Chapter 3.1

Nagkatitigan ang dalawa ng ilang minuto, sa huli ay nag-iwas ng tingin si Dianna na para bang napaso siya sa paraan ng pagtitig nito sa kanya.

Tiningnan ni Trevion ang babaeng pinanabikan niya araw ay gabi. Hindi, hindi na ito ang babaeng walang muwang at masunurin noon.

Dati ay maihahalintulad niya ang babae sa isang bagong pitas na prutas, bahagyang maasim sa unang kagat ay kalauna'y nagiging matamis.

Ngayon, nagsusuot na iyo  ng isang fitted fishtail dress na yumayakap sa kanyang katangi-tanging pigura, tulad ng isang hinog na peach na may makatas na laman sa ilalim ng pink na leather jacket. Ang kanyang likas na pang-akit ay hindi mapigilan, na nagpapagutom sa mga tao sa pagnanasa.

Bago niya pa man nakita ang babae ay nasabi na niya sa sarili na hindi na siya mauulol pa rito. Ngunit ngayong nasa harapan na niya ito, tila ba nagwawala ang leon sa kanyang katawan at gustong sunggaban ang pagkaing nakahain.

Trevion gulped hard. Nagsimula siyang humakbang palapit dito.

In his mind, he's wondering. Napapatanong siya na sa loob ng limang taon na iyon, ni minsan kaya ay sumasagi pa rin siya sa isipan nito?

Ngunit sa pagtingin sa kanyang kalmado at walang pakialam na mga mata, ang nag-aapoy na puso ni Trevion sa pananabik ay naging malamig.

Hindi niya siya iniisip, marahil kahit isang beses.

Nananabik siyang iwanan siya at hindi na siya makita muli, kaya paano siya posibleng ma-miss nito?

Ang babaeng ito ay mukhang banayad at tahimik, ngunit sa katotohanan, ang kanyang puso ay mas malamig kaysa sa sinuman; ito ay isang pusong bato na hindi kailanman maiinit.

Ang mukha ni Trevion ay tense, ang kanyang mga mata ay umiikot tulad ng tinta, ngunit mabilis niyang pinigilan ito. Nang lumapit siya kay Dianna, kumilos siya na parang hindi niya siya kilala, malamig na naglalakad sa kanya at kaswal na pumipili ng isang upuan.

Sinulyapan ni Rafael Montevilla si Dianna nang may kahulugan, at nakita na walang intensyon si Trevion na kilalanin siya, kaya maaari lamang siyang magpanggap na hindi siya kilala.

Magalang na lumapit si Sandro kay Trevion at sinabi, "Mr. Montereal, please have a sit."

Pagkatapos ay inanyayahan ni Sandro si Rafael na umupo sa pangunahing upuan, at hindi tumanggi ang lalaki at umupo.

Pagkatapos umupo ang dalawang malalaking tao at si Sandro, ang mga miyembro ng pangunahing creative team ay bawat isa ay kaswal na pumili ng kanilang sariling mga upuan.

Tila kaswal, ngunit hindi talaga. Halimbawa, walang sinuman ang nangahas na umupo sa upuan sa kanan ni Trevion Montereal.

Sa wakas, umupo ang lahat, maliban kay Dianna na nakatayo pa rin doon at tulala. Sa puntong ito, si Trevion lamang ang naiwan nang walang sinumang nakaupo.

Nang makita na nawala na ni Dianna ang kanyang pagtitimpi at mukhang hindi maganda, hindi pinagalitan ni Sandro sa publiko. Sa halip, magalang niyang tinanong si Trevion, "Mr. Montereal, would you mind if Ms. Fuentes occupy a seat beside you?"

"I don't care." Walang emosyong tugon ni Trevion.

Walang pagpipilian si Dianna kundi ang magpasya at umupo sa kanan ni Trevion Montereal, umaasa na tatanggapin ng lalaking ang tawag at aalis kaagad.

Alam niya na palagi siyang abala, madalas na hindi makapagkaroon ng isang tahimik na pagkain, na may isang tawag sa telepono na pumapasok sa bawat ilang minuto.

Hindi na siya tiningnan ng lalaki pagkatapos niyang umupo, na parang hindi niya talaga siya kilala.

Lihim na huminga si Dianna ng ginhawa. Tila ang nakalipas na limang taon ay ganap na nagpawi ng mga sama ng loob sa pagitan nila. Ngayon ay sa wakas ay naging estranghero na sila. Wala siyang pagmamahal o pagkamuhi sa kanya. Iyon ay sapat na.

Magalang na itinaas ni Mr. Chen ang kanyang baso ng alak upang mag-toast kay Trevion, at sinabi ang ilang nakakapagpasikat na salita.

Walang salitang lumabas sa labi ni Trevion kundi ang simpleng pagtango lamang. N itinaas lamang ang kanyang baso sa kanya bilang isang tugon.

Pagkatapos magbigay ng respeto kay Monteteal, pagkatapos ay nagbigay ng respeto Mr. Chen at kay Rafael gamit ang parehong clichéd na pagpuri.

Walang pakundangan na nakinig si Dianna sa hindi sinserong mga kagandahang-asal sa hapag-kainan, na parang naririnig niya ang mga ito, gayundin na parang hindi niya ginawa.

Biglang tiningnan siya ni Mr. Chen si Dianna at sinabi na may ngiti. "Ms. Fuentes, si Mr. Montereal he is the president of the Montereal empire and he is the huge investor that we're talking about. Could you give him a toast?"

Tumigil si Dianna sandali, pagkatapos ay tumayo nang mahinahon, nakangiti habang itinaas niya ang kanyang baso: "Let's toast for a better and successful project, sir. Montereal..."

Umugong sa tainga ni Dianna ang huling salitang iyon. It's been years since the last time she ever mentioned that name.

Umangat ang sulok ng labi ni Trevion para sa isang sarkastikong ngisi. "Hmm... Ms. Fuentes, if you have something else to say or even want, do not hesitate to direct it to me."

Bumaling siya sa gilid, ang kanyang titig sa kanya ay parang isang matalim na kawit, na parang sinusubukang tumagos sa kanyang puso at hilahin ito.

Bukod kay Rafael, na may hitsura ng pag-asam, ang lahat ay natigilan. Pagkatapos ng isang sandali ng kawalan, lahat sila ay tumitig kay Dianna sa pagkabigla.

Walang oras si Dianna upang alagaan ang sinuman. Nabagabag siya sa mala-kalaliman, nakakatakot na titig ni Trevion. Ang puso niya ay parang kakawala na sa lakas ng kabog. At ang kanyang kamay na may hawak na baso ng alak ay bahagyang nanginginig. Sa sandaling nag-aalangan siya kung ibababa ang alak sa isang gulp, may biglang pag-click.

Ibinagsak ni Trevion ang kanyang baso ng alak sa mesa, ang kanyang matalim na titig ay sumasabay kay Mr. Chen. "Mr. Chen, ginagamit mo ba ang pamamaraang ito upang panatilihing tumatakbo ang kumpanya sa pamamagitan ng pagkakaroon ng mga babaeng empleyado na samahan ka para sa mga inumin?"

Nanginginig sa takot si Sandro at dali-daling tumayo. "Nagbibiro si President Montereal. Ang aming Trivial Media ay isang lehitimong kumpanya at hindi namin gagawin ang ganoong mababang antas na bagay."

"That's good." Malamig na tugon ni Trevion.