A Trillionaire In Disguise

"Luke! Bakit ang tagal mong sagutin? Bilisan mo! Pumunta ka agad ngayon dito sa cafeteria! May kailangan kang makita!" Maririnig ang pag-aalala sa boses ni Tony mula sa kabilang linya ng tawag.

"Bakit, anong nangyari?" nakakunot ang noong tanong ni Luke, nagtataka sa paraan ng pananalita ni Tony.

Nasa kalagitnaan siya ng pagligo kanina nang magsimulang tumunog ang kanyang cellphone. Patuloy lang ito sa pagtunog hanggang sa matapos siyang maligo. Nang makitang si Tony ang tumatawag ay agad niya itong sinagot.

Nakasuot lamang siya ng puting tuwalya at natatakpan lang nito ang ibabang bahagi ng kanyang katawan, habang nakalantad naman ang itaas na bahagi na may magandang hubog na animo'y alagang work-out. Kapansin-pansin din ang kanyang maliit na balat(birthmark) sa kaliwang bahagi ng kanyang dibdib na tila para bang hugis ulo ng isang dragon. Kung sinuman ang makakakita nito ay aakalaing tattoo ito ng ulo ng dragon.

"Basta dalian mo! Pumunta ka agad dito! Si Veroni—"

Nakarinig si Luke ng sigaw ng isang lalaki sa kabilang linya na para bang si Tony ang sinisigawan nito na sanhi ng pagkaputol ng sinasabi ni Tony.

"Hello, Tony? Anong nangyari kay Veronica? Hello?" Naguguluhang tanong ni Luke pero pinatay na ni Tony ang tawag.

Nakaramdam siya na parang may hindi magandang nangyayari base na rin sa tono ng boses ni Tony lalo pa't sinubukan nitong banggitin ang pangalan ni Veronica. Sinubukan niya ulit itong tawagan ngunit hindi na ito sumasagot. Medyo nakaramdam siya ng pagkabahala. May nangyari bang masama kay Veronica?

Dali-dali siyang nagbihis at pumunta ng cafeteria.

Samantanla sa cafeteria, maririnig ang masigabong palakpakan ng ilang estudyante at may ilan namang humihiyaw sa tuwa. Iyong iba naman ay nagrerecord gamit ang kani-kanilang cellphone. Nakapalibot sila sa dalawang estudyanteng tila magkasintahan. Parehas na nakangiti ang mga ito sa isa't-isa.

Pagkarating ni Luke roon, napansin niya ang mga estudyanteng nagtitipon-tipon sa gitna, sa mismong harap ng cafeteria. Sinubukan niyang hanapin si Tony pero hindi niya ito makita.

"Anong nangyayari dito?" tanong niya sa isang babaeng estudyanteng kanyang nakasalubong.

Agad siyang nakilala ng estudyante. Sa halip na tugunin ay sinupladahan siya nito ng tingin pagkatapos ay umiling-iling ito sa pagkadismaya, bago umalis na wala man lang binabanggit na kung ano.

Bahagyang nagulumihanan si Luke dahil sa inasta nito. Nakipagsiksikan siya sa ibang estudyanteng nagkukumpulan sa harap ng cafeteria para makita niya kung ano ang pinagkakaguluhan ng mga ito.

Sa kanyang gulat, nakita niya ang kanyang kasintahan na si Veronica at isang matangkad na lalaki. Magkatabi ang mga ito sa gitna.

Agad na namilog ang kanyang mga mata nang makita niyang magkahawak ang mga ito ng kamay. Lalo na nang makilala niya kung sino ang lalaking kahawak kamay ngayon ni Veronica. Anong kahulugan nito?

Ang lalaking iyon ay walang iba kung hindi si Richard Gregory. Isa lamang itong bagong lipat sa kanilang unibersidad tatlong buwan pa lang ang nakakaraan. Isa ito sa anak ng isa sa pinakamayamang pamilya sa kanilang syudad. Bukod sa mayaman ay napakagwapo rin nito na agad umakit sa maraming kababaihan.

Marami agad ang nagkagusto rito unang tapak palang nito sa unibersidad. Sa loob lamang ng tatlong buwan ay nagkaroon agad ito ng maraming kaibigan at nagtamo ng kasikatan dahil sa estadong mayroon ito. Kahit na mismo ang mga faculty staff ay napakaganda ng pagtrato rito.

