The annoying captain: Grey Hudson (3.0)

Don't forget to subscribe and comment if you like any parts of this story:)

---

Previously on T.U.S.O.U

"Bakit ka kasi nagpuyat? Alam mo naman na puwede mo kaming tawagan para tulungan ka," sabi ni Val.

"You know as much as I appreciate your offer, ayoko talaga. Hindi ako tumatanggap ng tulong, gusto ko na ako mismo ang gagawa ng gawain ko ng walang tulong ng iba."

"Atsaka kung may choice lang ako puwede akong matulog ng maaga pero may insomnia ako,

'diba?"

"You have what?!" sabay nilang sabi na ikinagulat ko.

---

Kyra

"You have what?!"

"I said I have an insomnia."

Oh crap! Ngayon lang pala nila nalaman na may insomnia ako! Ngayon lang rin ako nag-open up sa ibang tao tungkol sa sarili ko.

"Why didn't you tell us?" nag-aalalang sabi ni Rica.

"Eh kasi-" napatakip na lang ako sa bibig ko, para akong nasusuka.

Siguro dahil na rin sa hindi ako nag-umagahan tapos, wala pa akong sapat na pahinga.

"Kyra? Is this Kyra Valencia's room?" sabi ng isang pamilyar na boses.

Okay, lahat talaga wrong timing!

Nararamdaman ko ang mga mata ng mga kaklase ko ay nakatuon sa akin, isa ba namang Grey Hudson ang maghanap sa akin eh.

"Kyra, I've come to fetch you."

What in the world of Nini! I remember telling him to wait at the cafeteria, lunch time na nga pala!

He was obviously making sure that I weren't gonna run away.

Tumingin naman ako sa kanya sa may pintuan, lumapit ito sa akin.

He looked at my awful face and I could say his face laced with worry.

"Hey, you okay? What happened?" tanong nito pero hindi ko siya sinagot.

Sa totoo lang medyo nagiging blur na rin ang paningin ko. Mamamatay na ba ako?

"Pagpasensiyahan mo na mukha ni Kyra, Grey. Hindi pa kasi siya kumakain tapos nagpuyat din siya para tapusin ang mga-" napatigil naman ng pagsasalita si Val ng titigan ko ito nang masama.

Why does she have to broadcast it?

Inilagay niya naman ang kamay niya sa noo ko pero iniwas ko kaagad iyon.

"You don't have a fever."

"I know that and stop barging in other people's classroom."

He doesn't speak for a minute and stares at me hard.

He really looks fresh today while me on the other hand, looked half dead.

Kung hindi ako estudyante rito baka napagkamalan na nila akong drug user.

"Look, as you can see I can't-"

Hindi niya ako pinatapos magsalita.

He suddenly pulls my chair away from my desk, before I can resist, he grabs me and carry me in his arms.

"O-oy! Ibaba mo ako!"

"We're going to the clinic, paki sabi sa next subject teacher i-excuse si Kyra. Masama pakiramdam niya and you two sabihin niyo kung bakit masama pakiramdam ni Kyra, okay?" sabi lang nito sa isa kong kaklase at sa mga kaibigan ko atsaka nagpatuloy umalis sa loob ng classroom.

Nakanganga lang silang lahat at gulat na gulat sa nangyari, gusto ko rin sanang gumaya kaso nahihilo na ako.

"Put me down!" sigaw ko dito, grabe nakaka-ubos ng lakas ito.

"Shush!" suway nito sa akin kaya nanlaki ang mga mata ko.

Aba, ang kapal naman talaga ng mukha.

Magsasalita na sana ulit ako ng unahan niya ako.

"Imbis na makipagtalo ka sa akin, you should save your voice and your strength na lang. Hindi rin naman magbabago

desisyon ko."

I smack his chest. Damn, his chest was hard.

"I can walk, hindi naman ako baldado and look around,  pinagtitinginan na tayo ng ibang estudyante," ani ko dito pero patuloy parin ito sa pagsasalita.

"Put me-"

My voice immediately cuts off as another wave of dizziness attacks me.

Dapat pala nag-almusal ako kahit kaunti kanina, I close my eyes tightly.

"Lean on me."

My head was throbbing too hard to protest. I give in and bury my face on the crook of his neck.

Nakarating naman kami agad sa clinic, ni-register agad ako ni Grey at dahan-dahang inilagay sa higaan.

"You should take a rest this whole afternoon," ani ng nurse sa akin pagkatapos akong i-check atsaka umalis.

"Wait for me, bibili lang akong lunch natin," sabi nito na nasa tabi ko lang kanina at umalis.

Hindi man lang ako nakapag salita o ano, feeling ko ubos na ubos na ang lakas ko.

Drain na drain kumbaga, pero salamat na lang kay Grey kasi makakapagpahinga ako kahit kakaunti.

