Chapter 2.2

Ikaw, ha!" Hinawakan ni Ayanna ang magkabilang balikat ni Dianna at saka niya ito ihinarap sa kanya. "Napansin ko lang, simula nang makabalik ka mula sa tatlong taong pag-aaral sa ibang bansa, maraming nag-iba sa'yo. Naging mas magaan is na. Halos hindi ka na magpakita ng emosyon diyan sa mga mata mo. Halos nakalimutan ko na ang itsura mo tuwing nagagalit, naiinis o natutuwa. You became bland. You were not like this when we were still studying together" Ani Ayanna. "Dati, sobrang carefree mo. Sasabihin mo kung anong nasa isip mo, I even like it when you throw a little tantrums because you are like a little sister to me."

Ibinaba ni Dianna ang kanyang mga mata at nanatiling tahimik.

Maaari ba iyong manatiling hindi nagbabago?

Isinasantabi ang katotohanan na dinala siya ni Trevion Montereal sa mundo ng katanyagan at kapalaran, ang katotohanan na ginugol niya ang tatlong taon kasama ang isang taong kasing lakas at maimpluwensyang kagaya ng mabangis na Montereal na iyon, tingnan lang natin kung hindi magiging matigas ang dating malambing at mahinhin mong personalidad.

Habang papalapit ang dalawa sa entrada ng restaurant, bago pumasok, huminto si Ayanna at bumulong, "D, maaari mo bang sabihin sa akin kung ano ang pinagdaanan mo sa loob ng tatlong taong iyon?"

Nanginginig ang mga pilikmata ni Dianna. Nangangapa siyang gumawa ng dahilan, ngunit nang akma na siyang magsaslita ay tumunog ang telepono ni Ayanna.

Si Sandro ang tumatawag upang tanungin kung dumating na ba sila.

Habang naglalakad si Ayanna, sinabi niya, "Nandito na kami, nasa loob kami ng restaurant. Ito ba ang parehong pribadong silid tulad ng dati?"

"I was about to tell you this earlier but something came up, so anyway... The meeting place has changed because a distinguished has arrived and he didn't like the restaurant that we booked. Kaya naman kailangan ninyong tumungo ngayon sa hotel, the VIP booked a deluxe suite." Sagot ni Mr. Chen sa kabilang linya.

Pinigilan ni Ayanna ang kanyang sariling mang-usisa sa nasabing mahalagang panauhin, hindi iyon ang tamang oras para roon.

"Okay, ipadala mo sa akin ang room number at pupunta ako kaagad kasama si Dianna."

Naglakad si Dianna ng ilang hakbang sa likod ni Ayanna, na hindi naririnig ang sinabi ni Sandrosa telepono. Kung narinig niya ito, tiyak na hindi siya papasok.

Ibinaba ni Ayanna ang telepono, tiningnan ang message ni Sandro at bumaling kay Dianna. "D, we have to go back to our car. Nag-book ng isang deluxe suite ang vip kaya kailangan na nating magmadali. 'Yong matandang yun, talaga! Kung kailan nakarating na tayo saka naman gumaganoon!"

"Kailangan nating sundin iyon dahil para rin naman iyon sa trabaho natin. Sige ka, kung mag-backout ang investor, baka pati tayo mawalan ng trabaho." Wika ni Dianna na may tipid na ngiti sa labi.

Malapit lang din naman ang hotel kaya hindi na sila nagtagal pa. Ilang saglit lamang ay nakalabas na sila sa elevator sa tamang palapag.

Nauna si Ayanna, at sumunod si Dianna sa likuran. Ang dalawa ay pumasok sa 603 luxury suite.

Naroon ang lahat ng mga pangunahing miyembro ng creative team, at ang dalawang lead actor ay nakaupo sa sofa na tinatalakay ang script.

Naninigarilyo si Sandro sa balkonahe na nakatalikod sa pinto. Nang marinig ang ingay, lumingon siya, nakita si Dianna ay  pinatay ang kanyang sigarilyo. Ngumiti ito sa babae at naglakad papunta sa dining room. Pagkatapos ay isinara niya ang pintong salamin upang harangan ang usok mula sa pagpasok sa bahay.

"Mr. Chen..." Magalang na bati ni Dianna.

Ang karamihan, lalo na si Ayanna ay 'Tandang Chen' ang tawag kay Sandro Chen. Ngunit para kay Dianna ay kailangan niyang maging pormal dahil una sa lahat, boss nila ito, pangalawa, virtual niya lang na nakakatrabaho ang tao dahil base siya sa ibang bansa, at pangatlo, hindi sila personal na magkakilala. Hindi sila close upang tawagin niya itong ganoon.

Nakaramdam si Sandro ng kaunting hindi komportable sa pagtingin sa kanyang malamig at malayo na pag-uugali, ngunit hindi niya ito ipinakita nang hayagan at ngumiti pa rin sa kanya.

"Salamat sa pagpunta sa lahat ng ito."

"Okay lang, sir. Bahagi ako ng kompanya, karangalan kong makatrabaho ng personal ang isang kagaya ninyo." Nakangiting turan ni Dianna.

Tumango si Sandro ay iminuwestra ang upuan. "Maupo ka, Ms. Fuentes."

Umupo si Dianna, ang kanyang mga mata ay ibinaba nang tahimik at malumanay.

Umupo si Sandro sa tapat niya, pinagkrus ang kanyang mga binti, at nagsalita sa isang tono na parang boss. "Kung isa lang itong karaniwang investor katulad ng dati, hindi na kailangan pang bumalik ka ng bansa para. Subalit sa pagkakataong ito ay hindi lamang isang normal na investor ang mamumuhunan sa media natin. Kundi isang totoong business tycoon."

Bago pa makapagpatuloy si Sandro sa pagsasalita ay may pumasok ng bagong panauhin. "Binigyan ako ng pabor ng isang mahalagang tao, tatanawin ko itong malaking utang na loob."

Agad na nakilala ni Dianna ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Si Rafael Montevilla.

Pagkatapos niyon, may isa pang dumating, sa pagkakataong ito mas naging pamilyar kay Dianna ang tinig na iyon. "You don't have to worry about it, bro. I not doing it for your own good."

Kumislap ang takot sa mga mata ni Dianna at bigla siyang tumayo. Parang tambol na kumalabog ang kanyang dibdib at ang kanyang paghinga ay nagiging mabilis na.

Sa sandaling tumayo si Dianna ay tumayo rin ang lahat sa silid. Mas mabilis si Sandro na halos tumakbo na, sinundan iyon ng lahat. Maliban kay Dianna.

Nakatayo lamang siya roon. Na para bang tinubuan ng tuod ang kanyang mga paa at hindi magawang makahakbang.

Sa katunayan, nang magpasya siyang bumalik ng bansa ay nasabi niya sa sariling handa na siyang makipagkita kay Trevion. At kung mangyari man iyon, nakagawa na siya ng mga pananggalang upang walang magawang masama ang lalaki sa kanya.

Hindi lang niya inaasahan na mangyayari ito nang napakabilis, napakabilis na wala siyang oras upang tumugon at nahuli sa kawalan ng pag-iingat.

Tila ang lahat ng ito ay hindi isang pagkakataon, ngunit isang pinagplanuhang aksyon, tulad noong nagkamali siyang pumasok sa maliit na gusali noon.

Walong taon na ang nakalipas, pumasok siya sa maliit na gusali kung saan nagpapagaling si Trevion, iniisip na ito ay isang pagkakataon. Kalaunan, nalaman niya na ito ay isang maingat na orkestradong plano ng lalaki.

Sa lalong madaling panahon, pumasok ang lahat.

Naglakad si Trevion sa harap, ang kanyang aloof at namumukod-tanging ugali at matangkad at kahanga-hangang pigura ay agad na ginawa siyang pinaka-nakakaakit na pokus ng buong silid.

Naglakad si Rafael sa likod ni Trevion habang tumabi si Sandro at tumayo sa tabi ni Rafael.

Hindi maiiwasang nakatagpo ni Dianna ang tingin ni Trevion. Limang taon na ang lumipas, at siya ay mas walang pakialam at mas malakas kaysa dati, na may mas matinding kalupitan sa kanya.

Gusto pa rin niyang magsuot ng itim, tulad ng dati. Nagsuot siya ng isang itim na haute couture suit na may itim na shirt sa ilalim, na perpektong nagpakita ng aloof at malalim na aura ng isang tao sa isang mataas na posisyon.