Chapter 2.1

Ang nakatandang meeting place ay nasa isang high end at pinakasikat na restaurant sa lugar. Hindi rin naman iyon kalayuan sa pinag-book-an nilang hotel kaya hindi na gaanong hassle sa kanila, may sapat pa silang oras upang mag-ayos at huminga ng malalim.

Ang restawran na iyon ay nagsimula pa noong 1980s at 90s, Erbe und Macht na ang ibig sabihin ay 'Legacy and Power' sa salitang Aleman. Marami ring ibang negosyo na nagngangalan niyon, hotels, cruise ships at iba pa. Siyempre, ang mga nakakapasok at nakaka-avail lamang ng mga iyon ay ang mga mayayaman. Mga anak ng artista, mga kurap na politiko at iba pang may kaya sa buhay. At dahil si Mr. Chen ang kanilang amo ay makakapasok sila sa lugar na iyon.

Noong una ay isa lamang iyong kainan, ngunit sa paglipas ng panahon, pinahusay nila ang reputasyon ng kanilang negosyo at mas pinalaki at pinalago ito dahilan upang maging hotels and restaurants na ito. Ang kakayahang pumasok at lumabas sa ay naging pamantayan para sa pagsukat kung ang background ng isang tao ay sapat na malakas. Ang kakayahang makalabas at pasok sa lugar ay naging mapantayan na upang masukat kung ang background ng isang tao ay makapangyarihan ba o isa lamang dukha.

At kapag tingin nilang wala lang pera, ilang metro pa lang ang layo mo sa entrance ay may salubong ng guards at bouncers na ipagtatabuyan ka, hindi naman halatang matapobre, ano?

At hindi dahil may pera ka ay agad ka ng makakapasok, kailangan muna nilang suriin ang connections mo sa malalaking tao at kailangang nakapagpa-reserve ka na ilang buwan bago ang actual na pagpunta mo.

"Mabuti na lang talaga at matinik ang magandang Chen na iyon! Biruin mo 'yon, ang hirap magpa-reserve sa restaurant na 'yon pero siya, wala pang isang linggo ay pwede na tayong pumasok! I think malaking advantage talaga na ang makaka-meeting natin ay isang Montevilla!" Bulalas ni Ayanna. "Ang laki na ng nailabas na pera ni Mr. Chen, kaya D, please kailangan nating makuha itong investment na ito. Dahil kung hindi? Jusko, mahabagin kaawaan nawa, baka sa kangkongan tayo ipatapon ni tanda!"

Hindi tuloy mapigilan ni Dianna na matawa sa tinuran ni Ayanna.

Ang tinutukoy na matandan ng babae ay si Sandro Chen, walong taon ang tanda nito kay Ayanna. Pero hindi naman halatang sobrang tanda, mainitin kasi ang ulo kaya palaging inaasar ni Ayanna na tanda. Kung makatanda naman, akala mo ay seventy years old na yung tao. Si Mr. Chen ay ang kanilang boss, maging ang producer at chief director ng proyektong ito. Hindi lamang niya kailangang personal na buuin ang project team, ngunit kinakalkula rin niya ang mga gastos sa pagpapatakbo at nagtataas ng pondo. Sa madaling salita, siya ang responsable para sa pangkalahatang kontrol ng proyekto.

Dati, si Sandro Chen ay naghahanap lamang ng maliliit na investor, ngunit sa pagkakataong ito ay nakahanap siya ng malaki, napakalaki na iniisip ng lahat sa kumpanya na tumama ito ng ginto.

Bumuntong-hininga si Ayanna, "Napakasuwerte ni tandang Chen ngayong taon, siya ang nagkataong mangangasawia at makipag-ugnayan sa ikalawang anak na lalaki ng mga Montevillas! Ugh! Crush ko talaga si Rafael! Hanggang sa social media ko na siya makikita!"

Pinanatili ni Dianna ang kanyang mga mata at hindi nagsalita. Napakarami niyang tanong sa kanyang isipan, ngunit hindi niya maaaring tanungin ang sinuman, kabilang ang kanyang kaibigan na si Ayanna. Kaya maaari lamang niyang itago ang mga ito sa kanyang sarili.