Grey comes back a few minutes later carrying a two food packs.

"Thank you, how much is it? I'll pay you back later, I left my wallet sa room," ani ko sa kaniya at abot ng pagkain ko.

"You don't need to pay."

"No, I need to. I don't want owing people, and you can leave now after eating, malapit na next sub," ani ko at subo ng pagkain.

Grabe, parang makakain ko to ng walang hintuan. Simula 5:30 to 12 ba naman na walang kainan.

"And you really think I'll leave you alone here?" sabi nito kaya napatigil ako sa pagkain.

Nilunok ko muna ang pagkain na nasa bibig ko bago sumagot.

"You don't need to stay, besides naandito naman ang nurse kung sakaling may kailangan ako."

"Are you ignoring me?"

He raised his eyebrow at me pointedly. I turn my eyes away.

"I just don't think you should be doing all of this things for me," ani ko at subo ng pagkain ko ulit.

"Why not?"

Napatigil naman ako doon.

Why? Because it gives me weird ideas.

I wanted to say that but of course, I have to stop myself.

"Are you this attentive with your other friends?"

"Why? Are you seeing my attractive points now?"

Inirapan ko lang ito.

Isinarado ko na ang lagayan ng pagkain na kakatapos ko lang kainin at itinapon sa kalapit kong trash can.

"Forget what I've asked," sabi ko at bukas ng bottled water.

A couple minutes of silence passes by before Grey finally speaks again.

"I care for my friends."

"You are a good friend," I answer as I lay in my bed, trying not to face with him.

Did I sound rude?

"But I don't keep texting and calling them if they ignore me."

"I don't think of them every waking moment."

"When I look at them my chest doesn't hurt like my breath's been knocked out for me."

I grip the blanket tighter, trying to keep my emotions in check.

At loss for words, I close my eyes tightly instead.

---

I open my eyes, still hazy from sleep.

Judging from the color of the sun rays seeping through the curtains, I surmise it's late in the afternoon.

I feel a lot better, I feel like my energy is restored.

I close my eyes again. I wanted to sleep some more, for sure mamaya, magiging kwago ako nito.

Gising sa gabi, tulog sa umaga, the blanket is really warm and cozy. Too warm, too cozy.

My eyes spring open and it locks with Grey's warm brown orbs.

"What do you think you're doing?!"

Feeling ko tuloy para akong kamatis sa sobrang pula ng mukha ko.

"GET OFF THE BED!"

"Shush!"

Tinaasan ko ito ng kilay.

"If you 'shush' me one more time, I will kick you." pagbabanta ko rito.

Umupo naman ako sa pagkakahiga ko, kailangan kong kumalma sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

"How are you feeling?"

"I'm feeling better now," sagot ko dito pero hindi ko siya hinarap.

Nakahiga parin siya sa tabi ko pero may gap naman kami, pero kahit na, hindi parin ako komportable.

"Stop sidetracking me! Get off!"

He just chuckle at me, he sits up and stretches.

Tumingin naman ako sa wall clock five na ng hapon.

Napatingin naman ako sa katabi ko ng gulat.

"Don't tell me, you stayed here the whole afternoon?!"

Ngumiti lang naman ito sa akin, damn that smile!

"I couldn't leave. Your snoring was too cute."

"Excuse me? I don't snore!"

Tinignan nya lang ako at kinuha ang phone niya na nasa lamesa.

May kinalukot naman siya doon, OMG! Hindi kaya?

"You don't snore, eh?" sabi nito habang pakita sa akin ng video na naghihilik.

Kainin mo ako lupa, nakakahiya!

"Okay, stop! Delete that! Delete that! Nakakahiya!"

Tumawa naman siya at tumango tango, akala niya ba nakikipagbiruan ako?

"Delete that or else." banta ko sa kanya.

Ipinakita niya naman sa akin kung paano niya i-delete ang video.

I turn my eyes away and stand up. I run my fingers through my hair trying to smoothen up some tangles.

"Kyra?"

I look back at him, my breath hitches up my throat with the look his face.

"I'm in trouble."

Kumunot naman ang noo ko.

"That's not my problem," ani ko at maglalakad na sana ng magsalita ito.

"I think I like the way I feel when I'm with you."

Lumingon ako sa kaniya, gulat na gulat at walang masabi.

"Kyra?"

I flinch in nervousness as if that I've been caught commiting a crime.

I whisper at Grey.

"Stay here."

I come out and I saw Val and Rica, I greeted them before they can enter.

"Val, Rica I'm here," ani ko atsaka sara ng pinto.

"Are you okay now? Ano na nararamdaman mo?" nag-aalalang tanong ni Val.

"I'm feeling better now." simpleng sagot ko.

