CHAPTER 2

Treyton’s P.O.V

As I was looking out the window, I felt a cold touch on my hand, and I saw my brother placing his hands on top of mine. I didn't bother to remove it, and I continued wondering about the new scenery outside. I saw big trees, a lake, and houses. I only saw these in books that my brother provided me with when I was young.

Matapos ang mahabang kakahuyan ay nagtungo na kami sa isang sibilisadong lugar. Matataas na bahayan, mga kakaibang sasakyan, at maraming tao sa paligid ang nakikita ko.

Tumigil kami sa harap ng isang mataas na building at kaagad na bumaba sina Mama. Hindi ako umalis sa kinauupuan ko dahil wala naman silang sinabi na lumabas na rin ako.

Binuksan ni Papa ang pinto ng sasakyan at saka yumuko para pumantay sa akin.

"Can you please act normal? Do normal things!" bulong niya sa akin.

Nang sabihin niya iyon ay naintindihan ko kaagad ang nais niyang sabihin. Maging normal sa lahat ng kilos, gawin ang nga bagay na hindi na kailangan pang iutos nang sa gano'n ay hindi mahalata ng iba na kinokontrol niya ang bawat kilos ko.

Kung gano'n maganda pala ang reputasyon ni Papa sa labas ng mansyon. At mukhang isa siya sa iginagalang sa kanilang samahan. Sa oras na maipahiya ko siya ay katapusan ko na rin.

Naglakad kami sa loob ng building hanggang sa tumapat kami sa kakaibang bagay na kung tawagin ay elevator. Ito ang unang pagkakataon na nakakita ako ng ganitong bagay sa personal. Marami na akong nakita at nabasa tungkol sa mga high tech na bagay na mayro'n ang mundo ngunit ito pa lang ang unang beses na mararanasan ko itong gamitin at makita mismo nang harapan.

Pumasok sina kuya Troy sa loob kaya naman kaagad akong sumunod sa kanila. Kasabay namin ang dalawang malaking tao na sa tingin ko ay guwardya rito o kaya naman ay escort.

Kakaiba ang presensya sa loob ng elevator at tila ba nakalutang ako sa ere habang umaandar ang makina nito. Ramdam ko ang paggaan ko na tila ba ay lumilipad ako at makailang minuto nga lamang ay nagbukas na ang pinto.

Kaagad akong napatakip sa ilong ko nang maamoy ko ang 'di kanais-nais na amoy sa paligid. Nang masdan ko ang mga kasamahan ko ay tila ba wala silang reaksyon.

Sinubukan kong pigilan ang pag-amoy at huminga na lamang ako gamit ang bibig. Parang pakiramdam ko ay masusuka ako sa amoy at pinapasok nito ang kaloob-looban ko.

"Naiintindihan ko kung bakit ganiyan ang pakiramdam mo, ang naamoy mo ngayon ay ang mga alpha. Karamihan sa dadalo sa pulong na ito ay pure alpha at isa na rito si Rowan," bulong ni kuya troy sa akin.

Kinumbinsi niya akong umakto nang normal upang hindi mahalata ng iba ang ikinikilos kong pagkailang. Ngunit may kakaiba akong naaamoy sa paligid na tila ba nagbibigay sa akin ng sensyales na sundan ito at hanapin.

Pumasok kami kaagad sa loob ng isang pinto at mas lumakas pa ang mabahong amoy at hindi ko na masundan ang kakaibang amoy na hinahanap ko kanina. Kaagad akong ipinakilala ni papa sa lahat ng nasa loob ng kwartong ito. Pumwesto kami sa unahan at saka naman nag-intay sa pagpasok ng mga Hart.

Sa sunod-sunod na pagpasok ng mga ito sa pinto ay palakas nang palakas ang mabahong amoy na nagdudulot ng sakit ng ulo sa akin.

"Ladies and gentlemen, my son, Rowan Hart, a pure alpha, successor of Hart's Clan!" Everybody claps right after Mr. Ross introduce his only son.

I was amazed at how handsome he was and stunned after knowing that the mysterious scent was coming from him. I was frozen to death staring at him, and my body feels so weird that I don't even know why I'm getting hot.

"Let's give them enough time to talk and do everything they want. Now, follow me outside!" Mr. Ross commanded everyone to go outside.

Sabay sabay na nga silang umalis at lumabas ng pinto. Ngayon ay naiwan ako kasama itong lalaki na 'to sa loob ng kwartong ito.

He slowly walks towards me, and I suddenly feel something is going to happen. He's taller than me, and I don't know why I can't move my body. He touched my face down to my neck and grabbed me. I was stunned right after he kissed me. His red eyes are telling me to give up and do as he says.

Itinulak ko siya nang bahagya pero hindi ko mapigilan ang kakaibang pakiramdam na bumabalot sa akin ngayon. Tila ba inuudyukan ako nitong siya ay pagbigyan sa kaniyang nais.

"Ikaw may kasalanan nito, and you have to take the responsibility.” Nagawa niya pa akong ngisian matapos niya akong asarin.

"You're more beautiful than I expected; your eyes, hair, and even your skin are nice." I hadn't expected that he would give me a lot of compliments.

"You don't know anything about me.” Sinubukan kong pigilan kung anumang nararamdaman ko ngayon.

Ngunit dahil sa likas niyang lakas ay wala akong magawang kahit ano kundi ang magsalita. Para akong nakalubog sa ilalim ng kumunoy at walang ibang magawa kundi ang magpadala na lamang dito.

Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at inihiga ako nang walang kahiraphirap sa lamesa. He bit my ears and started kissing me down to my neck. I can't resist anymore. It feels like his kiss is driving me crazy. I haven't felt this kind of pleasure since before.

Itinaas niya ang damit ko at bahagyang napatras. Mabilis namang nawala ang saya sa mukha niya at tila ba hindi natutuwa sa nakikita niya.

Hindi ko rin alam pero bigla akong nakaramdam ng lungkot at pagkadismaya. Tumayo ako at inayos ang suot ko saka siya nilagpasan.

"I told you, you don't know anything about me!" I felt a gentle hug on my back.

"I don't care about your scars; I care about the pain you had." He released me and turned me to face him. "I want to know more about you, and I won't let anyone hurt you again." I saw the sincerity in his eyes.

Naupo kami sa lapag at sumandal sa pader. Hindi ko inakalang ganito ang kalalabasan naming dalawa. Isinandal ko ang aking ulo sa balikat niya pero hinayaan niya akong mahiga sa hita niya.

Bago ko ipikit ang mga mata ko ay kita ko ang ngiti sa kaniyang mga labi. Hindi ko alam kung anong naghihintay sa akin at sa aming dalawa ngunit sa ngayon ay nais ko munang magpahinga.