ILANG ARAW NA rin ang nakakalipas nang ma-discharge na sa hospital ang ama ng dalaga at nakabalik na ulit sila ng madrasta ni Bethany sa dati nilang bahay. Hindi na sa maliit na apartment kung saan medyo may kalayuan sa lugar. Ilang beses ni Bethany sinubukan na ilayo sila sa lugar kung saan out of reach ni Albert, ngunit napag-isip ni Bethany na bakit niya pa gagawin iyon? Wala naman silang kasalanan para magtago. Isa pa, kakampi na niya si Gavin Dankworth. At dahil wala doon si Bethany at nasa penthouse ni Gavin tumutuloy, hindi na napigilan ng ama ng dalaga na magtanong na ng tungkol dito sa kanyang asawa. “Victoria, ilang araw ko ng napapansin na hindi umuuwi si Bethany. May hindi ba ako alam na nangyari habang hindi niyo ako kasama, ha?”Natigilan ang Ginang sa kanyang ginagawa. Hindi niya alam kung tama ba niyang sabihin iyon sa asawa gayong alam niyang maaaring makadagdag iyon ng stress dito.“B-Benjo, busy lang sa trabaho ang anak mo. Huwag mo siyang alalahanin.”Walang maga
NGUMITI LANG ANG dalaga sa kinikilalang ina. Ilang saglit pa ay lumakad na sila pabalik sa silid kung saan naroon at panandaliang namamalagi ang ama dala ang binalatan at hinugasan nilang mga prutas ng Ginang na dessert nila. Patuloy silang nag-usap pa sila tungkol sa ibang mga bagay kasama ang ama nang biglang mag-ring ang doorbell at nabulabog sila. Nagkatinginan si Bethany at ang kanyang madrasta ng ilang saglit. Walang pakialam naman doon ang ama ni Bethany na busy sa kinakain. “May inaasahan po ba kayo ngayong bisita, Papa, Tita?” tanong niya dahil baka ilan sa mga kaibigan iyon ng kanyang ama. Sabay na umiling ang dalawa. Walang maisip na nagsabing bibisita sa bahay nila.“Wala naman, pwede bang pakibuksan ng pintuan at tingnan mo kung sino Bethany?”Marahang tumango ang dalaga sa madrasta. “Sige po, ako na…”Tumayo na at tahimik na humakbang patungo ng pintuan si Bethany. Ni wala siyang karampot na kaba habang patungo doon. Parang may multong nakita si Bethany nang makita ku
GUMALAW LANG ANG panga ni Albert ngunit hindi ito nagsalita para sumbatan ang dalaga sa kanyang karahasang ginawa. Nanatili ang gulantang na mga mata sa mukha ng dalagang galaiti na. Hindi niya rin sukat-akalain na kayang gawin iyon sa lalaki.“Matagal na tayong hiwalay!” halos pumutok na ang mga litid niya sa leeg niya. “Nakalimutan mo na bang matagal mo ng pinutol ang koneksyon natin mula ng lokohin mo ako tapos sasabihan mo akong huwag magbago? Nagpapatawa ka ba? Siraulo ka talaga ah!” amba niyang muli ang ng isang palad kay Albert. “Pwes, hindi ka nakakatawa, nakakairita ka! Anong tingin mo sa akin ha? Tau-tauhan mo ba ako?!”Natigilan si Albert, nasaktan ang kanyang gwapong mukha ngunit hindi man lang siya nagalit nang sampalin siya ng dalaga. Sa unang pagkakataon pakiramdam ni Albert ay wala siyang karapatan na magalit kay Bethany. Hindi na malambot ang puso ni Bethany na napagtanto ng lalaki sa araw na iyon. Tuluyan na nga itong nagbago.“Bethany—”“Ano? May amnesia ka ba at hi
MALAKAS NA HUMAGALPAK ng tawa si Bethany sa kasuklam-suklam na linyang kanyang narinig mula sa kaharap niyang lalaki. Tanga ba itong lalaking kaharap niya? Bakit pinagpipilitan niya ang sarili niya sa kanya gayong ayaw niya na naman dito? Alam niya ang relasyong mayroon siya kay Gavin. Hindi niya siya kailangang diktahan at isampal iyon sa kanyang mukha dahil malinaw pa iyon sa tubig ng hot spring. Alam niya ang magiging consequences noon kapag tinuloy-tuloy niya dahil ang imposible na mahalin siya nang tapat ng abugado, pero ni minsan, hindi siya ni Gavin trinatong basura lang at hindi siya nito basta binibigo kung mayroon ng pinangako sa kanya. Kung tutuusin nga, mas dama pa ni Bethany ang pag-aalala ni Gavin kumpara kay Albert noong sila pa. Hindi lang iyon, mayroon din itong isang salita na siyang mas nagpahanga pa sa kanya sa binata. Hindi lang basta pangakong mauuwi sa pagkapako ang mga sinabi nito sa kanya dahil alam niyang tutuparin iyon ni Gavin anuman ang mangyari. At least
