Selene Angelic D'Andrea, isang magaling na international actress. Only child nalang dahil patay na raw ang ate nito. Ang mga magulang ay matagal ng nakatira rito sa Pilipinas. Ang business ng nga magulang ay isang flower farm sa Bulacan. Started her acting career at the age of 18. Had been in the showbiz industry for 10 years now. I searched about her as soon as I went home after leaving the hospital. Hindi na ako nanatili ng matagal doon.
Wala naman akong magawa kundi umuwi dahil hindi ko naman makukumbinsing sumama sa akin si Primo. He really stayed with her. He didn't even notice na umalis na ako.Took care of her habang pinapanood ko sila."Hihintayin kita sa bahay, Primo." ikiniling lang nito ang ulo at hindi na humarap sa akin. That was my last statement before walking out of the hospital with my broken heart.It was heartbreaking. Kung may makakakita man sa nangyayari sasabihin nilang tanga ako dahil ako ang asawa pero tinitingnan ko ang ang asawa kong alagaan ang ibang babae.Until now, I still thought about how we looked a lot like each other. Hindi ko na nagawang itanong pa iyon ulit kay Selene.And it's been 4 days since then pero hindi pa rin umuuwi si Primo. I tried to call him a lot of times to check on him pero hindi niya iyon sinasagot. Sinubukan ko ring tawagan ang kaibigan kong si Ivan pero iniwan na rin yata ako sa ere.I was restless. Wala akong maayos na tulog at maayos na kain sa mga nakalipas ang araw. Kaya panay ang pag-atake ng sakit ng ulo ko at pagsusuka. I was alone for the past days. Kahit ang mga katulong dito sa bahay ay hindi magawang pagaanin ang nararamdaman ko ngayon.Para magkaroon ng lakas. Sinubukan kong kumain ng lunch. Hindi ko na nagawang makapagluto dahil masyado akong mahina para magkalikot pa sa kusina kaya nagpaluto nalang ako kay ate Choleng, ang matandang househelp namin.Nakita ko ang nakahain sa dining table. May ginisang munggo roon, may chicken noodle soup at paksiw na isda. Pero nawalan ako ng gana noong maamoy ko ang munggo at isda."Ma'am, hindi niyo po gusto ang ulam?"Hindi ako nakasagot dito nang napatakip ako sa bibig ko at napatakbo sa lababo para magsuka roon. Kaagad naman akong dinaluhan ni ate Choleng at hinaplos ang likod ko. Tumagal ng ilang minuto ang pagduduwal ko. Maluha-luha ako dahil gusto ko pa ring sumuka kahit wala naman akong mailalabas dahil wala akong maayos pa na kain."Ma'am, inom po muna kayo ng mainit na tubig." Nilahad nito sa akin ang isang baso ng maligamgam na tubig. Pagkatapos kong uminom ay may kinuha ito mula sa dala nitong supot."Ma'am, gamitin niyo po 'to." Lahad nito sa akin ng tatlong pregnancy tests kit. Nanginig ang mga labi ko at maluha-luhang tumitig sa bagay na iyon."Ma'am, ilang araw na po kasi puro lang kayo kain ng salted biscuits at panay rin po kayo duwal na duwal.""Iwan mo muna ako," nanginginig ang boses kong pahayag. Sumunod naman kaagad ito sa akin at iniwan akong mag-isa sa kusina.May posibilidad ngang buntis ako ngayon. Kung tama ang bilang ko ay maaaring isang buwan na akong buntis. Bakit ngayon lang? Bakit ngayong ganito pa ang nangyayari sa relasyon namin ni Primo?I used all the three test kits and all came positive. Malalim akong napabuntong hininga at pinigilang maging emosyonal ulit. Lumabas ako sa bathroom ng kwarto at tahimik na umupo sa kama. What should I do now?Kapag ba nalaman ni Primo na magkakaanak na kami, would he leave Selene for the sake of our baby? Would I be able to take care of the baby inside me? Gayong hindi ko nga maalagan ng maayos ang sarili dahil sa sitwasyon ko ngayon.Pinunasan ko ang mga luha sa pisngi ko. Hinaplos ko ang tiyan. Mayroong baby ngayon dito. I laugh despite crying. Napaka-misteryoso talaga ng tadhana, kung kailan hindi ko hinihiling mabuntis, ngayon pa ko mabubuntis."Susubukan ni mama na