"Are you sure? Your face still looks flushed," sabi naman ni Rica.

I blush even further, recalling what Grey had just said.

"Yes, I'm sure."

Ibinigay naman sakin ni Rica ang bag ko at ang laptop.

"Let's go?" sabi nito pero umiling lang ako.

"You can go now Rica, may tatapusin pa kasi ako dito atsaka kailangan mapasa ngayon," ani ko atsaka sabit sa balikat ko nung bag.

"Ah! Ako rin may gagawin pa pala ako sa journalism! Sabay na tayo Kyra," ani ni Val at tumango lang ako.

"Ganun ba? Sige, una na ako," paalam ni Rica sa amin bago umalis.

"Tara?"

---

"Kyra? You okay?" ani ni Val sa tabi ko.

Bumuntong hininga naman ako bago sumagot.

"Yes," ani ko at baba ng libro na binabasa ko.

"You sure? Nakakailang buntong hininga ka na kasi. Andami mo atang problema?" sabi nito habang nire-refresh ang laptop niya.

"Andami ko lang kasing gagawin, gusto ko na mabawasan." panimula ko rito.

"Gustong-gusto ko na rin tapusin 'yong pinapagawa ni Ms.Regardo para sa sports article, alam mo naman na may isa pa siyang task sa akin hindi ba?"

Tumango naman ito sa akin.

"Kahit wala pa iyong deadline nakakahiya namang hindi pa simulan, tiyaka ilang araw narin ang nakalipas simula noong ibigay sa akin 'yong task."

"Kung hindi lang siguro ako nagpahinga kanina baka natapos ko na lahat," ani ko at balik sa pagt-type sa laptop.

"Ikaw ba, wala ka na bang gagawin?" tanong ko rito.

"Hmm, wala na last na itong news article na ipinapagawa ni Ms.Regardo sa akin."

Tumigil naman ako sa pagt-type sa laptop ko, napalumbaba na lang ako.

"Hay... buti ka pa wala ng gagawin."

"Alam mo kasi puwede ko naman 'yang gawin para sa iyo eh," sabi nito sa akin.

Humarap ako sa kaniya ng naka-kunot noo.

Magsasalita na sana ako ng pigilan niya ako.

"Ap!Ap! Alam ko na sasabihin mo 'Val, hindi ako tumatanggap ng tulong ng iba, gusto ko matapos ko ang gawain ko na ako ang mismong gumawa'," sabi nito habang ginagaya ang boses at kung paano ko sinasabi sa kaniya.

"Alam mo kasi Kyra, minsan kailangan natin humingi ng tulong. Hindi ka magiging successful kung hindi ka tumatanggap ng tulong."

Napa-isip naman ako dahil sa sinabi niya.

"At saka ngayon lang naman, hindi ito palagi. Nagkataon rin na wala na akong ibang gagawin," sabi nito sabay hawak sa kamay ko.

"Kaya nga naandito kami ni Rica eh, you can always seek help, lalo na sa aming dalawa kasi maaasahan mo kami," sambit nito sabay ngiti.

"Alright, I need your help para sa sports article pero 'yon lang at wala ng iba," ani ko dito, mas lumawak naman ang mga ngiti nya.

"Hmm! Roger that! Baka tapos ko na ito bukas. Send mo na lang sa akin 'yong mga notes mo, okay?" sabi nito at hila sa laptop ko.

Nakatitig lang ako sa kanya ng ilang segundo, may sinasabi pa itong iba pero hindi ko marinig.

What did I do to deserve her and Rica?

Hindi ko man lang alam kung ano ang ibibigay ko na kapalit para sa kabaitang ginawa nila.

Mas lalo na si Grey, what did I do to make him confess like that?

"By the way, Kyra, ano ba ang task na pinapagawa

sa'yo ni Ms.Regardo?" tanong nito sa akin kaya napabalik ako sa sarili ko.

Oh, yes! The book!

Kinuha ko naman ang libro na nasa bag ko, hindi siya ganun kakapal at kaluma mukhang kakapublish nga lang.

"Sabi niya kung maaaring

gawan ko raw ito ng editorial news. Tutal

mahilig naman ako sa mga story," sambit ko at abot sa kanya ng libro.

"Arrange Marriage? I didn't know you like Romance-tragedy genre type?" sabi nito habang tinitignan ang buong libro.

Umiling naman ako.

"I'm not, I'm more into mystery pero sabi ni Ms.Regardo tanging title lang naman daw ang naiiba

diyan, the whole story is a mystery." kuwento ko rito.

Hindi ko rin alam kung bakit naging mystery ang buong storya.

Siguro kapag binasa ko ay maiintindihan ko.

Kinuha ko naman ang libro sa kaniya.

"What makes you a mystery?"

-

-

-

To be continued...