CHAPTER 7: 

ELLA'S POV:

“Iha, gising kana kanina kapa hinihintay ni Lance sa kusina.” Nagising ako sa haplos ni Nanay Dorie sa aking mukha. 

“Nako anong oras na po ba Nay?” Balikwas ko ng bumalik na ako sa kamunduhan.

“7:30 pa lang naman iha. Gusto ni Lance na kasabay ka nya ngayon mag umagahan”

One weeks na rin ang nakaraan noong nangyari ang insidente ng na lasing at pinarusahan ni Sir ang dalawa ni Nanay Dorie at Nena, pero ang mga pasa at iba pang latay ay hindi parin na aalis sa katawan ng mga ito.

Nag-iba ang pakikitungo ko simula din noon, hindi na rin ako sumasabay sa pagkain sa kanya, kahit sa training pinipilit kong ako na rin magisa, kahit ang mga nagbabantay sa loob kong saan ako nagsasanay ay pinalalabas ko.

Alam kong ramdam niya ang ganong pakikitungo ko sa kanya, COLD pero dapat lang sa kanya yun dahil nagtatampo ako. Ay hindi! galit ako! OO galit ako sa ginawa nya sa dalawang babae na walang kalaban laban nangdahil lang sa baluktot na rason. He’s being an unreasonable Asshole Jerk!!

“Ayusin mo na ang sarili mo at bumaba na. Alam mo naman yun, baka magalit pa”

“Okay” I nodded as Nanay Dorie closed the door. “Edi magalit siya” pahabol ko pa sa hangin.

Syempre tumunganga muna ako ng isang minuto bago kumilos. Ewan ko ba simula ng nangyari yung kay nanay Dorie feeling ko nagiging masama na din ang ugali ko sa kanya. 

Sanay na naman akong makakita ng mga tauhan nyang pinarurusahan, pero hindi ko lang siguro matanggap pati ba naman si Nanay Dorie? Pano kaya kung ako na ang magkamali? dadanasin ko din ba yun? I overthink too much.

I rushed into the dining area barefoot still wearing my pj’s and I saw him patiently waiting for me, not touching his food.

Finally he noticed me and stocked his eye to my foot approaching his side.

“Why are you not wearing anything for your feet?”

“It’s comfortable," I answered plainly while still standing. Isang tanong, Isang sagot. 

“Ok. Let’s eat” 

Sinadya ko talagang maupo sa kanan nya sa pagitan ng dalawang upuan hindi katulad ng nakasanayan nya para mainis sya lalo. 

Sa pag upo ko, ay siya namang biglang pag tayo nito. Ikinagulat ko pa ang biglang pagtilapon ng dalawang dining chair sa pagitan namin. 

Hindi ko din inaasahan ang sumunod nitong ginawa, binuhat nito ang upuan kung saan ako nakaupo right now. Sa sobrang gulat ko i faced him as he stared at me coldly, sa sobrang dikit namin sa isa’t-isa nalanghap ko na ang manly perfume nito at hindi na ako nakagalaw pa. 

Tinabi nito ang upuan ko kung saan sobrang lapit sa kinauupuan nya as in NO SPACE! Nakita iyun ni nanay Dorie at syempre nagulat din sya.

“Enough with your little game ELLA SANDOVAL!” bigla akong kinabahan sa pag banggit nya ng buong pangalan ko. Sinong hnd kakabahan hindi nya ako tinatawag ng ganun. ngayon lang! At isa pa bakit may pag lapit pa sya sa tenga ko para doon sabihin? 

Hindi parin ako nakakibo sa ginawa niya while we’re eating at ganun din ito.

Mga ilang minuto pa ang lumipas at sya rin ang unang bumasag ng katahimikan.

“Last night I dropped the detailed papers of Senator Amigo in your room. Have you read it?”

Oo nga pala. My 1st task. Muntik na mawala sa isip ko. 

“Yeah” nakita ko naman talaga yun sa bedside table ko, but i haven't read it yet. Mamaya na lang after breakfast.

“So if you don’t mind, we’ll discuss it later at night with the whole team, so we can move next week? While your in vacation”

Napatigil ako sa pagnguya  “Actually sir, I need more time for that.”

He nodded as he chew his food “hmmmp”

“At isa pa, if you don't mind din po, I want to do it alone.” pagka sabi ko noon, agad naman akong tumayo at akma ng hahakbang…

“Where are you going?” 

“I’m done eating. Thanks for the breakfast” at wala na itong nagawa kundi panoorin nalang akong naglalakad pa labas ng dining area.