chapter 1

Hinimas ni Samatha nang langis ang kanyang tiyan. Parang masusuka na naman siya sa sobrang hapdi nito. Hindi pa siya kumain nang hapunan. Katatapos lang niya sa meeting ng mga Adams. Maraming agenda. Isa na dito ang proyektong hahawakan niya at ito ang Isla Puerto.

Tuloy sa pagtupad ng tunkulin bilang isang marketing executive.

Habang nag mamaniho pa uwi ay hindi niya halos mai- fucos ang paningin at atensyon sa pagmamaneho. Parang babaliktad ang sikmura niya sa sobrang pait. P*st*ng ulcer to! Masyado nang feeling close!

Dati pa siyang may ganoon. Pero lately ay dumalas ang pag hapdi ng kanyang sikmura. At ang tindi pa, to the point na nalaarma na siya at napilitang magpa- checkup. Salamat naman at walang nakitang nakakamatay na disease sa kanyang katawan sadyang papansin lang talaga ang tiyan niya gustong oras oras lumamon.

Ang pagkain nang wala sa oras ang isa sa mga dahilan nito kaya madalas itong umataki. Sabi ng doktor hindi dapat malipasan ng gutom.

Dinedma na lang ni Samatha ang payo ng doktor. Wala pa naman siyang naririnig na nakakamatay ang ulcer.

May na-ipon naman siya kahit papano. Ang tunay na dahilan, siya ang tipo ng tao na magkakasakit kapag walang ginagawa. Bata pa ay achiever na siya at walang balak na kung kailan nagging adult ay saka pa pepetiks.

May biglang tumawid. Pusa!

Kung hindi siya inaataki ng ulcer edi sana naka fucos siya, at napagana ang defensive driving skills. Kaso nga ay distracted siya, ang tanging nagawa ay kabigin ang manibela. Sumalpok siya sa malaking puno. Kamuntikan pa niyang masagi ang fishball cart na nakaharang sa sidewalk. Mabuti nalang at kumagat agad ang kanyang preno.

Panay ang litanya niya sa mga santo habang hingal na hingal. Bumaba siya ng sasakyan para alamin kung may na disgrasya siya, maliban lamang sa minalas na puno na tahimik na nakatayo sa gilid ng kalsada. Ang aleng nagtitinda ng fishball ay napasiksik sa gilid ng cart nito. Nang tinanong niya, ay wala naman daw damage sa paninda nito. Inabutan niya ito ng limangdaang piso, danyos para sa emotional trauma ng ale.

Humingi ng paumanhin at lumulan na uli siya sa kanyang sasakyan. Kunting gasgas lang naman ang pinsalang tinamo ng kanyang kotse.

“Nakakasama na sa kalusugan ang pagiging workaholic mo!” Boses ni Tita Claudia ang umepal sa kanyang guni guni. Matapos mag maniubra para maibalik sa kalsada ang kotse.

“Nakakasama rin sa lovelife ang sobrang katangahan sa buhay Samantha!" Yan ang pa ulit ulit na lumalabas sa bibig ng tiyahin. Napangiwi si Samantha, hindi dahil sa sakit nang ulcer niya kundi dahil sa naalalang madalas na sabihin nang kanyang tiyahin.“ Tatanda kang dalaga! Ikaw ang magmamana ng sumpa, magagaya ka sa akin!”

Sa lahat naman ng ayaw niyang mangyari, ay ang magaya sa kanyang tiyahin. Tumandang dalaga at halos manyakin na ang mga kalalakihan upang makahanap nang mapapangasawa. Nakakatindig balahibo naman, kung aabot pa siya sa ganung sitwasyon.

Well, okay naman sana ang kanyang tiyahin. Isang medium-rise building na pinapaupahan sa ibat ibang klase ng business establishment ang naipundar nito, na ngayon retired na ay siyang source of income.

Larawan si Tita Claudia ang isang happy and empowered single lady. Kaya lang walang matawag na sariling pamilya. Dahil na-sobrahan sa pagka independent kaya ngayon nagsisi dahil nagka-edad na. Marami itong advocacies at abala sa mga iyon.

Nagpakabihasa ito sa martial arts. Nag aaral ding bumaril. Pilit pa nga siyang isinama kaya pati siya pwede ng sumabak sa gera. Wla siyang magawa kahit na ayaw niya. Baka sasama ang loob, at atakihin pa nang alta presyon.

Kapag may oras, at hindi busy sa trabaho namamasyal si Tita Claudia kung saan-saan kasama ang ibang mga matronang kagaya nito.

Hangang sa tamaan ito ng ewan, kung anong life stage crisis. Parang sa isang magdamagan lang ay nag iba ang pagkatao ng tiyahin. Daig pa ngayon ang pasaway na bagets kung umasta. Gimik dito gimik doon, kung saan-saan nang i-stalk para makakabingwit ng boylet.

Lalabanan ko ang sumpa sa abot nang aking makakaya! I won’t die a lonely old lady! Kaya kung ayaw mong magaya sa akin dahan dahan kanang lumandi!

Biglang nag-fast forward ang imagination niya twenty years from now, iyong siya naman ang nasa lugar ng Tita Claudia, nangha-hunting nang boylet na puputol sa sumpa diumano nang kanilang angkan.

Parang nakakakilabot na pangita-in ang sumagi sa kanyang isipan. Hindi siya naniniwala sa sumpa. Pero sumpa na rin para sa kanya ang makita ang sarili na nahihibang na kagaya ng kanyang tiyahin.

"Ay!" Muntik na naman siya mabundol hindi niya namalayan may lubak pala sa nadaanan niya. Umaalog ang kanyang sasakayan, distracted na naman siya pero buti nalang alerto na siya. Itinuon na niya ang pansin sa pagmamaneho bago pa siya ma disgrasya o makadisgrasya ulit. Pero salamat na rin sa lubak at tumalsik paalis sa kanyang diwa ang histsura ni Tita Claudia.