Sinulyapan siya ni Ayanna at nakita na mukha siyang walang gana. Ipinagpalagay niya na pagod lamang siya mula sa flight at tinapik ang kanyang balikat. "Isang oras pa bago tayo pumunta ng hotel, matulog ka na muna at parang pagod na pagod ka."

"Mabuti pa nga, hindi ako nakatulog kagabi, eh." Sagot ni Dianna at humikab.

Labin-limang minuto bago ang takdang oras ay nagising na si Dianna. Chi-neck niya muna ang sarili bago tuluyang lumabas ng hotel room.

Kahit na ilang minuto lang naman ang layo ng restaurant ay nagkotse pa rin sila.

"Hay! Nandito na rin tayo sa wakas!" Si Ayanna.

Kalmadong sinulyapan ni Dianna ang bintana at nakita ang pamilyar na mga salitang 'Ebre und Macht', sandali siyang natulala roon, may dumaang ala-ala sa kanyang utak.

Kahit na limang taon na lumipas. Limang taon na niyang nakalimutan ang lahat, pero kapag pala bumalik ka sa isang lugar na makapagpapaalala sa iyo ng bagay na iyon, manunumbalik at manunumbalik pa rin ang ala-ala. Dahil ika nga, kahit na ang isang ligaw na gansa ay na-iiwan ng bakas habang lumilipad, siya pa kayang nakasama ang taong iyon sa loob ng tatlong taon?

Parang rewind tuloy sa pelikula na nanumbalik sa kanya ang mga ala-ala.

Ang unang pagkakataon na pumunta siya rito ay noong kanyang ikalabing walong kaarawan niya, nang dalhin siya ni Franco Montereal.

Noong panahong iyon, si Franco pa ang kanyang kasintahan. Ang dalawa ay nagde-date sa loob ng maikling panahon. Sa kanyang kaarawan, dinala siya ni Franco sa Ebre und Macht at nag-book ng isang marangyang suite na may open-air garden upang ipagdiwang ang kanyang kaarawan.

Ang pangalawang pagkakataon ay kasama si Trevion Montereal. Nangyari iyon nang malapit ng matapos ang ikalawang semester bilang sophomore year. Naalala pa niya ang petsa nang tumpak. Hunyo 15, nang siya ay maging labing siyam.

Nang araw na iyon, ni-book ni Trevion ang buong hotel upang ipagdiwang ang kanyang kaarawan, nag-imbita ng higit sa isang dosenang malalaking pangalan sa industriya ng entertainment sa bansa. Hinire pa nga ng lalaki ang paborito niyang banda para lang maging masaya siya sa araw niya, para tuloy may concert at libre lang ang lahat.

Kalaunan, madalas siyang pumunta sa restaurant and hotel kung saan ang presidential suite sa itaas na palapag ay nakalaan para sa kanya sa buong taon.

Kaya sa pagbabalik sa harapan nito makalipas ang limang taong ay pakiramdam ni Dianna, nasa kabilang mundo siya. Para bang naninikip ang kanyang puso at gusto niyang umalis at bumalik na lang sa lungga niya, iyong walang ibang makakakita o makakariniy sa kanya.

 "Tingnan mo, D! Kanina ay parang wala ka pang pakialam! Tapos ngayon ay mangingiyak-ngiyak pa ka! Ano? Namamangha ka sa lugar, 'no? Sinabi ko naman sa'yong sobrang ganda nito! Sa social media ko lang to nakikita! Nakaka-iyak dahil sa wakas, dream come true na nakarating ako dito! Dali, picture tayo! My day ko 'to!"

Tumikhim si Dianna at nilunok na lamang ang emosyon nararamdaman. "Oo," tanging nasagot na lang niya sa kaibigan.

"Kapag nagtagumpay tayong makuha na investor si Mr. Montevilla, at magiging hit ulit ang dramang gagawin na 'to, babalik tayo rito at ililibre ni tandang Chen ng mga pagkain. Masarap dito!" Pampalubag-loob ni Ayanna na para bang iyon ang gamot sa kumikirot na dibdib ni Dianna.

Humugot ng malalim na hininga si Dianna at kinalma ang sarili. Inisip na lang niya trabaho ang ipinunta niya rito, kaya nakangiti siyang tumango sa kaibigan. "Okay."