Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi habang pilit na kinakalma ang kanyang sarili. Kanina niya pa napapansin ang panay na paninitig sa kanya ng lalaking kanilang kaharap ngunit pinipilit niyang maging kalmado.“I see,” sambit ni Architect Ivory. “Do you want me to sketch something for you today so I and Miss Sandoval can plan out the designs?”Umiling si Rhett at malamig na bumaling ng tingin sa kanya. “I never said you and your boss will be in the same project.”Wala sa sarili siyang nagkatinginan ng kanyang arkitekto. She looked at Rhett Fuentabella and asked, “What do you mean we’re not in the same project? Saan ba ako naka-assign?”“There’s a house I owned in Pampanga that I want you to design,” he said. “I trust your skills. I don’t think Miss Shaira Buenavie will send someone who doesn’t have the skills, right?”Ramdam na ramdam ni Emory ang panunuya sa tono ng boses ng binata na pilit niyang binabalewala. She took a very deep breath forced a smile. May ibang choice pa ba s
Seryosong pinagmamasdan ni Rhett si Alana na abala sa paghahanap ng scroll sa tablet nito. She’s looking for a design that will fit his ideas. Sa totoo lang ay wala siyang pakialam kung anong gagawin nitong desenyo sa bahay na pinatayo niya sa Pampanga. Ngunit gusto niya itong pahirapan. “Maybe you would love this idea,” sambit nito at nilahad sa kanya ang tablet na hawak nito. Tinanggap niya naman ito at tinignan. Umangat ang kanyang kilay at hindi niya maiwasang makaramdam ng paghanga para rito. Lahat ng na sa tablet ng dalaga ay magaganda at detalyadong-detalyado. “It’s a minimalist style specifically for people who doesn’t like having a lot of things around,” sambit nito at ngumiti. “Mostly teens and people who are in their mid-twenties and thirties prefers this kind of designs. Bukod sa maespasyo tignan, it’s cozy and it can calm your noisy mind.” He gave him a deadpan look. “It’s too simple.” Yes, he’s definitely giving her a hard time. At natutuwa siyang makita itong ganito
“Are you off to somewhere?” Ivory asked her in confusion.She nodded her head and forced a smile. “Yes. We’ll be heading to a place in Pampanga to view the building he wanted me to design.”Umupo si Ivory sa couch at parang lantang gulay na humiga sa couch. “Mr. Matson Willy is so handsome. Don’t you agree, Miss Alana?”Alana hummed and shrugged off her shoulders. “I don’t know? I think? But, he’s not Mr. Matson Willy. He’s Rhett Fuentabella.”Kumunot ang noo nito sa kanya at bumangon. Ang mga mata nitong nagtataka ay tumingin sa kanya. “Are you sure about that? But… why did he introduce himself as Mr. Matson Willy?”“I conducted a research about Matson Willy. But I couldn’t find anything but a deceased old man,” sambit niya at humugot ng malalim na hininga. “I thought it was odd so I was thinking twice of coming here.”“Woah,” sambit nito at muling humiga sa couch. “But he’s so handsome! Je me demande ce que ressent sa femme lorsque toutes les filles l'envient à ce point.” [translati
Tinapos na ni Alana ang pag-iimpake ng mga gamit sa kanyang mga gamit para sa isang araw na trip na ‘yon. Malawak naman ang bahay na ito rito sa Maynila at parang ginawa talaga para sa kanya dahil may drawing table pa sa gilid.Ngunit sa gitna ng kanyang pagliligpit ay hindi pa rin naaalis sa kanyang isipan ang sinabi ni Ivory sa kanya. Wife? Ibig sabihin ay may asawa na si Rhett? Kung may asawa na ‘tong tao, why the hell is he still flirting with her?Yes, flirting! Kasi sino ba namang kliyente na magpapatawag sa trabahante niya gamit ang first name basis? Wala, ‘di ba? Unless they’re an old good friend or someone with past. But even with those people who once shared past, they still address each other professionally after meeting in years!‘O baka naman friendly lang talaga si Rhett? Ikaw lang itong delusional para isiping hinaharot ka niya?’ sambit ng isang maliit na tinig sa loob ng kanyang isipan.Naiinis niyang binitiwan ang isang sunscreen at hinilot ang kanyang sintido. Mukhan
“Hop on,” he said.Ngunit hindi siya nagalaw sa kanyang kinatatayuan. She’s just looking at him as if he already lost his mind. Sino ba naman kasi ang aangkas sa big bike niya gayong nakasuot siya ng dress? She doesn’t know how to freaking how to ride one.Tumingin siya sa binata na naghihintay sa kanyang paggalaw. Mahina siyang umiling at nakita niya kung paano umirap ang binata. Tumaas naman agad ang kanyang kilay at humugot ng malalim na hininga. Muli itong bumaba sa big bike at hinarap siya.At dahil nga mas matangkad ito sa kanya kinakailangan niya pang tumingala para makita ang mukha nito. Medyo hirap pa nga siya dahil mabigat ang helmet na kanyang suot ngayon.Rhett gave her a deadpan look. Bago pa man siya makaimik ay binuhat na siya nito at halos mahigit niya ang kanyang hininga nang maramdaman niya ang pagdampi ng kanyang pang-upo sa upuan ng motor nito. She looked at him and found him looking at her.“Stay still,” he said.Sinunod niya naamn ang sinabi nito. Sa totoo lang a
Sinuot ni Alana ang kanyang sunglasses at tumingin sa harap ng salamin. Ngayon ang biyahe nila patungong Pampanga and to be honest, she’s excited. She’s never been to any places in Luzon before. It’s always Siargao, Boracay, and Bohol. But never the places in Luzon. Kakatapos lang nilang mag-usap ni Selim para magpaalam dito na baka wala siyang internet connection sa kanyang pupuntahan. She has to tell him in advance dahil baka mag-alala sa kanya ang kanyang mga anak. Lalo na si Aurora na namana yata sa kanya ang pagiging paranoid. Alana picked up her purse and went to her mini luggage. Muli siyang sumulyap sa harap ng salamin bago siya lumabas ng silid. Namataan niya si Architect Ivory na chill lamang sa baba at nanonood lang ng palabas. “Are you off for today, Miss?” she genuinely asked. Bumangon ito sa pagkakahiga at tumingin sa kanya. She nodded her head and smiled. “Don’t forget to lock your doors, okay?” Agad na sumaludo sa kanya ang kanyang arkitekto at nakangiting tumango.
HINDI alam ni Alana kung ano ang kanyang gagawin. Kung mananatili lang ba siyang tahimik o makipag-usap sa binata. She’s scared to talk to him. Paano kung madulas siya’t masabi niya ang tungkol sa mga bata? E ‘di siya lang mismo ang maghuhukay ng sarili niyang libingan niyan?“Are you hungry?”Napatingin siya kay Rhett nang magsalita ito. She bit her lower lip and slowly shook her head. “Uhm, hindi naman. Ikaw? Are you hungry?”“The drive is going to take for an hour. Are you sure you wouldn’t eat anything?” tanong nito.She shook her head. “Ayos lang po ako. If you’re hungry, pwede tayong dumaan sa drive thru para may makain ka habang nagmamaneho.”Hindi ito sumagot sa kanyang suhistyon. Ngunit nang makakita sila ng isang drive thru fast food ay agad na lumiko ang binata. She looked outside the window and can’t help but reminisce the good things that happened to her before when life was still good.“What do you want to eat?” he asked.Sa tanong nito ay wala sa sarili siyang napatingin
Panay ang pagsulyap niya sa kanyang katabi na busy sa pagmamaneho. She wanted to talk to him but he looks so unapproachable. Humugot siya ng malalim na hininga at binaling ang tingin sa labas ng bintana. She wanted to have a little conversation with him ngunit tipid nman itong sumagot.She let out a huff and started eating her cheese burger. Alana is not fond of cheese at all but she doesn’t have any choice. Nagpapalibre na nga lang siya tapos siya pa itong may ganang magreklamo? She’s not that thick-faced woman.Sumulyap siya sa binata at pansing hindi man lang nito nagagalaw ang pagkain na ini-order nito. Kaya naman hindi niya na mapigilang magtaka. She looked at him and asked. “Why are you not touching your food? H-hindi mo po ba gusto ang pagkain?”Rhett glanced at her before turning back his gaze to the road. “I’m driving.”Wala sa sarili siyang napatango. May point nga naman ito. Hindi niya alam kung ano ang susunod niyang sasabihin kaya naman pinili niya na lang na manahimik at