Still Xelize's POV.Dahan-dahan kong naimulat ang mga mata ko at agad na nakita ko ang mga matang naalala ko bago ako nawalan ng malay n'ong gabing iyon."Vladimir..." Nakangiting tawag ko sa pangalan niya."We did it!" Sigaw ni Xeviona.Dahan-dahan akong napaupo sa pagkakahiga bago tumayo.Iniikot ko ang buong paningin ko bago napaluha.Naaalala ko na ang lahat. Yung araw na nagpropose si Vladimir sa akin, kung paano niya ako nakilala sa una kong buhay, kung paano nagsimula ang lahat...Agad akong napapikit habang inaalala ang mga alaalang iyon.Dahan dahan akong napahinga ng malalim at sinimulang bumaba sa kwarto ko. Nakikita ko sina ina at ama na nanonood ng telebisyon kaya agad akong tumakbo palapit sa pintuan at dali daling binuksan ito."Xelize, bumalik ka ritong bata ka!" sigaw ng aking ina.Hindi ko na pinagtuunan ng pansin ang mga sigaw nila, umiiyak akong tumatakbo
Vladimir's POV.I am now staring at my wife while our friends are talking to her. Nakikita ko ang pagbabalik ng lakas nito dahil kumukulay na ulit ito, katulad ng isang namumukadkad na bulaklak sa lupa.A small smile flash on my lips as I saw her walking towards me. I spread my arms and hugged her.I gently planted a kiss on her forehead before cupping her cheek."I thought I'll gonna lose my wife for the second time. Gladly Spike is there to save you," I whispered.She smiled at me before she gave me a quick smack kiss on my nose."You know that I love you, kahit hirap na hirap ako ay desidido akong maibalik din ang lakas ko. Thank you Vlad for giving me strength," she said and hugged me.Ilang minuto kaming nanatiling magkayakap, ni hindi na maalala ang sitwasyon namin sa mga oras na iyon."The wizard is coming!" Spike said and hide on the wall.I look at them and nodded at them. Napatingin din ako kila Kefton at tumango sa kaniya. Mukhang
Xelize's POVNandito kami ngayon sa pinakahuling palapag ng palasyo. Masama ang pinupukol na titig ni Vladimir sa kaharap namin ngayon, si Tanler.I remember this wizard, ito ang pumatay sa akin. Ngayon na hindi na ako isang normal na tao ay sisiguraduhin kong matatalo ang dapat na matalo."You're too stupid, did you know that?" Spike asked.Hindi nakatakas sa paningin ko ang sunod sunod na paglunok nito."Pumayag ka pa na pakawalan kami dahil ang akala mo ay ganoon kana kalakas para talunin kami," Vladimir said.Nanatili lamang itong nakatitig kay Vladimir, hindi ito nagtangkang magsalita man lang.Maya maya ay nagkatinginan kaming apat bago nagsimulang tumakbo palapit kay Tanler.Agad naman kami nitong tinapunan ng mga fire balls gawa ng mahika niya.Agad akong umiwas, ganoon din ang tatlo. Tumakbo agad ako palapit sa kaniya at agad na inatake ng suntok pero nakakailag ito. Ngumisi ito sa akin bago ako sinipa ng pagkalakas lakas dahilan para tumilapon ako sa pader."Xelize!" I heard
Astrid's POV.Kasalukuyan akong tumutulong sa mga katulong dito sa palasyo sa paghahanda ng pagkain nang maramdaman ang presensiya ng isa sa mga katulong na nasa likuran ko na pala."Your highness, maupo na lang po kayo..." magalang na sabi ng isa sa mga katulong na ikinangiti ko."Ayos lang po. Nasanay din kasi ako sa mundo ng mga tao na tumutulong sa paghahanda ng pagkain–I mean, most of us," sagot ko rito.Napahawak ako sa balikat nito at nagpaalam na muna na kukunin ang mga prutas sa kusina. Agad naman akong pumuntang kusina at agad na kinuha ang bowl na may lamang fruits.Napatigil naman ako nang maramdaman ang paghinga sa likod ko. Dahan dahan akong napalingon at nakitang malamig na nakatingin sa akin si Zarovich."Hey, you need something?" I asked while smiling."Tss." tanging lumabas sa bibig nito.Bigla itong naglakad na ikinawala ng mga ngiti ko. That's it?Napatingin naman ako sa pwesto nito
