chapter 3

Maagang gumising si Samantha para bumyahe at simulan ang bagong proyekto ibinigay sa kanya. Hindi ata umaayon sa kanya ang panahon. Mukhang umiiral na naman yata ang epekto ng balat ni samatha sa puwit, minamalas ang kanyang byahe papuntang Puerto. Ang lakas ng ulan. Samahan pa ng kulog at kidlat!

Ngayon pa talaga nagsusungit ang panahon.

Nagmamadali na siyang umalis para maabutang ang unang trip ng bus papuntang lungsud ng Aginan puerto. Kahit medyo siksikan ang mga pasahero kailangan niyang makipag unahan.

Buti nalang at naabutan pa niya kahit medyo traffic sa mga na daanan. Hindi nya pweding dalhin ang kotse dahil malayo ang Isla puerto kailangan pa niyang sumakay ng bangkang de motor.

Maraming pasahero dahil weekends, maraming uuwi sa kani-kanilang probinsya. Kamuntikan pa siyang maubusan ng upuan kung natagalan pa sa traffic kanina. Sumpa agad siya sa loob para makasigurong makukaha agad ng upuan. sa may bentana siya pumuwesto. Maginaw sa loob ng bus, masyadong malakas ang aircon. Makapal naman ang jacket na suot suot niya hindi basta basta malamigan ang kanyang katawan.

Ano kayang madadatnan niya pagdating sa paradahan ng mga jeepney. baka lubog din sa baha.

Maraming nadaang lungsud na medyo baha na sa ibang parte. Mabuti nalang malaki ang bus na sinasakyan niya, hindi ito basta basta titirik.

Pagdating sa terminal ng aginan kung saan andoon ang mga nakaparadang sasakyan ng jeep. Hindi siya nagkamali halos lubog na sa tubig ang mga gulong nito. Agad namang lumapit ang isang matandang lalaki sa kanya. Naka suot ito ng kaputi. Sa tantya niya nasa late 50's na ang edad ng matanda. Pasado alas tres na ng hapon ng dumating siya.

"Ma’am Magandang Gabi hu. Kayo po ba si ma'am Samantha?" Sabay pakita ng larawang nasa screen ng cellphone nito.

Nanlaki ang mga mata niya, tiningnan niya itong mabuti at Inilapit ang kamay ni manong sa kanyang mukha. Upang masiguro kong tototo ang nakita. Naka-nganga siya sa larawan at kita ang buong gilagid! Panay ang hikab niya ng mga oras na yon. Kumukulo pa ang sikmura niya sa sobrang gutom. Pasado alas tres na nang hapon natapos ang meeting nila. Napangiwi nalang si Samantha. "Tang**! sa dinami daming picture na pweding ibigay kay manong, ito pang patay gutong ang hitsura niya! Kuha ang larawan kung saan nag me-meeting sila kahapon.

"Ay uho! ako hu.. yan manong." Nahihiyang sambit niya. Sino kayang Judas ang nagbigay ng picture kay manong!. Babalian ko talaga ng buto sa leeg!.

"Ok lang kayo ma'am?" nang mapansin nag iba ang templa ng kanyang hitsura.

"Uho manong." sabay bungisngis nya dito.

"Tawagin mo nalang akong manong Roberto ma'am. Inutusan ako ni Don Alfonso na ihatid kita sa pier." Magalang na tugon nito.

"Manong! if you don't mind!. Sinong poncio pilato ang nag bigay ng larawan sayo. Gusto ko lang balian ng buto sa leeg!" Pabirong saad nya dito.

Tumawa lang ang matanda. " Si Don Alfonso ma'am. Ako ang humingi ng larawan. May number naman ako sayo. Pero para mamukhaan kita agad, humingi na ako."

Kinunan pala siya ng larawan. Pinagtripan talaga siya ng matanda!

"Cge na hu ma'am, sumakay na kayo sa jeep. Para hindi tayo masyadong ginagabi. Dapat makarating tayo sa dalampasigan ng alas siete ng gabie, baka lalong lalakas ang ulan. Ipanatag mo ang sarili mo sa loob. Medyo malakas parin ang buhos ng ulan. Ako na magdala ng gamit mo." Bolontaryo ng matanda.

"Ay! magaan, lang naman to manong!, ok lang po." Sabay hila ng kanyang maleta upang maipasok na sa likuran ng jeepney. Sa harap siya uupo at sa likuran naman niya nilagay ang dalang gamit, isang maleta lang naman ang dala niya at maliit na sling bag.

Pang isahang tao lang ang pwede sa harap maliban sa driver. Medyo may kalumaan na rin ang jeepney ni manong halos kinakalawang na ang kabuuhan nito kunting galaw mo lang at masagid kaibigan muna c titano.

Ang mga upuan ay medyo kupas na at may mga butas butas narin. May kinausap lang sa cellphone ang matanda, at sa tingin niya asawa cguro nito. Maya't maya sumakay narin at lumulan na sila.

Halos hindi na maaninag ni manong driver ang dinaanan na binabaybay nila. Mabagal na rin ang takbo ng sasakyan dahil sa maputik na daan. Walang makita masyado kundi puro kadiliman maliban lang sa mga puno na natamaan ng ilaw na nagmula sa sinasakyan nilang jeep.

“ Manong malayo pa ba tayo?"

Basag niya sa katahimikan. Habang minamasdan ang nadaang liwanag sa labas ng sinasakyan. "Parang horror o hunted forest na tong dinaanan natin manong. Mukhang nasa ibang dimension na tayo ng mundo."

Pabiro niyang sabi.

"Kayo talagang mga kabataan ngayon kahit ano nalang ang nasa isip."

"Matagal na hu ba kayong nanilbihan sa mga Adams Manong?" Tanong uli niya.

"Ay! uhu, halos binata pa ako ng magsimulang nanilbihan sa kanila. Kaya lang noong mamatay si Donya Alicia asawa nito ang tinutokoy ng don. nagpasya na ang Don na sa maynila na manirahan kasama ang dalawang anak."

Ni minsan hindi pa niya nakikita sa kompanyang pinagtratrabahuan ang dalawang lalaking tinutukoy nito.

Maraming nagsasabing ka-officemate niya na minsan itong nakikita sa computer screen ng Don at sobrang gwapo daw ng dalawa lalo na't ang bunso anak nito.