Kabanata 9 : 'Wala lang” Hindi niya ako tinanggap ng buong puso sa tirahan niya, animo'y ang tingin sa akin— sa amin ay isang malaking dumi lamang sa buhay niya. HINDI, ako makapaniwalang pumatol ako sa isang taong-lobong may pangit na ugali at may matigas na Puso! Hindi ako kailanman magpapa-api sa kagaya niya! Masyadong makapal naman na ang mukha niya kung magiging ganoon lagi ang trato niya sa akin. Baka nakakalimutan niya! I have my own power, hindi lang siya! Hindi ako magdadala wang isip na umalis rito kung bigla na lamang niya akong saktan at pahirapan. Hinding-hindi ako magdadalawang isip talaga na iwan siya rito, at babalik na lamang sa aming tahanan. Ngunit, bigla ko rin namang naisip— malabo niya akong masaktan. Dahil bukod sa ako'y may dala-dala na bagay na pagmamay-ari niya rin, dapat lang na alagaan niya ako, dahil hindi lang ako ang makakaranas ng gutom at uhaw, maging ang anak niya rin. Parehas kaming makakaramdam ng bata, hindi lamang ako! Oo, katawan ko ito ngunit
Kabanata 10 : 'Ang mga Paghihirap'Hindi ako makapaniwalang makakasama ko sila sa paninirahan ko rito sa kanilang bayan! Nababagot na rin ako rito, halos buong araw na akong nasa loob lamang ng kwarto ng ito. Hindi ko pa kasi marahil nasusubukan lumabas nitong bahay na tinutuluyan ko— pero ayon sa mga naririnig ko. Dalawang palapag itong bahay, at dito ako sa baba— nakatira. Hindi ko gustong tumira sa taas, dahil masyadong delikado lalo na kapag sinusumpong ako ng gutom o uhaw sa kalagitnaan ng gabi. Kung alam ko lang siguro marahil kung gaano ka demonyo ang mapapangasawa ko, edi sana hindi ako tumuloy na sundin ang kagustuhan nilang kumuha ng kung anong dahon sa kalagitnaan ng gubat. Wala naman akong magawa kung hindi ang bumuntong hininga na lamang, dahil ano pa nga bang magagawa ko? Tapos na ang mga nangyari. Ang bayan na ito rin ay medyo malayo sa— teritoryo namin. Malayo sa mansyon namin ang tinitirhan ko dito, kung hindi ako nagkakamali. Sa sobrang lawak kasi ng bayan na ito
Kabanata 11 : 'Disaster'The next day, I just woke up on the familiar room. Doon ko lang napansin na nasa loob na pala ako ng aking silid sa tinitirhan kong bahay. Oo, tinitirhan kasi hindi ko naman pag-aari ito. At saka? Ano bang mga nangyari kahapon? Bakit ako bigla na lang nahimatay? Hindi kaya, hindi na kaya ng katawan ko iyong mga bagay na nalanghap ko kahapon. Kasi kahit saang anggulo tignan ang masyon niyang iyon— ay hindi mo talaga matatawag na tirahan. Hindi ko sinasabing malinis ako na malinis, but I'm referring to the fact that I know how to clean my own space not like her. Kaya naman para hindi na ako masyadong mainis sa mga nakita kong kakaiba kahapon, inisip ko na lang kung anong gusto kong gawin. Pero, bigla kong naalala, nitong mga nakaraang araw pala, I having a cravings to go out from this room, all my body wanted is to breathe fresh air. I need to clean my airwaste of course. Baka pati ilong ko hindi na makalanghap ng mabangong kapaligiran. Bukod sa, hindi ko k
Kabanata 12 : 'Kaibigan sa Gitna ng Paghihirap' Natapos ang umagang iyon na siya lamang ang kasama ko. Pakiramdam ko nakahanap ako ng kasangga sa gitna ng paghihirap. Nagkaroon ako ng pag-asa para matapos ko ito ng walang naiisip na kahit anong problema. I'm thankful, at the same time happy. Kasi, pakiramdam ko ulit— may parteng natakpan sa buong pagkatao ko. Being with Beta Quinoa is fun. He accompany me, wherever I go. Nandiyan lamang siya nakasunod sa akin, kapag may gusto akong kainin andyan rin siya para ibigay iyon. I don't know how I feel, today. How? Quinoa, his Beta, right his beta. Iyong iniisip ko na ang Alpha ang nandito kaysa sa kanyang Beta. Pero okay na rin ito. Masaya naman kasama ang kanyang Vera, hindi naman ako nalungkot. He was with me all day. That is said to be the order of their former former Alpha. Iyong ama ata ni Joaquin ang nagsabi. Mukhang siya naman ang ama nito, bukod sa napansin kong hindi sila magkamukha. Iyon lang naman ang napansin ko, bukod doon
