Chapter 3: Blackmail

"Excuse me, bride, may gustong makipagkita raw sa 'yo. It's urgent," sabat ng wedding coordinator namin.

Sinundan ko siya papuntang entrance ng venue para i-meet ang isang taong gustong makita ako. I didn't have a special visitor na inaasahang dumalo sa okasyon na iyon. Kaya, nagtaka ako kung sino ang mahalagang taong iyon na mas piniling nasa di-mataong lugar pumuwesto.

Nang narating ko na ang kinaroroonan ng kakilala ko, laking gulat kong natagpuan ako ng matalik kong kaibigan na kapitbahay ko noon sa lugar namin. And there, my companion said, "Kanina pa po raw siya namimilit na pumasok ngunit hinarangan siya ng mga guards dahil wala siyang invitation card na ipapakita. Sinabi niya sa amin na kilala niyo po siya. That's why nagdesisyon akong lapitan ka about this."

Then I reacted, "Ganoon ba? Yes, It's true na kakilala ko siya. Guard papasukin mo siya."

Walang angal na sinunod ng lady guard ang utos ko. Pinasunod ko lang ang kaibigan ko. Hindi pa kami totally nakapasok sa loob, huminto ako para kausapin siya. Wala na kaming sagabal dahil pinabalik ko na ang wedding coordinator ko sa venue sa kadahilanang gusto kong makausap si Dahlia in private.

Sa maikling oras, ipinaliwanag ko sa kaniya ang buong estorya ng pagkawala ko sa bayan ng Bayabas, ang lugar na kinalakihan ko. Ilang araw na pala niya ako hinahanap kahit saang pook subalit 'di niya ako natagpuan. Hanggang, nadaanan niya ang isang sikat na hotel at nakita ang big tarpaulin na may mukha ko. Lubhang nag-alala siya sa akin tungkol sa kalagayan ko, kaya niya ako sinundan.

The story behind my urgent marriage had been told to her at nangako naman siyang i-sesekreto niya ang lahat ng iyon. Siya na lang kasi ang natitirang mahal ko sa buhay na mapagkakatiwalaan.

Dinala ko siya sa reception, pinakain, at hinayaang manood sa nalalabing mga pakulo sa wedding program. Hindi siya nagdala ng problema sa paningin ng mga bisita but hindi ako nakatakas sa mga mata at tainga ni Andrew.

When I went to the dressing room para magpalit ng damit, ang mukha ng groom ko ang tumambad sa akin. He shut the door and stared at me sharply.

"Anong tingin ba iyan, Andrew?" ani ko, sabay dampot ng damit kong susuotin pampalit ng bridal gown. 

Half hour na lang kasi ang nalalabi sa preparation naming magcouple para sa departure namin to Tagaytay as a honeymoon travel. Kaya, kailangan ko nang magbihis at mag-ayos. Inagaw ng groom ko ang hawak kong damit dahilan para matigilan ako sa ginagawa ko at nasa kaniya na ang atensyon ko.

"You can't wear this dress, Amie. You're not worthy of this luxurious garment," he boldly said.

"Why? What's wrong with you?" pagtatakang sagot ko, habang hinila ko ang dulo ng damit na iyon na hawak niya.

Humakbang siya pasulong samantalang wala akong choice kundi umaatras nang umatras hanggang napatigil lang noong napasandal na ang likod ko sa pintuan. I could'nt touch the door knob because Andrew holds it. We stucked in a corner, habang napatitig ang mga mata namin.

"Ano bang kailangan mo?" sigaw ko, na may halong kaba sa dibdib ko.

"I want an answer, Amie. SINO KA BA TALAGA?" malinaw niyang pag-uusisa sa akin.

Hindi ko maggawang titigan siya nang matagal dahil lumalakas na ang kabog ng aking puso. Hindi ko na alam kung ano ang isasagot ko. Malimit na akong nagsinungaling sa kapwa-tao ko ngunit lahat naman ng iyon ay may dahilan. Ngunit, sa pagkakataong iyon, naiipit na ako sa sitwasyon. Puro tanong na lang ang isinasagot ko imbes mga pangungusap na naglalaman ng mga salitang gusto niyang marinig.

"Bakit mo naitanong? Pinagdududahan mo ba ako?" 

"Tama na ang pagkukunwari mo, Ann. I made an investigation about your background dahil sa kahina-hinalang kilos mo since the day of our engagement. There were couple of times na muntikan na kitang mahuli sa mga salita mong hindi tugma-tugma. And lastly, I saw you a while ago chatting secretly with a friend of yours. I heard all of your conversations with her. Kaya, bistado ka na, Trinah Ann Dela Luz," buong paghahayag niya sa mga katotohanang nalalaman niya.

Ibinaba ko ang aking tingin at tumugon sa kaniya nang may pagsusumamo, "I'm sorry, Andrew. I just want to help your true bride. May pinirmahan akong kuntrata sa kanila and kung ite-terminate ko iyon, babayaran ko ang hospital bills ni Amie. Wala akong pera para maabot ang halagang hinihingi ng pamilyang Adamo. Ito na lang ang tanging pag-asa ko. So please?" Lumuhod pa ako para ipakitang sincero akong nakikiusap.

"All right. Papayag akong ipagpatuloy ang pagkukunwari mo sa iilang kundisyon." Binitawan niya ang blue gown ko at inabot sa akin. 

"What's your conditions?" Tumayo na ako at pumuwesto papalapit sa kaniya.

Umupo siya sa sofa, inayos ang necktie niya sabay de-kuwatro ng mga paa, at ibinalik ang tingin sa akin. "First, kapag walang tao sa isang premises na magkasama tayo, please move a distance from me. Ayaw kong nakadikit ka sa akin kahit walang nakatingin na sa atin.

Second, ibibigay mo lahat ng gusto ko, walang labis, walang kulang, kundi sabog iyang mga sekreto mo sa pamilya ko. Lastly, you will work for me as a housemaid not my wife. Iyan lang muna ang mga kundisyon ko. We will talk for another chance about my rules."

Ganoon na lang ang mga salitang binitawan niya sa akin. He is so rude talaga sa akin pero pumayag na rin ako para sa agreement namin na itatago niya ang sekreto ko. Our conversation lasted a minute lang dahil pumunta na siya sa room niya for preparation ng flight namin.

After an hour of travel, nakarating na kami sa hotel na binooked namin. The environment was so good kaya ganoon na lang ako kasaya na kahit papaano ay ma-experience ko naman ang honeymoon na tinatawag nila. Nag-a-assume talaga ako sa mga bagay na gagawin namin ni Andrew after the wedding but ang hindi ko alam, iba na pala ang takbo ng isip niya.

Magkasabay kaming pumasok sa room namin nang hindi nag-uusap. Inintindi ko na lang ang sitwasyon namin dahil arranged marriage lamang kami. Ngunit, the worst thing I thought na mangyayari sa amin ay talagang nagkatotoo. He left me in the hotel pagkatapos niya akong ihatid doon. Wala siyang binilin na bagay sa akin ni walang salitang iniwan to inform me kung saan siya magstay.

Isang linggo kaming walang kuntak sa isa't-isa. After that, nagkita na lang kami sa new house na niregalo sa amin ng kaniyang mga magulang. By chance, napilitan kaming manirahan sa iisang bubong bilang mag-asawa. Walang pakialamanan kami sa isa't-isa at gaya ng napag-usapan, pinagsisilbihan ko siya bilang boss ko at hindi bilang husband. Tumagal din ang sitwasyon naming iyon ng isang taon bago dumating ang isang taong nagdala sa amin ng gulo at 'di pagkakaintindihan.

"Amie," pagtatawag sa akin ng husband ko na sa pagkakataong iyon ay nag-a-assist ng lalaking bisita niya palapit sa akin.

"Meet my younger brother, Saph, ang matagal ko nang hinahanap at hinihintay na makasama," pagpapakilala pa niya sa lalaki. 

In-unat ko ang aking kanang kamay para makipaghandshake sa bisita na sinabayan nitong ibinaba ang suot na mask.

"Nice to meet you, Trinah."

Nanlaki ang mga mata ko pagkarinig ng pangalan kong iyon na binigkas ng bisita namin. Hindi ko inakalang may iba pa palang nakakaalam sa sekreto ko. Ngunit nang tingnan ko siya sa malapitan, nakunpirma kong ang ex-boyfriend ko palang si Nathan ang nasa harap ko. Nakalimutan kong i-realize na Saph Nathan Perrie pala ang full name niya.

Gumuho ang mundo ko nang nalaman kong ang lalaking pinakasalan ko ay kapatid ng ex-boyfriend ko. Napatulala na lang ako at napaatras, pilit pinipigilan ang emosyon kong gusto nang sumabog sa sakit. Ang tanging naggawa ko lang para iwasan silang dalawa ay nagpaalam na pupunta sa comfort room na roon ay inilabas ko nang todo ang tunay kong nararamdaman. 

I cried out in pain pa rin dahil noong nakita ko si Nathan, bumabalik sa aking alaala ang ginawa niya sa akin. Tapos ngayon, ipinapaalam pa ng husband ko na roon muna raw pansamantalang titira ang kapatid niya. Labag man sa loob ko, kailangan kong sumunod sa gusto ng asawa ko ayon sa kasunduan namin. In fact, dalawa na silang may kakayahang e-blockmail ako kung sakaling magkamali ako ng mga kilos at pagtugon sa kanila.