HINDI NAKUNTENTO SI Victoria sa naging sagot ng kanyang step-daughter. Saksi siya sa mga kahunghangan nito na isang ngawa lang ni Albert, kaagad na itong bumibigay. Ilang beses niyang pinapanalangin na sana naman ay matauhan na rin ito.“Huwag malambot ang puso mo sa kanya, Bethany. Baka mamaya madala ka na naman ng lalaking iyon sa mga paawa effect niya at magpauto ka na naman sa kanya? Hay naku, ako na ang magsasabi sa’yo. Ginagawa ka niyang tanga. Papayag ka bang gawin na lang niyang palaging tanga at uto-uto niya ha? Huwag naman, hija. Ang ganda-ganda mo eh. Saka, okay ka na diyan kay Gavin, huwag mo ng ipagpalit pa ang matalino at malambing na abugadong iyon sa kupal na Albert na iyon. Maliwanag?”Bago pa makasagot doon si Bethany ay naghuramentado na ang kanyang cellphone sa tawag ng binatang binanggit ng kanyang madrasta ngayon. Malamang naramdaman nitong pinag-uusapan nilang mag-ina ang binata kaya tumatawag na. Tumikhim muna ang dalaga bago iyon sinagot. Ilang minutong tinin
KASALUKUYANG NASA LOOB na ng kanyang sasakyan si Gavin at nabuhay na rin niya ang makina noon na akmang magmamaneho na paalis ng parking area nang bulabugin siya ng isang tawag. Ang buong akala niya ay si Bethany iyon dahil hindi na ito makapaghintay na makita siya, ngunit nang sipatin niya ay ang kanyang kliyente pala iyon. Pinindot niya ang answer button matapos na bitawan muna ang manibela. Kailangan niyang unahin muna iyon at baka importante ang sasabihin nito sa kanya. “A-Attorney Dankworth, anong g-gagawin ko? Biglang may bagong ebidensya ang kabilang partido na sobrang unfavorable sa akin at magdidiin sa akin...tulungan mo ako, Attorney…” nanginginig na sa takot ang boses ng kliyente niya sa kabilang linya.Marahang hinawakan ni Gavin ang manibela ng kanyang sasakyan. Nahuhulaan na niya kung ano ang maaaring mangyari oras na tama ang sinasabi nito ngayon. Napakunot na ang noo niya sa narinig. Biglang naging seryoso ang kanyang mga mata na nagbabago lang oras na mas na-cha-chal
NATULALA PA SIYA ng ilang minuto hanggang sa hindi niya namalayang nakatulog na lang pala siyang bigla. Walang kumot at nakabalagbag pa ang higa sa kama. Nang tumawag si Rina kinabukasan ay natatarantang napabalikwas ng bangon ang dalaga upang hanapin at sagutin ang naghuhuramentado niyang cellphone gamit ang medyo paos na boses. Natawa na doon si Rina na kung ano na namang kamunduhan ang naiisip bigla ng utak nito nang dahil sa paraan ng pagsagot ng kaibigan niya sa tawag.“Hoy babae, alas-diyes na ng umaga tulog ka pa rin? Aba, buhay prinsesa ka talaga diyan ha? Huhulaan ko, mukhang pinagod ka na naman ni Attorney kagabi kung kaya tinanghali ka ng gising ‘no?” pambungad nitong dinugtungan ng mahina niyang mga hagikhik ng pang-aasar, “Hoy, hinay-hinay lang naman at baka biglang makabuo. Sige ka, mahirap ang hindi planado ha? I mean iyong hindi pa kayo kinakasal muna.” Namula na ang mukha ni Bethany na biglang natauhan na lang doon bigla. Alam niya kung ano ang ipinapahiwatig ng kany
KULANG NA LANG ay umabot ang malapad na ngiti ni Gavin sa kanyang tainga nang bumaling na ito at humarap sa dalaga na parang nabato-balani pa rin sa angking kapogian niya. Hindi pa rin niya inalis ang pagkakasandal ng katawan sa kanyang dalang kotse. Feel na feel pa rin ng binata ang kakaibang kinang sa mga mata ni Bethany ngayon.“Nagulat ba kita, Thanie?” maligaya ang tinig na tanong niya sa dalaga na kumibot-kibot pa ang bibig.Hindi pa rin magawa ng dalagang tanggalin ang mga mata sa abugado. He was so dazzling and handsome. Iyong tipong kahit na nakatayo lang at walang ginagawa ay ang gwapo pa rin nitong tingnan na parang isang modelo. Tumayo si Gavin nang ayos at ilang sandali pa ay naglakad na siya palapit sa dalaga na bigla na lang nahigit ang hinga. Nang makadalawang hakbang na ang binata ay saka pa lang tumingin si Bethany nang mataman sa kanyang mukha.“Pasensya kung nabigo kita kagabi. Urgent lang talaga kasi kaya hindi ako nakauwi. Babawi ako. Hinintay mo ba akong umuwi?
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang