Chapter 22

Gumising ako ng parang mabibiyak, eh nabiyak na nga. Ikaw ba naman pasukan ng dragon tsk. Hindi ako makatayo, wala na si Stephen sa tabi ko, hindi ko alam pero bigla akong naging emosyonal. Naiyak na lang ako dahil paano kung dahil nakuha nya na ako ay iniwan nya na ako dito? Paano naman ako bababa kung sakali, eh tatayo pa nga lang ako ay sobrang sakit na?

″Shit, wife why are you crying?″ nag mamadaling sabi nya, natataranta.

″I thought iniwan mo na ako huhu″ sabi ko sa kanya habang umiiyak ng naka yakap sa kanya. Pinag hiwalay nya kami dahilan para lalo akong umiyak.

″Stop crying okay? Bakit kita iiwan? Kinuha ko lang yung pag kain sa baba, andon sila Direk. Nag pahatid ako dahil hindi ko na pwedeng ipakain sayo ang pag kain kagabi okay?″ Mahinhing sabi nya. Onti onti akong tumigil sa kakangawa.

Tumango na lang ako at ngumuso sa kanya. Walang pag sisi na binigay sa kanya ang aking pag kababae. Alam kong mag bunga man o hindi ay tatangapin nya. He loves me right? Yes he loves me.

″D