Home / Romance / Undress Me, Uncle Troy / Chapter 5 - Rules

Share

Chapter 5 - Rules

Author: GRAY
last update Last Updated: 2025-10-17 23:52:52

"P-Personal maid?" hindi makapaniwalang naitanong ko habang nakatingin sa babaeng may maiksing buhok. She was petite and cute. Personal maid ba talaga siya o—

"Ako pala si Mayang, Ma'am Emie," nakangiti niyang pagpapakilala sa akin. Matigas iyong accent niya. Kung hindi lang nagsalita ay mapagkakamalan ko siyang batang naliligaw at hinanap ang mama niya.

Naiilang akong ngumiti sa kanya. "H-Hello... parang inutusan ka lang bumili ng suka, ah?"

Nagulat ako dahil napatawa siya nang malakas. "Juker ka pala, ma'am!"

Kumuha ako ng pera sa bag ko at binigay sa kanya. "Bili ka ng meryenda."

"Hala, salamat kaayo, ma'am!" At kumaripas na siya ng takbo palabas ng hospital room ko.

Nang masigurong wala na siya ay naniningkit ang mga matang napatingin ako kay Uncle Troy. Prente siyang nakaupo sa may sofa at may binabasa yata sa tablet na hawak niya.

"Uncle—"

Natigil ako sa pagsasalita nang mula sa tablet ay nalipat ang atensyon niya sa akin. Ang naggagandahan niyang mga mata ay masamang nakatingin sa akin ngayon. Lihim akong napalunok ng laway. Kulang na lang ay may lumabas na kutsilyo sa mga mata niya at diretso ang tama sa akin.

"Rule number one." Dahan-dahan niyang binigkas ang tatlong salitang iyon. "Call me anything, except for uncle."

"Papa?"

"Yes, mama?"

Napasimangot ako. That was supposed to be a joke! Binalik ba naman sa akin? Mga matatanda talaga. Pero ang sagwa pala pakinggan.

Napabuntonghininga ako bago nagsalita sa kung anong dapat kong sabihin at baka sa kung saan pa mapunta ang usapan. "Kailangan ko ba talagang magkaroon ng personal maid? I mean, kaya ko namang kumilos kahit para na lang sa sarili ko. Gusto ko nga asikasuhin na ang JEF at EPH para—"

"At sinong nagsabi sa iyo na ikaw ang mag-aasikaso? You're maybe the CEO but I will not let you work," kaagad niyang sagot sa akin kahit hindi pa man ako natatapos sa pagsasalita.

"Hindi pa tayo mag-asawa pero you're bossing me already?" Nakataas ang kilay ko habang seryosong nakatingin sa kanya. "If you're setting rules, I will also set my rules."

"You're not in the place to set you're own rules," matigas niyang sagot sa akin.

Aba, ang gurang na ito, iniinis ako!

"Oh, really?" Pinagkrus ko ang mga braso ko at hindi man lang kumurap. "Ikaw itong may offer sa akin at may karapatan akong tumanggi."

"Tumanggi ka kung gusto mo," sabi niya pa sa nanghahamong tono.

Tumayo ako at inaayos ang mga gamit ko.

"Anong ginagawa mo?" tanong niya sa tonong parang naaalarma.

Hinarap ko siya habang hawak ang bag ko. "Aalis."

Napatayo naman siya at kaagad na binawi ang bag ko sa akin. "You're not going anywhere."

"At bakit? I'm refusing you're marriage proposal," matigas kong sagot sa kanya at nakipagtitigan pa para ipakita sa kanyang hindi ako nagbibiro, kahit pa parang natutunaw ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin. "Mahirap bang ibigay sa akin ang mga gusto ko gayong anak at kasal ang ibibigay ko sa iyo?"

Inismiran ko siya nang hindi siya makasagot.

Pupunta na sana ako sa banyo para magbihis pero mabilis niyan nahawakan ang kamay ko. "Fine! Set your own rules. You win young brat."

"Madali ka naman palang kausap," sabi ko at bumalik ng upo sa kama habang nagdidiwang na ako sa loob-loob ko. "I have three rules and I'll follow all your rules."

"Name it," tipid niyang sagot pero alam kong naiinis na siya dahil natalo ko siya. Ang dali lang palang hanapin ng kiliti niya.

"First, I'll still work. But I'll let Kuya Diego do all the hard work. Gusto kong updated pa rin ako sa mga negosyo namin. I'll assure you that I'll take care of myself, nanjan naman si Mayang, ang kinuha mong personal maid ko," sabi ko sa kanya at hinintay siyang sumagot.