(3 weeks passed)Xelize's POV."Xelize!" hinihingal na tawag ni Xeviona.Napalingon naman ako sa kaniya bago nagsalita, "bakit?" Nagtataka ko naman itong tinitigan."Zarovich is leaving!" sabi nito.Napangiti naman ako."We know that already, Xev," sabi ko sa kaniya."But no one knows that Astrid is missing!" sigaw nito na ikinatigil ko.Agad akong napatingin rito at kunot noong nakatitig sa kaniya."Anong sinabi mo?" tanong ko sa kaniya."Xelize, Astrid is missing. Kagabi ko pa siya hindi napapansin. I-I thought she was in her room, it's been 3 weeks since Zaro and Astrid diba nung magkasagutan sila kaya normal na sa akin na dalhan na lang siya ng pagkain pero Xelize, wala talaga akong makitang Astrid sa kwarto nito..." naiiyak na sabi nito na nagpaikot ikot pa sa paglalakad nito sa harap ko, napatigil lang ito nang may magsalita sa likod namin."Astrid is missing?"Napalingo
Vladimir POV.This is the day that I've been waiting for... Ang babaeng hinahangad ko at ang babaeng gusto kong mapakasalan ay tuluyan ng magiging akin.I still remember when we are still young, Xelize and I always play in the woods, we share each other problems, we eat together, laugh and I love to hear her stories while we are laying on the ground, staring at the night sky, hoping to find some shooting stars.It's worth it to wait her for almost 100 years. Mahaba haba ang tiniis ko pero nakaya ko iyon, makasama lang ang babaeng mahal ko... I was 20 and she was 18 when she died. Now that she's 22 and I am 102 years old, I can finally marry her.Suot suot ko ang puting suit ko habang nakatayo sa gilid, hinihintay ang pagdating ng babaeng papakasalan ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang pakiramdam pag ikakasal kana, normal lang ba na kabahan ako at isipin na baka gagawin niya ang sinabi niyang hindi ito sisipot sa araw ng kasal namin? Na bak
Vladimir's POV.I loosen my tie while sitting on my couch. I still can't believe what she did. She just run away, she didn't even give a reason.And what the hell is wrong with her? Ano naman kung malaman kong buntis siya? Mas masisiyahan pa ako but godd*mn it! She just left! She left just like that!"f*ck," I cussed."Damn it! What did I do wrong Xelize? Why did you just leave me hanging like that? You should attend that wedding we prepared but you just left me there, dumbfounded," I said and drink the tequila."Tell me, Xelize. What did i do wrong for you to leave me like this?" I asked and point my finger on Xelize.She was infront of me, staring at me."You told me we will get married, but just because I got you pregnant before our wedding you will just leave me like that? Bullshit!" I said.I stood up and holds my head."Damn it! I feel tipsy," I whispered.Agad akong napahakbang kahit nah
Still Vladimir's POV.Hawak kamay kaming bumalik sa loob ng palasyo at hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil naiintindihan nito ang sinabi ko.Nag uusap lang sila at nag aasaran pero maya maya nang makalapit kami ay tumahimik sila, ganoon din ang paglapit ni Hermes sa amin ni Xelize."Your majesty..." tawag ni Hermes at yumuko sa akin.Napatingin naman ito kay Xelize at tulad ng ginawa niya sa akin, yumuko din ito kay Xelize."Gusto lang po naming magpasalamat sa iyo, at sa ibang vampire royalties sa pagligtas ng Barovian, ang buong akala namin ay tuluyan niyo ng sinukuan ang kaharian natin..." masayang saad ni Hermes."I told you, Hermes... I just want my wife back that's why I decided to go to the human world." Nakangiting sabi ko at imbes na hawakan ito sa beywang ay ang kamay nito ang hinawakan ko lalo at marahang pinisil.Napatingin naman si Hermes kay Xelize at nginitian ito."And Hermes..." tawag ko rito na ikinatingin naman nito sa akin.