Chapter 16

"Ang sabi ng nanay ay kapag nailipat na dito si Seya sa silid niya ay bibisita sila!"

Nilingon ko si Lea. Nakabihis na ako at ngayon ay kumakain naman. Pare-parehas mugto ang aming mga mata. Lumabas lang sandali si Lianna at may kinausap. Naiwan kaming dalawa ni Lea sa loob.

"Napakalaking abala ko na sa inyo, Lea, lalo na sa mga magulang mo, maraming-maraming salamat talaga sa mga tulong ninyo sa amin ni Seya," sabi ko sa kaniya.

Pagkasabi ko non ay bumaba ang kaniyang tingin at ang ngiti sa mga labi ay nawala. Nakita ko na ginalaw niya ang kutsara na may laman nang pagkain pero hindi niya naman iyon isinubo. Tumikhim siya at binitawan ang kubyertos. Kinuha niya ang isang baso ng tubig sa gilid at inubos ang laman non.

"S-Sa totoo lang, Zehra, nakukusensiya nga ako..."

Tumaas ang aking mga kilay ng sabay dahil sa sinabi niya. Bakit? sa tuwing kailangan ko siya ay ang bilis niyang nakakarating talagang handa na puntahan kami at tumulong. Walang pag-aalinlangan. Ano naman ang ikinakukus