KABANATA 6

"Ah..."

Habang pinapaligaya ko ang sarili ko, hindi ganun kalakas ang pakiramdam. Baka kailangan ko pang maghintay ng ilang sandali bago ako makapaglabas.

Ngunit nang makita ko na tinitigan ako ni Sadie habang ginagawa ko iyon, naging kakaiba ang pakiramdam ko—naging mas nakaka-stimulate, mas nakaka-excite, at mas nakakakilig.

Bigla na lang akong sumabog. Dahil ginawa ko iyon nang walang takip, kaya halos walang tumalsik sa aking pantalon, ngunit ang upuan ng driver ay mas nagulo.

Tumalsik sa lahat ng direksyon. Labis akong nagpanic. Kung makikita ito ng ate ko, nakakahiya!

Ito ay ang kanyang mamahaling kotse. At dinumihan ko lang ng katas ko.

Kahapon, nang sunduin nila ako ng ate at ni Kuya Quinn, hindi niya pinahintulutan na magmaneho si kuya ng kanyang kotse. Sinabi ni Kuya Quinn na ang kotse na ito ay binili ng ate para sa sarili niya, pinag-isipan niya ito ng mabuti, at sobra niya itong inaalagaan.

Mabilis akong kumuha ng tissue mula sa upuan ng passenger at nilinis ang lahat ng aking nilabas. Ngunit may mga marka pa rin, hindi ko alam kung matutuyo ba ito pagkatapos kumain? Kung may maiwan na marka ay talagang mas nakakahiya.

Pinapanood lang ako ng ate para matuto, ngunit ginawa ko ang ganitong bagay sa loob ng kanyang mamahaling kotse. Tiyak na magagalit ang ate ko. Pagkatapos linisin ang loob ng kotse, inayos ko rin ang sarili ko.

Ngunit nakaupo ako sa kotse at hindi agad makababa. Komportable ako sa ngayon at masaya ang pakiramdam. Ngunit paano ako aakyat mamaya?

Lalo na, paano ko haharapin si Sadie?

Nang maalala ko ang sandali ng pagtinginan namin, sobrang nahihiya ako. Nakita ako ni Sadie na ginagawa ang ganung bagay. Siguro iniisip ni Sadie na ako ay manyak. Ginawa ko ba naman ang bagay na iyon sa parking area mismo.

Simula't sapul, sinasadyang iwasan niya ako, at nangyari ang ganung bagay, baka magreklamo pa siya sa ate ko.

Tinutulungan ako ng ate, ngunit sinira ko ang lahat. Napahilamos ako sa mukha sa inis. Labis akong nagsisisi. At sobrang nahihiya. Hindi ako makapunta sa itaas. Hindi ko alam paano haharapin si Sadie at si ate.

Pagkatapos mag-isip ng ilang sandali, nagpasya akong mag-text muna sa ate ko para magtanong. Titingnan kung ano ang sitwasyon ni Sadie ngayon.

Mabilis na nagreply ang ate ko: Sabi ng iyong Ate Sadie ay bababa siya para kunin ang mga gamit, hanggang ngayon ay hindi pa siya bumabalik. Gusto ko rin sanang itanong sa iyo, nakita mo ba siya?

Nang makita ang mensahe ng ate ko, nagtaka at nausyoso ako.

Mula kanina hanggang ngayon, lumipas na ang mahigit sampung minuto, dapat ay bumalik na si Sadie. Kung hindi siya bumalik sa ate, saan pa siya pupunta?

Bagamat curious, hindi ako nag-overthink, at medyo nakahinga ako ng maluwag. Hindi pa bumalik si Sadie, kaya wala pa siyang pagkakataon na sabihin sa ate ang nangyari.

Kung magsasabi ako ng totoo sa ate ngayon, baka mas mabuti at medyo hindi siya magalit sa ‘kin. Kaya, nang tinanong ko ang ate kung saan sila, mabilis akong pumunta doon.

Nakaupo mag-isa ang ate at naglalaro ng phone, nang makita akong paparating, ngumiti siya at kumaway, "Rory, dito."

Tiningnan ko ang ate, balisa ang puso ko.

Nandito ako para magsabi ng totoo, ngunit kapag naisip kong baka nasira ko ang lahat, labis akong kinabahan. Umupo ako sa tapat ng ate, ngunit hindi ko alam kung paano magsisimula.

"Ano nangyari? Bakit namumula ang mukha mo? Nahihiya ka ba dahil first time mo manood ng ganung video?"

Active na tinanong ako ng ate, ang kanyang malalim na itim na mga mata ay nakatitig sa akin. Ramdam kong napakapula at mainit ng mukha ko, pati ang aking mga tainga ay mainit.

After all, nasa public place kami, at pinag-uusapan namin ng ate ang ganitong bagay, nakakahiya. Kahit na feeling ko lahat ng tao ay nakatingin sa amin. Ngunit nang lumingon-lingon ako, wala namang nakatingin sa amin.