"Veronica? Anong ibig sabihin nito? B-bakit..." Tigagal ang mukha ni Luke habang itinatanong iyon. Nagpalipat-lipat kay Veronica at Richard ang kanyang tingin.

Nawala ang ngiti sa labi ni Veronica nang marinig nito ang boses ni Luke. Napalingon ito sa kinatatayuan niya, pagkatapos ay saglit na nanigas sa kinatatayuan nito.

"Oh shit! The loser boyfriend is here!" sambit ng isa sa mga estudyante saka mahinang natawa. Itinapat nito ang camera ng cellphone nito kay Luke.

"Correction, ex-boyfriend!" pagtatama ng isa sa nauna na sinundan ng mahinang pagtawa.

"Kawawang Luke, dumped like a garbage. What a cheap loser," sambit pa ng isa habang nakangisi.

"Richard is so much better than you so please just go away and don't ruin the mood!" sigaw pa ng isa. Sumali naman ang iba pang estudyante at nagsimula na ring itaboy si Luke.

"Oo nga, umalis ka na!" halos pare-parehas na sambit ng mga ito.

Nakaramdam si Luke ng kirot sa dibdib matapos niyang marinig ang kanilang mga sinabi. Hindi sa dinidibdib niya ang mga masasakit nilang salita, sanay na siya roon. Kung hindi ay ang ideyang ipinagpalit siya ni Veronica kay Richard. Totoo ba?

"L-Luke, magpapaliwanag ako," Binitawan ni Veronica ang kamay ni Richard at saka lumapit sa kanya pagkatapos ay marahang hinablot ang kanyang dalawang kamay. "I'm... so sorry Luke. Alam ko kung gaano mo ako kamahal, and I appreciated that. I-I really do. Pero to tell you the truth, hindi na ako masaya sa relasyon natin. I found out lately na hindi ikaw ang tamang lalaki para sa akin. Unang beses ko palang na makita si Richard at matapos na makilala siya nang lubos, I know it's him, It's him that I love." Saglit itong huminto at nagpakawala ng malalim na buntong hininga bago muling nagpatuloy. "I'm really sorry Luke, but I have decided to end our relationship."

Kumabog ang dibdib ni Luke matapos niyang marinig ang mga sinabi nito. "Veronica, anong ibig mong sabihin? Makikipaghiwalay ka na sa'kin? Nagbibiro ka lang hindi ba?" Kumawala siya sa pagkakahawak nito, ang kanyang mukha ay kumpletong hindi makapaniwala.

Paano magkakaroon ng pagmamahal si Veronica kay Richard sa loob lamang ng napakaikling panahon? Isa ba itong biro?

Pagkatapos ng dalawa't kalahating taon na kanilang relasyon ay makikipaghiwalay lang ito sa kanya na para bang biro lang ang lahat ng iyon? Ganoon nalang ba kadali iyon para kay Veronica?

Malikot ang mga matang pinagmasdan niya ang mga mata nito, nagbabakasakaling nagsisinungaling lang ito. Sinubukan niyang maghanap doon ng dahilan na makapagsasabing binibiro lang siya nito.

"No Luke, nagsasabi ako ng totoo. I... really don't love you anymore. Natatakot lang akong magtapat sa'yo ng tunay kong nararamdaman. Naghahanap lang ako ng tamang oras para makipaghiwalay sa'yo. Ayaw lang kitang masaktan. Sana maunawaan mo ako." sensiridad nitong sambit habang sinusubukang hawakan muli ang kanyang mga kamay, pero tinanggihan niya iyon.

Panandalian siyang natahimik habang may blangkong mukhang nakatitig lang sa mukha ni Veronica. Malinaw pa sa klaradong sapa na nagsasabi nga ito ng totoo, pero ayaw niya iyong paniwalaan. Hindi niya matanggap ang katotohanang nakikipaghiwalay na ito sa kanya.

Ang pakiramdam niya nang puntong iyon ay para siyang berdeng dahon sa sanga ng punong unti-unting nalalanta hanggang sa mahulog at tangayin siya ng hangin. Ganoon kagaan ang katawan niya ngayon dahil sa pagkamanhid sa sampal ng katotohanan.

Tinitigan niya nang masama si Richard. Anong karapatan ng lalaking itong manghimasok sa kanilang relasyon at agawin ang kasintahan niya?

