Chapter 106Pagdating nila sa pintuan ng bahay ni Amara ay naroon na rin ang locksmith. Bahagyang ngumisi si Ysabel, puno ng kasiyahan at tusong tagumpay ang kanyang mga mata.Ngayon… mahuhuli ka na namin, Amara. Ikaw at ang bata mo, wala na kayong ligtas.Mabilis at sanay ang kilos ng locksmith. Ilang sandali lang, bumigay ang kandado ng bahay at bumukas ang pinto.Sa loob ay may palabas na cartoon na umaalingawngaw mula sa telebisyon. Walang nakakaalam tao sa loob na may nangyayari sa labas ng pintuan.Hindi na nakapaghintay si Doña Luciana. Sa sobrang pananabik na makita ang kanyang apo ay diretsong pumasok ito sa loob, nakalimutan ang pagiging elegante at disente bilang isang ginang.Ang biglaang pagsalakay nila ay ikinagulat ng lahat ng naroon sa bahay.Napatigil si Doña Luciana nang makita ang isang batang nakatingin sa kanya mula sa sofa. Napuno ng luha ang kanyang mga mata sa isang iglap. Lumuhod siya at walang alinlangang niyakap ang bata.“Apo ko!” bulalas niya, nanginginig
Chapter 106Nagulat si Doña Luciana at si Ysabel. Hindi nila akalain na sasabihin iyon ni Argus sa mga sandaling iyon. Pinoprotektahan ba niya si Amara?Kagat-kagat ni Ysabel ang kanyang labi at pinahina ang tinig, “Hindi, Argus. Wala kang kasalanan. Kasalanan ko lahat ng ito. Kung naging mas maingat lang ako noong mga araw na iyon, limang taon na ang nakalipas, hindi sana kita ginulo.”Habang nagsasalita ay iniunat ni Ysabel ang kanyang mga kamay, niyakap si Argus at mahinang umiyak sa kanyang dibdib, tila ba lubos na nagsisisi. “Argus… kahit ilang beses kong sabihin, hindi ko na mababawi ang nakaraan. Pero sana, sana magtiwala ka na gusto ko lang ng kapatawaran,” dagdag pa nito, habang ang kanyang mga balikat ay nanginginig sa pekeng paghikbi.Ibinaling ni Argus ang kanyang mga mata pababa at iniangat ang kamay upang itulak palayo si Ysabel mula sa kanyang mga bisig. Matalim ang tingin niya, malamig, at walang bakas ng pag-aalaga. “Ysabel, huwag mo na akong saktan pa. Tigilan mo
Chapter 105“Amara, kailan ka naging ganito?” Unti-unting dumilim ang malamig nang ekspresyon ni Argus. Si Carmela na nasa likuran ay tinakpan ang kanyang mukha at sumilip sa pagitan ng kanyang mga daliri. Talagang napakataray ng dating ng asawa ng boss niya. Wala pang naglakas-loob na magsalita kay Argus nang ganoon. Siya lamang ang naglakas-loob at hindi pa umatras.Si Amara ngayon ay parang paputok na sumasabog sa kaunting galaw at hindi na maayos kausap. Pinakinggan ni Amara ang mga salita ni Argus at pinagdikit ang labi.“Argus, ganito na talaga ako noon pa. Nagtiis lang ako sayo dati, kaya akala niyo lahat na wala akong ugali na kayang lumaban at puwede akong apihin.”Suminghot si Ysabel, at bumuhos ang kanyang mga luha na parang mga perlas na naputol ang sinulid.“Amara, tama na. Kasalanan ko lahat ito. Saktan mo na lang ako o pagalitan, pero pakiusap, huwag mong ibunton ang galit mo kay Argus dahil sa akin. Kasalanan ko rin noon. Kung hindi sana ako sinasamahan ni Argus pala
Chapter 104Hindi na bumalik si Amara sa loob ng restaurant. Dahil nag-text agad si Celine na naiuwi na niya ang tatlong bata, mas pinili niyang umiwas sa gulo.Pagkalabas niya ng restaurant at nakalakad ng dalawang hakbang, biglang may sasakyan na mabilis na sumulpot na parang tatama sa kanya.Mabilis ang reflex ni Amara kaya agad siyang umatras ng dalawang hakbang, pero kahit ganoon, sumabit pa rin ang sulok ng kanyang damit sa gilid ng kotse.Namutla ang kanyang mukha sa takot, ramdam niya pa rin ang bilis ng pagdaan ng hangin sa kanyang katawan. Nang itaas niya ang tingin, nakita niya ang dalawang babaeng bumaba sa kotse.Ysabel.Tinanggal nito ang suot na sunglasses, at tumayo sa tabi ng sasakyan na may nakataas ang baba, bitbit ang nakakaasar na mapagmalaking ngiti.Kung ibang tao iyon, baka maisip pa ni Amara na aksidente lang iyon o marunong lang talagang masama magmaneho. Pero nang makita niya si Ysabel, sigurado na siya. Sadyang ginawa ito dahil may lihim na galit sa kaniya.
Chapter 103“Kung ayaw mong mag-divorce, that’s your choice.” Itinaas ni Amara ang kanyang ulo at tinitigan si Argus nang diretso. “Pero ako… gusto ko. Argus, please respect my choice and just sign it already.”Pagkasabi niya nito ay tumayo siya at tumalikod saka umalis nang walang alinlangan.At doon, parang may nabasag sa loob ni Argus. May butas na biglang bumuka sa dibdib niya—isang kalungkutan na kumakain sa kanya, walang awa, para bang may bagay na hindi na talaga maibabalik. Ibinaba niya ang tingin, nakatutok sa divorce agreement na nakapatong lang sa mesa. Hindi niya kayang buksan. Hindi niya kailangan. Alam na niya kung ano ang nakasulat doon.Tatlong taon silang mag-asawa. Hindi mahaba, hindi rin maikli. Pero… ano bang ginawa niya sa loob ng mga taong iyon?Kung magiging tapat siya, wala naman siyang ginawang lantaran para ipahiya si Amara. Pero hindi rin siya naging mabuti sa kanya. Hindi sapat. Hindi niya minahal nang sapat ang babaeng pinakasalan niya. Hindi niya tinupad
Chapter 102“Elara…” mahinang tawag ng bata habang nakasilip sa gilid ng mesa, “Kuya, dali na… lumabas na kayo. Wala na si bad daddy.”Unti-unting gumapang palabas sina Levi at Caleb mula sa ilalim ng mesa. Pareho silang puno ng alikabok, gusot ang buhok, at nakasimangot na parang mga basang sisiw.“Aray…” reklamo ni Caleb habang pinapagpag ang pantalon niya. “Ang sikip doon sa ilalim, parang sardinas!”“Oo nga!” dagdag ni Levi, nakausli pa ang pisngi na parang pufferfish. “Tapos ang bango-bango pa ng pagkain sa mesa, gutom na gutom na ako! Hmph, kasalanan ng bad daddy na ‘yon. Akala ko hindi siya pupunta?”“Shhh…” bulong ni Elara, nagmamadali siyang kunin ang sariling mangkok sa ibabaw ng mesa. “Kuya Levi, Kuya Caleb… ito oh.”Buong lakas niyang iniabot ang mangkok sa mga kapatid. Sa ibabaw nito, nakaumbok ang dalawang malalaking chicken leg.“Kuya, kain na kayo. Ang bango-bango, baka lamigin na,” sabi ni Elara, sabay tulak ng mangkok papunta sa mga kamay ng magkapatid. “Kanina pa ak