Sadyang guilty lang talaga ako.

"Ate, may gusto akong sabihin sa iyo." Nag-isip ako ng ilang sandali, at nagpasya na sabihin sa ate ang nangyari.

"Ano iyon, sige, sabihin mo, huwag kang mahiya sa ate?" Habang sinasabi ito ng ate, uminom siya ng tsaa.

Kumaway ako sa ate, at ipinahiwatig na lumapit siya sa gitna ng mesa. Diretso siyang umusog ng bahagya at inilapit ang pang-itaas niyang katawan sa mesa. Ang kanyang dibdib ay naipit sa mesa, parang anytime lalabas.

Kakatapos ko lang paligayahin ang sarili ngunit nang makita ko ito, mabilis pa rin ang tibok ng puso ko. Hindi maiwasang maalala ang mga narinig ko kaninang umaga. At ang aking mga mata ay nakatutoksa neckline ni ate.

Hindi na ako nakatitig kay ate, at bahagyang yumuko at dumikit sa may tainga nito. At tumingin sa malayo. Sa ganitong paraan, mas kalmado ang puso ko.

"Ate, kanina sa kotse, napanood ko ang video na ipinadala mo sa akin, hindi ko napigilan, at pinaligaya ko ang sarili ko. At habang ginagawa ko iyon, nakita ko si Ate Sadie na nakatayo sa labas ng kotse."

Namumula ang mukha ko habang sinasabikay ate ang mga nangyari. Pagkatapos sabihin, sobrang nahihiya ako. Parang hindi ko kayang tingnan ang ate.

Ngunit labis na na-excite ang ate at tanong, "At ano ang nangyari? Ano ang reaksyon ni Sadie?"

Nang makita kong hindi ako pinagalitan ng ate, hindi na gaanong kinabahan ang puso ko.

Sabi ko, "Nang makita ko si Ate Sadie, diretso lang siyang nakatingin sa akin, ngunit nang malaman niyang nakita ko siya, agad siyang tumalikod at tumakbo palayo."

Tanong ulit ng ate, "At ano pagkatapos?"

"Wala na, umalis na si Ate Sadie at hindi ko na siya nakita pa. Pagktapos ay nilinis ko ang sarili ko. Akala ko magsusumbong siya sa iyo, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa pala siya bumabalik." Napalunok ako nang maalala ang hitsura ni Sadie, “Ate, sa palagay mo, iisipin kaya ni Ate Sadie na ako ay manyak?"

Mahigpit na sinabi ng ate, "Mahirap rin sabihin. Si Sadie ay isang conservative na babae. Nakita niya na nag-isa kang gumagawa ng ganung bagay sa loob ng kotse, malamang na hindi niya matanggap yun. Ngunit si Paolo ay hindi na siya pinapansin ng halos isang taon, hindi ako naniniwalang wala siyang kahit kaunting pangangailangan."

"At higit pa rito, ang iyong 'capital' ay napakalaki. Kung sino man ang babae makakita nito ay paniguradong may mararamdaman!"

Habang sinasabi ito ng ate, iniunat niya ang leeg at tiningnan ang aking ibaba. Kakaiba ang tingin niya. Ang kilos ng ate ay nagpabalik ng nararamdaman kong pagnanasa kanina.

Seryoso kaming nag-uusap, hindi para turuan ako... Ang mga mata ng ate ay nananatiling masigla, at hindi maiwasang mag-isip ako nang malalim.

At ang sinabi niya kanina, aling babae ang makakita at hindi maiistorbo, kasama na ba siya doon? Bagamat hindi ko kayang isipin ang ate sa hindi kanais-nais na paraan, ngunit hindi ko rin nais na ituring ako ng ate bilang isang bata.

Gusto kong patunayan sa ate na ako ay matanda na! Nakatitig ako sa puting kamay ng ate, gustong-gusto kong hawakan iyon. Palagi niya akong inaasar, aasarin ko rin siya minsan.

Ngunit sa huli, wala akong lakas ng loob.

Sa sandaling iyon, umugong ang cellphone ng ate, "Sadie, nasaan ka na?"

"Bumalik ka na? Bakit mag-isa kang bumalik?"

Tiningnan ako ng ate, at sadyang tinanong sa telepono, "Pinagtripan ka ba ni Rory Kung oo, sabihin mo sa akin, tutulungan kitang pagbantaan siya."

Sinusubukan ng ate na hikayatin si Sadie na sabihin ang nangyari. Si Sadie ay napaka-conservative at mahiyain, mahirap para sa kanya na sabihin ang nangyari. Kaya mas nagkaroon ako ng lakas ng loob.

At nais ng ate na gabayan siya na buksan ang kanyang puso.

Sinabi ng ate, kung hindi kayang harapin ni Sadie ang ganitong uri ng bagay nang mahinahon, malaki ang tsansa kong maakit siya.