Chapter 01

"SAAN ka na naman pupunta?" pagalit na tanong ni Mama sa akin.

"Magkikita kami ni Cedrick ngayon," walang kaabog-abog kong sagot habang naglalagay ng pulang lipstick sa maninipis kong labi. Nag-blink-blink pa ako ng mga mata sa harap ng salamin upang matiyak na tuyo na ang mascara na pinahid ko sa aking mga pilik. Saka ko ginamitan ulit ng curler para umangat.

"Mukha ka na namang p****k diyan sa ayos mo," sabi pa ni Mama saka ipinatong sa upuang kahoy ang bitbit na hamper na may lamang mga tikluping damit.

Umasim ang aking mukha. "Sus! Kayo talaga hindi na nasanay." Sunod ko namang nilagyan ng light pink na blush on ang aking mga pisngi.

"Nakakahiya sa mga estudyante mong makita ka nang ganiyan ang ayos mo. Teacher ka pa naman."

Nagkibit-balikat lang ako. "Pakialam ba nila? 'Pag wala ako sa school, ibang tao na ho ako." Dinampot ko ang sling bag na nakasabit sa likod ng pinto saka isinukbit iyon sa balikat ko. "Alis na nga ho ako." Saka ako lumabas ng pinto ng aming bahay.

Wala namang masama sa ayos ko. Crap-top at maong na skirt. Hindi naman iyon sobrang iksi pero hindi rin naman sobrang haba. Desente pa namang tingnan para sa akin.

At mahilig talaga akong mag-ayos ng sarili. Lalo na ang mag-make up. Pakiramdam ko ang pangit-pangit ko kapag walang kolorete sa aking mukha.

And yes, I'm a teacher. Sa isang private school ako nagtuturo. Kaya imposibleng makita ako ng mga estudyante ko dahil tiyak na sa mga exclusive subdivisions nakatira ang mga 'yon. Samantalang kami, dito sa tabi-tabi ang bahay. Pero hindi naman matatawag na squatter's area.

I have my own life too. At ngayong araw ng Sabado, magkikita kami ni Cedrick, ang first boyfriend ko. We're four years and counting.

Mahal na mahal ko ang taong iyon dahil siya lang ang tinuturing kong kaisa-isang kakampi sa mundong ito. Napakabuti niya sa akin at palaging nakasuporta sa anumang planuhin ko sa buhay. Nagkakilala kami noon sa isang online app, nagka-chat at napagpasyahang magkita nang personal. Sa una ay wala naman akong balak siyang seryosohin pero noong tanungin niya ako kung puwedeng manligaw noon ay pumayag ako. Ilang buwan niya rin akong sinuyo-suyo bago niya nakamtan ang matamis kong oo. At sa tagal ng inabot ng aming relasyon ay masasabi kong siya na nga ang lalaking gusto kong makasama habang buhay.

"Pst! Heto na naman si Ma'am Sandy o. Ang ganda at sexy mo talaga, Ma'am!" sabi ng isang tambay roon na suking-suki na ng alak at sigarilyo sa katapat na tindahan.

Hindi ko siya pinansin at nagdere-deretso lang ako. Sanay na ako na nakakarinig ng ganoon sa mga tambay tulad nito. Hanggang salita lang naman sila. Hindi ko rin naman sila masisisi dahil ganoon naman ako talaga. Maganda na, sexy pa! Charr.

Sa paglalakad ko pa ay nakasalubong ko naman ang isang fifties na lalaki na halatang bangag na naman sa alak at pinagbabawal na gamot.

"O, saan ang punta mo? Pahiramin mo nga muna ako kahit limang daan lang. May babayaran lang akong utang."

Natigilan ako.

"Hay, nako! Ayan na naman kayo. Wala na ngang trabaho puro bisyo pa. Wala akong perang maipapahiram sa inyo, doon kayo sa asawa n'yo manghingi," nakasimangot na sabi ko saka ko minadali ang aking paglalakad. Iyon ang stepfather ko. Napangasawa ni Mama ten years ago. Lasenggero, tamad. Nag-aadik pa. Ewan ko ba kung bakit iyon pinatulan ni Mama kahit alam naman niya ang track record nito. Nagkaanak pa sila ng dalawa. Kaya imbes na si Sandro lang na bunso kong kapatid ang bubuhayin ko ay nadagdagan pa.

"Ate Sandy!"

Natigilan na naman ako nang may dalawang batang tumawag sa pangalan ko.

"Ano?" mataray kong tanong kina Paulo at Denmar, ang mga stepbrother ko. Palapit na sila sa akin.

"Pahingi kami pambili ice cream."

Bigla ay nadagdagan ang pagkakunsumi ko.

"Wala kong pera. Doon kayo sa magulang n'yo humingi!" asik ko.

Hindi ko na hinintay pa ang mga sasabihin ng mga ito. Sumakay na ako sa jeep na tumigil. Bibiyahe na ako papunta sa pinagtatrabahuhan ni Cedrick.

Matapos ang almost 30 minutes na biyahe ay bumaba na ako ng jeep. Naglakad-lakad pa ako kaunti paakyat sa may overpass. Tapos ay sumakay ulit sa mga nakaparadang jeep. Dalawang sakay bago makarating sa pinagtatrabahuhan ni boyfie.

Nang malapit na ako ay panay ang retouch ko ng makeup. Ewan ko kung bakit lipstick pa rin ako ng lipstick eh hindi rin naman makikita dahil naka-mask. Siguro kasi nasanay na ako. Gustong-gusto kong naha-highlights ang isa sa mga best assets ko. Itong lips ko na manipis sa taas at medyo makapal sa baba.

Sa isang factory nagtatrabaho si Cedrick. Production Engineer siya roon. Medyo malaki ang sahod niya kumpara sa akin kaya naman, kapag date namin ay siya talaga ang halos gumagastos.

Kaya kung aayain na niya ako magpakasal anytime ay talagang hindi ko siya hihindian. Kayang-kaya niya akong buhayin.

Sakto alas-singko na ng hapon nang makarating ako. Labasan na ng mga empleyado 'pag ganoong oras. Habang naghihintay sa isang tabi ay panay ang imagine ko sa maaaring mangyari mamaya. Ang balak ko kasi ay ayain siya ngayong gabi. Tutal Linggo bukas at wala kami parehong pasok ay hindi ako uuwi ng bahay. Buong magdamag kaming magsasama ni Cedrick.

"Drick!" sigaw ko nang makita ko na siyang paparating. Kuntodo kaway at ngiti pa ako. Parang ang tagal naming hindi nagpangita.

"S-Sandy?! W-Why are you here?" Hindi ko alam kung natutuwa ba siya o hindi nang makita niya ako. Medyo nanlaki pa ang mga mata niya nang mapatingin sa akin hindi dahil nase-sexy-han o nagagandahan siya sa akin kung hindi dahil sa gulat ng sa bigla kong pagsulpot doon. Na tila ayaw at hindi niya inaasahang mangyari.

"Surprise!" Pero kahit ganoon ang una kong nabasa sa reaksyon niya ay masaya pa rin ang pagkakabanggit ko sa katagang iyon.

"Who is she?" tanong ng isang babaeng galing mula sa likuran ni Cedrick. Nakabestida ito at halata na ang malaking tiyan. Sa tantiya ko ay nasa anim o pitong buwan na ang dinadala nito.

"A-Aahh... who? I wasn't talking to anyone," kaila ni Cedrick na agad umiwas ng tingin sa akin. "Tara na, baka maubusan tayo ng makakainan." Inalalayan pa niya sa paglalakad ang babae. Lumampas lang ang mga ito sa akin na parang hindi ako nag-e-exist sa kinatatayuan kong iyon.

T-Totoo ba ito?

Ilang sandali akong nakatulala lang doon at hindi makapaniwala sa nangyayari. Kung hindi pa ako nabangga ng isang dumaraan ay hindi ako babalik sa huwisyo.

"Cedrick! Hoy!" malakas kong sigaw habang naglalakad sa gawi ng mga ito. Pinagtitinginan ako ng lahat pero wala akong pakialam.

Bakas ang taranta sa mga mata ni Cedrick. Taas kilay naman akong pinasadahan ng tingin ng kasama nitong babae mula ulo hanggang paa.

"Sino ka ba, Miss? Bakit kilala mo ang asawa ko?" mataray na tanong ng babae sa akin. Kumapit pa ito sa bisig ni Cedrick.

