Psyleb's POV
“Sir Yeser!”
Lakad takbo ang ginawa namin para mahabol ang adviser ni Twelixs. Pero imbis na tumigil ay mas bumilis ang lakad nito na siya namang ikipinagtaka ko. Mabuti na lang at mas mabilis tumakbo si Waviel kaysa sa akin kaya naabutan nito ang guro nila.
“S-sir...” Habol hiningang ani ni Waviel nang nahawakan ang bag nito. Binilisan ko ang lakad para makalapit sa kanila. Doon ko lang napansin na kaya pala hindi niya kami naririnig ay dahil nakasuot ito ng airpods sa magkabilang tainga.
Napakunot ang noo nito bago tinanggal ang airpods. “Oh, kayo pala? Anong maipaglilingkod ko?” Tanong nito sa amin.
“Ah, sir...” nagkatinginan muna kami ni Waviel bago sumagot.
“Ano ‘yon?” Kunot-noong tanong ni Sir bago tiningnan ang kanyang relo. Mukhang kailangan pa n‘yang mag mad
(Future time)Twelixs POVMATAPOS ang klase namin ay agad akong lumabas para hanapin si Sir Yeser. Lahat nang nadadaan kong room ay sinisilip ko dahil baka nandoon siya. Pero halos nalibot ko na ang building namin ay wala akong nakitang anino nito. Saan kaya siya nagpunta? Bakit kaya bigla siyang nawala? Hindi kaya iniiwasan n‘ya ako?Tumigil ako sa harap ng cafeteria at naupo sa isa sa mga upuan doon. Nakakapagtaka, paano nakapunta si Sir yeser dito? Ganoong hindi man lang nagbago at itsura niya gaya ko.May posibilidad kaya na s'ya ang nagdala sa akin dito? Bakit? At paano?“Miss, bakit naman naka-kunot na ang mga noo mo?” agad kong hinanap ang pinagmumulan ng boses na iyon.“Teka, ikaw ‘yong nakaraan, ah?” muli nitong tanong. Mabagal na nap
Kabanata 14-D1Twelixs POV“You’ll die.”Hanggang ngayon ay nag e-echo pa rin sa aking pandinig ang sinabi ni Sir Yeser kanina. So kailangan kong mabago ang sarili ko bago matapos ang dalawa’t pung araw dahil kung hindi ay mamamatay ako at hindi na ako makakabalik sa pahanong kung saan talaga ako nababagay.Napasabunot lang ako sa aking buhok habang naglalakad papuntang parking lot. Hindi pa ba ako nagbabago sa paningin nila? Kasi para sa akin ay unti-unti na akong nagbabago. Napatigil ako sa paglalakad nang mapansin kong may nakatayong anino sa harapan ko. Tamad na tamad ko naming itinaas ang paningin ko sa taong iyon. Napailing lang ako nang makita si Miel habang nakapamaywang at nakataas ang isang kilay.“Where do you think you’re going?” hindi ko sinagot ang tanong nito bagkus nilampasan na lang. Wala ako sa mood para makipag-usap. May problema pa akong dapat isulba at ayokong mag sayang ng oras. &l
Kabanata 15 “Kailangan mo makabalik no matter what happen. Hihintayin kita.” Iyan mismo ang sinabi n’ya. Napakunot ang noo ko. Paano kaya n’ya nalaman na ako ‘yon? “Alam kong nagtataka kung paano ko nalaman na ikaw ‘yong taong tinutukoy ni Kuya. Matapos kasi nong sinabi n’ya sa akin ang katagang iyon ay nakita rin kita sa panginip ko. At sa panaginip na iyon ay iyon ang una nating pagkikita. My brother told me that I must pass this information to you. Alam kong panaginip lang ‘yon pero kasi hindi naman si Kuya magpapakita sa panaginip ko kung wala s’yang rason di’ba?” napatango-tango lang ako. “Tama ka.” Napaisip din ako sa sinabi nito. “Pero Twaindale, pwede ba kitang tanungin?” napakunot ang noo ko bago mahinang tumango. “Go ahead,” ani ko. Nagulat ako nang lumapit ito sa akin. “Angel ka ba?” muntik na akong matawa dahil sa tanong nito. Umiling-iling lang ako bago iniiwas ang paningin ko. “Sabi kasi ni Kuya, maghihintay s’ya,
KABANATA 16- CONTINUATIONAlas osto ng gabi nang dumating si Miel para sunduin ako. Noong una akala ko ay isa itong customer kaya binate koi to ng good evening. Psh.“Wala ka bang balak umuwi?” tanong nito habang nakasandal ang likod sa counter. Hindi ko ito pinansin bagkus nagpatuloy sa ginagawa.“Yah.” Pangungulit nito. Wala akong nagawa kundi sagutin ang tanong nito.“Mamaya siguro.” Ani ko habang nag-aalis ng ilang pagkain na malapit na mag-expire.“May tinatago ka ba?” napakunot ang noo ko bago ito nilingon. “Para kasing umiiwas ka, e. Tsaka kanina ko pa napapansin na parang wala ka sa sarili. Okay ka lang ba?” ibinaba ko sa basket ang tinapay na hawak ko bago hinarap ito.“Sino ka ba sa tingin mo para mag-alala kung okay lang ako? Magkaibigan ba tayo?” nagsalubong ang kilay ni Miel dahil sa tanong ko. Napatahimik lang ito bago pinaglaruan dila sa loob ng kanyang pi