mapalaki ka ng maayos anak. Please hang in there. Hindi hahayaan ni mama na masaktan ka. I love you already." Kausap ko sa tiyan.Napatayo ako nang marinig ang pagdating ng isang sasakyan mula sa labas. Dali-dali akong sumilip sa bintana at nakitang papasok ng garahe ang kotse ni Primo! Sa wakas at umuwi na rin siya!Nagdahan-dahan ako sa pagpanhik pababa ng salas habang dala-dala ang ginamit kong test kits. Rinig ko ang tambol ng puso habang naghihintay na pumasok si Primo sa salas.Nakasuot ito ng isang plain white polo shirt at jeans. Kitang-kita ko agad sa kaniyang mga mata ang pakay niya kung bakit umuwi siya. Hawak niya kasi sa kaliwang kamay niya ay mga papeles."Claret, let's not drag this any longer. Just let me be free. All your efforts are useless."Umiling-iling ako sa kaniya at pinantayan din ang matalim niyang tingin. "I will never sign that papers, Primo.You cannot make me do it," nanginig ang boses ko habang pilit na tinatagan ang loob. Masama ang tingin ko sa kaniya at sa hawak niyang mga papel."What the fuck do you what me to do, Claret?! I don't have any fucking reason to stay in this useless marriage!" Pumula ang mukha nito sa galit. Kita ko ang pag-tense ng katawan niya dahil sa pagsigaw.Napaiyak nalang ako at sumigaw. "I am pregnant, Primo! Magkakaanak na tayo! Sa tingin mo hahayaan kitang sumama sa babaeng iyon? Hindi 'yon puwede dahil kasal ka sa 'kin! And right now, in law, she's your mistress!"Nagtaas baba ang dibdib ko sa bugso ng damdamin. Wala akong pake kahit na puno na ng luha ang mukha ko maipahayag ko lamang ang nilalaman ng isip ko.Mabigat ang lakad niya palapit sa akin. His face looks so confused, in disbelief and madness. "What the fuck did you just say?" Hinawakan nito ang dalawang braso ko kaya't nabitawan kk ang hawak na mga pregnancy test kits. Tiningnan niya saglit ang tiyan ko at ang mga kit na nahulog."Buntis ako, Primo. Ngayon ko lang din nalaman. I cannot let you go more. Now that we're having a baby. Please, Primo. I love you so much, I would never give you to her." Iyak ko.Tumaas ang sulok ng labi niya. "Are you sure that's mine?" Lumayo siya sa akin at umiling-iling na tumalikod.Third Person's POV(Flashback)18 years ago......Maririnig ang maliliit na hikbi ng isang batang lalake sa isang walang tao na hallway ng hospital. Pinipigilan nitong mapahagulgol dahil sobrang tahimik ng hallway. Siya lang mag-isa roon.Napatigil ang paghikbi nito at dali-daling pinunasan ang mukha gamit ang sarili nitong kamay nang makarinig ito ng mga yapak."Hello... Gusto mo gummy?" satinig ng isang batang babae. Napaangat ng tingin ang batang Primo at nakita ang isang batang babae na nakangiti sa kaniya habang nakalahad sa harap niya ang hawak nitong sachet ng isang kilalang gummy worm brand.Hindi niya alam pero nairita siya sa style ng buhok nito. Nakatirintas kasi at may kataasan."Go away." Taboy ng batang Primo sa batang babae. Nainis siya dahil may umabala sa pag-iisa nito sa hallway."Ayaw ko. Bakit ka muna umiiyak?" Umupo ang batang babae sa bakanteng upuan sa tabi niya. Napaatras n
Third Person's POVKukunin pa sana ng lalaki ang cellphone kaya lang ay may tumuhod na sa sikmura nito.Napadaing ito at kaagad na napahiga sa madilim na kalsada. Hindi pa nga ito nakahinga ay may sumipa na sa kaniya.Pinulot ni Ben ang kwelyo ng hindi pamilyar na lalaki sa lupa at pinahawak ito sa iba pang kasama niyang tauhan sa magkabilang braso nito.Kapos ang hininga ng lalaki at napangiwi sa natamong bugbog."Sinong boss mo?" Mariin na hinawakan ni Ben ang mukha ng lalaki. May hula na si Ben pero gusto niya pa ring marinig sa boses ng lalake ang totoo.Maluha-luha ang kawawang lalaki pero hindi ito sumagot. Sinikmuraan ulit ito ni Ben at sinuntok ng dalawang beses ang mukha ng lalaki.Kaagad itong sumuka ng dugo. Hinila ni Ben ang buhok ng lalake at pwersahan itong inangat. Sinuri niya ang mukha ng lalake.Marahas niyang binitawan ang lalaki na nagpatumba rito sa kalsada. Sinenyasan ni Ben ang ib