"Asawa?" sarcastic kong tanong. "Hoy babae! FYI, jowa ko for four years iyang inaangkin mong asawa mo." Pinandilatan ko pa siya.

"N-Naku, Miss! Sorry, pero hindi ko alam iyang mga sinasabi mo," biglang singit ni Cedrick habang nakatingin sa akin na parang hindi niya talaga ako kilala. Pinigil ko ang emosyon ko. Ano'ng gustong ipalabas ng walang hiyang ito? Ginagago ba niya ako?

"At saka puwede ba, Miss, huwag ka nang mag-eskandalo rito? Hindi ko alam kung paano at saan mo nakilala si Cedrick, pero isang taon na kaming kasal at limang taon kaming naging magnobyo. Alam kong maraming naging babae ang asawa ko noon, but nobody has ever claimed na naging boyfriend niya ito for a few years --- until you. You're so unbelievable."

Magsasalita pa sana ako nang may tumigil na jeep sa harap namin. Pasimple muna akong sinulyapan ni Cedrick bago sila sumakay ng asawa niya. Naiwan akong tulala roon at pinagtitinginan ng mga tao. Ninamnam ko pa rin sa utak ko ang mga sinabi ng babae.

Mukha naman siyang nagsasabi ng totoo. Mukha rin siyang matino at may pinag-aralan.

Limang taon? Limang taong naging sila ni Cedrick? Paano mangyayari 'yon eh apat na taon kami ng lalaking 'yon? Ano 'yon? Niligawan niya ako na may girlfriend pa siya? E 'di ibig sabihin, ako ang third party? Paano niya iyon nagawa? Bakit hindi ko nahalata? All this time, Cedrick became a 'full-time boyfriend' to me. Kapag may okasyon at anniversary o kahit monthsary namin, present siya palagi. Nadala ko na rin siya sa bahay. Kilala na siya ng buong pamilya ko. So saang part niya ako roon naloko?

"Wow!" napapantastikuhang bulalas ko habang sinusundan ng tingin ang jeep na sinakyan ng dalawa. Para akong baliw. Nakangiti pero pumapatak ang mga luha. Literal na speechless ako sa nangyari.

Ni hindi ko man lang narinig ang side niya, ang paliwanag niya. Ganoon ba ako kababa para bastusin niya? Gano'n-gano'n lang 'yon? Sa isang iglap wala na? Kung hindi ko pa pala naisipang puntahan siya ngayon, hindi ko ito malalaman. Ang walanghiya, balak talaga akong lokohin hangga't gusto niya. Buti na lang, hindi ko pa naipagkaloob ang sarili ko sa kaniya.

Bago pa ako tuluyang pagpiyestahan ng mga chismosa roon ay naglakad na ako palayo. Parang ayaw ko pang umuwi. May bitbit akong limandaan sa pitaka ko at hindi ko alam kung saan iyon makakarating. Pero gusto kong makalimot kahit sandali.

"Gago ka!" sabi ko habang nagde-delete ng mga picture namin sa cellphone ko. Noong una ay nanghihinayang ako dahil mahal na mahal ko talaga siya. Naiisip ko na baka may pag-asa pang magkausap at magkabalikan kami pero kapag nakikita ko sa aking gunita ang babae at ang malaki nitong tiyan ay pinanghihinaan ako ng loob.

Isa pa, napansin ko, pareho nga silang may suot na wedding ring. At sa hilatsa ng mukha ng babae, alam kong hindi ito papayag na basta ko na lang aagawin si Cedrick sa kaniya. Tapos ang gago naman, halatang wala nang pakialam sa akin.

Bakit naman gan'on? Kahapon lang okay pa kami. Kahapon lang, sinabihan niya pa ako sa chat ng 'I love you'.

Hindi ko napansin na kanina pa pala tumutulo ang mga luha ko. Pagpahid ko ng panyo, sumama na ang kulay itim na tinta ng eyeliner at mascara na suot ko. Tumabi ako saglit sa gilid ng kalsada at inayos ang sarili ko. Buti na lang, hindi ko tinanggal ang mask na suot ko at hindi masyadong na-exposed ang mukha ko kanina. Hindi masyadong nakakahiya.