Kabanata 13 : 'Ang Tadhana'Maraming pagbabago ang nangyari para sa isang tulad ko na hindi naman lumaki sa ganitong klaseng pamumuhay. May mga bagay rin akong natutunan, lalo na sa pagkakaroon ng mas mahaba pang pasensya. At ang pagiging matiisin.. I almost forgot na siya ang nagdala ng paghihirap sa akin at hindi ako ang nagbigay ng paghihirap sa kanya. Kung nararanasan niya man ang hirap ngayon, then he should think it again. Why whoul I make him suffer? Wala naman akong mapapala sa kanya, pero doon sa Asawa niya, pwede pa. Napakasama ng ugali niya, kung hindi ko lang alam na para siya kay Quinoa, I will willingly ch*ke her to dea*h. Kidding aside. “Where the h*ll are you going again?” Iyan ang lahing bungad niya sa akin, sa tuwing madadatnan ko siya sa sala, habang may hawak na tasa ng kape. Animo'y, naghihintay lamang ng kung ano. Nakadekwatro ang kanyang upo, nakasalamin at may hawak siyang diyaryo, na kanyang binaba ng makita ako. “I said, Where the he*ll are you going?” b
Kabanata 14 : 'Ang Pagkikita ng Araw at Buwan' Pagkatapos naming mag-usap ni Joaquin, I decided to just leave, and go back to my room. I was able to breathe fresh air. Hindi na rin ako nakatagal pa roon, wala nga rin akong alam sa kung paano ko siya sinabihan ng kung ano-ano, hinatid niya lang din ako sa bahay, habang siya naman ay dumiretso sa kanilang mansyon at mukhang magpapalit ng damit. Ganoon lagi ang gawain niya. Simula nitong nakaraang araw. Madalas na ring may bumibisita sa aking katulong sa bahay hindi kagaya dati na halos ako pa ang kailangan maglinis ng buong bahay, at kikilos para sa sarili ko. Ngunit, ngayon ay iba na. Pagkatapos kong maglakad-lakad sa labas, nandito na ako ngayon sa bahay— eksakto sa kusina dahil gusto kong kumain ng kung ano. Nakaharap ako sa kawali, at naglalagay na ng mantika, para magprito ng itlog. Pagod man, pero gagawin ko— gutom na ako, e. I felt tired, but feeling like I'm better, not just like before. Pakiramdam ko'y may kung anong bara
Kabanata 15 : 'The Witch Statue' Let his heart find where it should be. Where his own home is? That is what Alpha, Joaquin, needs to understand and he needs to learn. He needs me to find where it should be.How many days have passed, since Abuela visited here? Ngunit hanggang ngayon ang mga salitang binitawan niya ay naging palaisipan parin sa akin. And a few days, from now on, it will be full blooded moon again. Kung saan ang buwan ay magiging kulay, nang para sa isang dugo. At magiging kasinlaki ng dalawang beses kaysa sa normal nito. Iyon din ang araw kung kailan, maaalala niya kami. Hopefully he remembered us, as he should be. Ngunit, iba ang kailangang mangyari sa araw na iyon. Kailangan niyang mailayo sa amin sa araw na iyon.Come to think of it, our situation is very difficult. This is not a normal curse. May kung anong masamang bagay ang nakadikit sa amin na kailangan naming putulin. Kailangan ko ng mga kasagutan at hindi lamang simpleng mga tanong ang kailangan nilang sagu
Kabanata 16 : GODESS OF MOONTakot, ang una kong naramdaman. Ang mga bagay na nagbibigay sa akin na kalituhan ay ang mga bagay na nararamdaman ko sa buong paligid. Wala akong maramdamang hangin, at animo'y may humahawak sa aming isang lalagyanan kung saan kami nakakulong. Its like I'm trap, between time and space. Kung saan ang bawat bagay ay nakatigil at hindi gumagalaw. I'm stuck between time... Hindi gumagalaw ang oras, maging ang lugar ay hindi rin umiiba. Hindi ka rin tumatanda, at naiipon lamang ang kapangyarihan mo sa isang lugar na nagiging resulta rin ng hindi pagbabago. Sa madaling salita..... Hindi ito maaring gamitin, kapag ilalabas. Kung kaya't nagagamit lamang ito sa pamamagitan ng panaginip. I was trembling with fear. I feel so nervous. How did I get here? No, they send me here. What did I do here? I was alone, and I know that no one can hear me. I'm on my own dream right now, and no matter how hard I shout on this place, no one can help me. In short. I'm helpless.