Share

Chapter 13- Dormitory

After kong sukatin ‘yung uniform ko ay lumabas ako ng kwarto at ipinakita kanila lolo.

“Nako! Napakaganda naman talaga ng apo natin oh!” Niyakap ako ni lola pagbaba ko. “Bagay na bagay sa ‘yo ang uniporme, Vian!” She continued.

Lumapit naman si lolo at umakbay kay lola, “Talaga ngang dalaga na ang apo natin, Synthe. Parang kailan lang nang dalhin ka rito ng papa mo, suplada ka pa no’n, hindi masyadong nagsasalita, at kung mag-salita nama’y napakalamig ng boses.”

Well, I won’t deny that. Masungit talaga ‘ko nung bata ako, madalang ako magsalita dahil feeling ko sayang sa laway ang makipag-usap. Tapos ‘di rin ako namamansin noon.

Napangiti ako while reminiscing those times, mga araw na magkakasama pa kami nila papa.

“Nga pala, Vian. I have something for you.” Lolo remarked. Bumalik siya sa sal

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status