Third Person's POVD'Andrea's Family House Sa loob ng study room ng mga D'Andrea ay mag-isa at may kausap sa telepono si Ricardo D'Andrea."Boss, ano pong gagawin pa rito sa alaga niyo?" salita ng isang boses sa kabilang linya."Bantayan niyo lang. Huwag ninyong patayin... Sa ngayon." Madilim ang ekspresyon sa mukha ni Ricardo D'Andrea."Sige, boss. Areglado." Magiliw na reply ng tauhan.Binaba na kaagad niya ang tawag at may tinawagang panibagong numero."Ano? Nakuha niyo na ba?""Yes, boss. On move na po."Niluwagan nito ang suot na necktie at tumayo na sa kinauupuan. Wala na siyang sinayang na oras."I'm coming. Siguraduhin niyong walang nakasunod sa inyo. Hindi pa natin alam kung makakatunog ba ang bubong Montealegre na 'yon." Napangisi si Ricardo.Hindi niya alam kung bobo ba o ano ang bilyonaryong gusto ng anak niya pero hanggang ngayon wala pa ring alam si Primo Monte
Third Person's POVMag-isang bumaba si Claret. Iniwan niya ang kambal sa pangangalaga ni ate Choleng.Kahit ramdam niya ang panlalambot ng tuhod niya ay matapang siyang humarap kay Primo.Hindi makapaniwala si Claret. Hindi man lang siya binalaan nito na magdadala pala ito ng reinforcement mula sa hospital... Para ano? Para may patunayan 'di ba? Hindi man lang ba nito hihingin ang opinyon niya?"Anong ibig sabihin nito, Primo?" bumiyak ang boses ni Claret. Hindi niya pala kayang harapin ang sitwasyon na 'to. Hindi pa nga nagsisimula, wasak na wasak na siya.Tama nga ang sinabi ng katulong, may doctor at isang nurse nga. Napabuntong hininga si Primo at tumingin sa nakakaawang pigura ni Claret. Kita niya ang pagka-down ng babae. "For the paternity test," tipid na saad ni Primo. "No. Ayaw ko, Primo. Hindi ko 'to i-a-allow." Nanatili ang tingin ni Claret kay Primo. Hindi niya pinansin ang ibang tao sa p
Third Person's POVIsang linggo ang lumipas. Mas pinagtutuunan ng pansin ni Claret ang kambal niya. Wala siyang ibang inatupag kundi ang mga anak niya. Gusto niyang maibigay ang lahat ng pangangailangan ng kambal niya... Pero ang bigyan ito ng tatay ay mukhang mahirap.Ni minsan ay hindi nga niya mahagilap si Primo sa bahay nila. Palagi itong busy sa hotel... O baka busy kay Selene...Napabuntong hininga ako at nilapag si Ace sa crib. Tumingin si Claret sa anak niyang si Amelie na gising pa at gumagawa ng maliliit na ingay. Napangiti si Claret at binuhat si Amelie mula sa crib. Pina-dede niya ang anak. Lumapit siya sa vanity table at humarap sa cellphone niyang naka-On."Claret, sure ka bang okay ka pa d'yan? You know I can help you, 'di ba? Kahit ano pa. Ayaw kong mag-suffer ka, Claret." Si Melanie mula sa kabilang linya.Naka-video call ang babae kay Claret. Nasa ibang bansa si Melanie para sa isa
Third Person's POVTwo months ang lumipas bago nakauwi sa tahanan nila sina Claret at ang kambal niya. Hindi naging madali ang lahat.Inabot ng isang buwan bago niya nagawang pa-dedehin ang kambal sa bisig niya. Nagkalaman na rin ang kambal niya kumpara sa nakalipas na dalawang buwan.Malaki ang naitulong ni Melanie at ate Choleng sa pag-alalay kay Claret sa kambal. Mula sa pagpapatulog sa mga ito, sa pag-alaga at sa pagpapa-dede minsan sa mga na-pump na breast milk ni Claret.Mahirap talagang mag-alaga ng newborn baby lalo na at kambal pa ang kaniya. Halos walang tulog si Claret. Masakit pa nga ang tahi sa tiyan niya pero patuloy ang paggalaw niya.Hindi niya rin malubayan ang kambal dahil palagi niyang nasa bisig ang dalawa. Feeling her twins skin to skin is their bonding.Nakakatulog ng mahimbing ang kambal kapag ramdam nila ang balat ng nanay nila. Kaya gano'n nag ginagawa ni Claret bago nilalagay ang kambal sa sarili ni