Chapter 12

Claret's

Pagkarating namin sa bahay ay nagkulong na kaagad ako sa kwarto dahil kung hindi ko iyon gagawin ay alam kong mas lalo lang akong masasaktan.

Primo didn't really care at all.

Nilagpasan ko nga lang si Selene at inignora ito. Nakaabang ito sa may salas at tinanong pa ako pero wala ako sa mood para patulan pa ang kaplastikan nito.

Pag-abot sa kwarto ay napatihaya nalang ako ng higa at hinayaang mas bumuhos pa ang mga luha ko habang hinahaplos ang tiyan ko, tila ba sinusubukan na hindi maapektuhan ang dinadala ko sa sakit na mararamdaman.

Kahit ang pagbuksan si ate Choleng na naghintay sa labas ng kwarto ko at makailang ulit na kinatok nag pintuan ko ay hindi ko ito nilabas.

Umiyak na ako sa kotse kanina pero ni hindi man lang ako pinansin ni Primo. Gano'n ba talaga niya akong gustong mawala na sa buhay niya? Kami ng mga anak niya?

Ano pa ba ang kailangan kong gawin para i-prove sa kaniya na mali ang lahat ng in