CHAPTER 17: Xelize memory is back

Still Xelize's POV.

Dahan-dahan kong naimulat ang mga mata ko at agad na nakita ko ang mga matang naalala ko bago ako nawalan ng malay n'ong gabing iyon.

"Vladimir..." Nakangiting tawag ko sa pangalan niya.

"We did it!" Sigaw ni Xeviona.

Dahan-dahan akong napaupo sa pagkakahiga bago tumayo.

Iniikot ko ang buong paningin ko bago napaluha.

Naaalala ko na ang lahat. Yung araw na nagpropose si Vladimir sa akin, kung paano niya ako nakilala sa una kong buhay, kung paano nagsimula ang lahat...

Agad akong napapikit habang inaalala ang mga alaalang iyon.

Dahan dahan akong napahinga ng malalim at sinimulang bumaba sa kwarto ko. Nakikita ko sina ina at ama na nanonood ng telebisyon kaya agad akong tumakbo palapit sa pintuan at dali daling binuksan ito.

"Xelize, bumalik ka ritong bata ka!" sigaw ng aking ina.

Hindi ko na pinagtuunan ng pansin ang mga sigaw nila, umiiyak akong tumatakbo