KABANATA 17- FAST FORWARD15 days na ang lumipas. At kagaya nang sinabi ni Miel noon ay tinulungan n’ya talaga ako na magbago. Araw-araw kaming sabay pumapasok. Kung dati ay itinitigil n’ya ang sasakyan malapit sa school para makababa ako, ngayon ay hindi na. Mula no’ng nagkaroon kami ng kasunduan ay dumidiretso na sa loob ang sasakyan niya kasama ako. Marami tuloy ang nagugulat kapag nakikita kaming sabay kung pumapasok. Nagkaroon rin ng issue tungkol sa akin na inagaw ko kay Twain si Miel. Hindi na lang ako nagsalita tungkol sa issue na iyon. Nagulat nga rin ako no’ng bigla kong narinig ang boses n’ya sa speaker. Doon niya ipinaliwanag na walang namamagitan sa aming dalawa.“Hello, mic test. Mic test.” panimula nito kaya lahat ng nasa room ay napatingin sa speaker na nasa loob ng room naming. Actually, lahat ng room dito ay may ganoon. Nakakagulta nga, e. Parang kailan lang napapanood ko lang iyon sa Kdrama. Ngayon sa pin
KABANATA 18: LAST DAYKinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa sobrang exited. Finally, after ng mahigit isang buwan ay makakabalik na rin ako kung saan ako nagmula. Naghilamos muna ako at ginawa ang morning routine ko bago bumaba para sa magluto. Ngunit nagulat ako nang nadatnan ko doon si Miel na nakatalikod habang nagluluto ng kung ano. Naka-apron ito ngayon kaya palihim na napangiti ako bago nilapitan ito.“Gising ka na pala,” ani nito habang nakatalikod at patuloy pa rin sa paghahalo. Sinilip ko ang kanyang niluluto at napangisi lang ako nang makitang fried rice ang niluluto niya with scramble egg.Sumandal ako sa pader habang pinagmamasdan ito sa pagluluto. “Himala yata at pinaluluto mo ako?” pabirong tanong ko. Inirapan lang ako nito bago pinatay ang kalan. Tapos na pala s’ya. Inilagay niya ang niluto sa isang bowl na malaki at inilapag sa mesa. Muli itong bumalik para maghanda ng mga pla
TIME IS CHANGEDKABANATA 19: RANTSMatapos kong dampian ng halik ang kanyang labi ay napatayo ako at tinalikuran ito. “You should go now. I don’t want you to see me leaving.” Ani ko rito. Hindi ko ito nilingon pero naramdaman ko na tumayo na ito.“Take care, Twelixs. I’ll go home now. Bye.” Mahinang ani nito. Nilingon ko lamang ang gawi nito kanina no’ng wala na akong naririnig na yapag ng kanyang mga paa. Napatingala ako sa kalangitan nang maging itim ang kulay noon. Mukhang uulan pa yata.Huminga ako nang malalim bago isinigaw ang gusto kong sabihin.“I WANT TO BACK NOW!”“PLEASE, BRING ME BACK WHERE AM I FROM!”“YOU SEE ME CHANGED, SO PLEASE. LET ME GO NOW!” Napaupo ako sa punong nakahiga at huminga nang malalim. Muling bumalik ang araw kaya nasilaw ako nang tumingin ako sa kalangitan. Napapikit ako bago nahiga sa punong kinauupuan
KABANATA 20:COME TO THE ROOFMatapos kong libutin ang buong campus ay naisipan ko nang bumalik sa room para magpahinga. Nang makarating ako doon ay kakaunti pa lang ang tao. Mga lalaki halos lahat na panay pindot sa cellphone. Kung hindi ako nagkakamali ay naglalaro sila ng ML. hinayaan ko na lang ang mga ito at dumiresto sa upuan ko. Nagulat ako nang makita ang bag ko sa mesa. Ito ‘yong bag na naiwan ko noon dahil bigla akong tumakas noon. Agad kong dinampot ang bag ko at inilibot ang paningin sa paligid. Sino kaya ang nagtago nito?Lahat ay busy sa ginagawa kaya ibinalik ko muli ang aking paningin sa mesa ng upuan ko. Doon ko lang napansin na may sticky note na nakakapit kung saan ko kinuha nag bag. Inalis ko ang pagkakakapit ng note na iyo at binasa.‘Come to the roof.’Nang mabasa ko ang nakasulat mabilis kong isinakwit ang aking bag at patakbong pumunta sa rooftop. Hindi ko alam kung aling rooftop ang tinutukoy niya