Gusto niya itong suntukin nang malakas sa mukha. Pero alam niya sa kanyang sariling parehas nilang hindi gugustuhin ang sasapitin nito kapag ginawa niya iyon.

Nanatili namang kalmado si Richard habang nakangisi sa kabila ng ipinupukol na titig ni Luke rito. Lumapit ito kay Veronica at hinawakan ang kamay nito. "Hindi ko na kasalanan kung naging pabaya ka sa nobya mo. Isa pa, hindi ko siya inagaw sa'yo. Mahal niya ako at pinili niya ako kaysa sa'yo. What's wrong with that? Besides, you are not worthy of such beauty like Veronica at all. Isa ka lang basura na pakalat-kalat sa unibersidad na ito. Hindi ko nga maintidihan kung paano ka nakapasok sa paaralang ito." sambit nito pagkatapos ay mahinang natawa sabay akbay kay Veronica.

Pumaunahan sa mga estudyante sa likuran nina Veronica ang isang babae habang nakahakukipkip ang mga kamay nito. "Look at yourself Luke. Karapat-dapat ka ba talaga para kay Veronica? Hindi ka ba nahihiya?" wika nito pagkatapos ay nakaismid na tumabi kay Veronica. Mababatid ang pandidiri sa mukha nito.

Si Patricia iyon. Pinsan ni Veronica. Kahit na isa itong sophomore student, hindi ito nagbibigay ng galang sa mga seniors lalo na sa katulad ni Luke.

"Look at your clothes. Nasa pribado kang paaralan pero ganyan ka manamit? Why? That's because you're so poor that you can't even afford to buy a decent clothes? Hindi ko alam kung anong klase ng gayuma ang ginamit mo para akitin ang pinsan ko." sambit nito habang punong-puno ng panlalait ang mga mata. "Ngayong wala nang epekto ang gayuma mo, please stay away and let my cousin be with Mr. Perfect guy." Humagikhik ito saka nakangiting nilingon si Richard habang iniisip kung gaano kaswerte ang kanyang pinsan.

Simula't sapul palang talaga ay pinandidirian na ni Patricia si Luke. Ni hindi nga nito maintidihan kung anong pumasok sa kokote ng pinsan nito at pumatol sa isang hampaslupa. Ngayong napagtanto na ng kanyang pinsan na isang basura lang si Luke, wala nang dahilan para magpigil pa.

'I can make fun of him whenever I want now.' sambit nito sa isip, pero mahahalata iyon sa paraan ng pag-ismid nito.

Hindi pinansin ni Luke si Patricia. Lahat ng sinabi nito ay pinalagpas niya lang sa kabila niyang tainga.

Sa halip ay tumitig siya nang diretso sa mga mata ni Veronica. "Mahal mo ba talaga ang lalaking 'yan?" tanong niya.

Sa kabila ng seryoso niyang mukha at mariin niyang boses ay mababakas ang lungkot doon.

Pagkatapos ng ilang sandali, buo ang loob na sumagot si Veronica. "Yes, Luke. I love Richard and I hope you'll understand. At please lang, 'wag mo nang subukang guluhin kami sa hinaharap. Para na rin sa ikabubuti mo."

Parang tinusok ng karayum ang puso ni Luke nang marinig niya ang naging sagot nito. Pakiramdam niya ay pinagtaksilan siya nito.

Mahina siyang natawa dahil sa pagkainis, pagkatapos ay naiiling-iling na nameywang. Hinihiwalayan siya nito tapos may gana pa itong magbigay ng babala sa kanya? May pakialam ba ito?

Sinubukan niyang ngumiti para itago ang sakit na kanyang nararamdaman. "Okay. Kung 'yan ang desisyon mo, hindi na kita gagambalain pa. Sana ay maging masaya ka sa naging pasya mo." pagsuko niya.

Pagkatapos niyon, tahimik na nilisan niya ang cafeteria. Sinubukan pa ng ilang estudyanteng insultuhin siya at maliitin pero tinugon niya lang ang mga ito ng malamig na balikat.

Sa kabilang dako naman, habang pinagmamasdan ni Veronica ang papalayong si Luke, pakiramdam nito ay isang malaking tipak ng dyamante ang nawala sa kanya. Kahit papaano ay hindi nito maiwasang makaramdam ng kirot sa dibdib.