Narinig ko ang malalim niyang paghinga bago tumango. "Okay, happy?"

Tumango ako at ngumisi. "Second, hanapan mo ako ng secretary na mapagkakatiwalaan, hindi iyong tatraydurin ako."

Sa sinabi kong iyon ay napatitig siya sa akin. Malamang ay alam niya ang ibig kong sabihin. "Okay, got it."

"Lastly..." sabi ko at pansin kong atat siyang malaman kung anong huling rule ko. "Saka na lang. Wala pa akong maisip."

Iyong mukha niya...

Bakit ang sarap kurutin?

Tang ina.

Naglilihi na ba ako?

"May sampung rules ako," sabi niya at nanlaki naman kaagad ang mga mata ko. Ganoon kadami? "Pero saka ko na lang din sasabihin."

Tsk, gagaya.

"At kapag hindi ka sumunod sa mga patakaran ko ay parurusahan kita..."

Bakit parang iba yata ang dating sa akin ng salitang parusa? "B-Bahala ka."

Naupo siya ulit at binalik ang atensyon sa tablet. Ano kayang meron sa tablet niya?

Nang may bigla akong maalala. "Kumusta ang kaso ko?"

Pangatlong araw ko na rito at wala akong balita kung anong nangyayari sa labas. Ni hindi ko pa nakakausap sina mama. Ang sabi ni Uncle Troy ay nasabihan niya sina mama na maayos ako at wala ng dapat problemahin.

"Malinis na ang pangalan mo," sagot niya habang nakatuon pa rin ang atensyon sa tablet.

"Ano raw ang nangyari? Bakit nagkaganoon?" sunud-sunod kong tanong. Kahit si Kuya Diego ay hindi ko pa nakakausap. Literal na hindi ko hawak ang cellphone ko. Wala ring tv rito para sana may alam ako sa kung ano ng balita sa labas.

Seriously? Private room pero walang tv?

Napaiwas na lang ako ng tingin ng makitang ang sama na naman ng titig niya sa akin. "Rule number two, don't stress and worry yourself too much."

Eh? Bakit parang advantage sa akin ang rule na iyon? Pambihira talaga magbigay ng mga patakaran ang lalakeng ito.

"Bukas ay makalalabas ka na," sabi niya pa at ikinatuwa ko naman iyon. "Uuwi ka sa inyo at ipapaliwanag sa pamilya mo ang lahat-lahat."

Tumango-tango ako. "Huwag kang mag-alala, sasabihin ko naman sa kanila na buntis ako at ikaw ang ama."

"Good," sagot niya na parang isang bata ang kausap. "Pagkatapos ay maghanda kayo dahil pupunta ang buong pamilya ko sa bahay ninyo."

Natigilan ako sa sinabin niya at mukhang naintindihan niya naman ang naging reaksyon ko. "Yes, kasama si Gio. So better prepare yourself. Don't ever let him see that you're not over him yet. And as for my third rule, kailangang magmukha tayong nagmamahalan sa harap ng lahat."

Hindi ko alam kung makakaya ko ba.

Biglang may tumawag sa cellphone niya ipinatong niya naman ang tablet sa ibabaw ng coffee table. Sumenyas siyang lalabas at tumango lang ako.

Nang makalabas siya ay nabalik ang tingin ko sa tablet, nakabukas iyon.

Dali-dali akong bumaba ng kama at sinilip ang tablet.

Nanlaki ang mga mata ko sa nakita sa search tab nito.

A pregnant woman's craving.

How to please a pregnant woman.

How to make a pregnant woman calm.

Puro tungkol sa pagbubuntis.

Ganoon ba siya kaseryoso sa pagbubuntis ko?

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Undress Me, Uncle Troy   Chapter 72 - Pagkakaunawaan

    Tahimik ang buong bahay, tila lumulubog pa sa bigat ng mga salitang binitawan ni Troy kanina. Mahimbing pa rin ang tulog ni TJ, habang ako naman ay nakaupo na sa gilid ng kama, nakahawak sa aking dibdib na parang sinusubukang pakalmahin ang pagbilis ng tibok nito.Nakahawak si Troy sa pinto ng kwarto, nasa anino siya ng ilaw sa hallway. Ang postura niya—nakayuko, nakasandal, parang wala nang lakas—ay mas malinaw pang ebidensya ng limang taon niyang tinago.At bago pa siya tuluyang umalis, bago pa kami lamunin ng katahimikan, lumabas sa bibig ko ang tanong na matagal ko nang kinikimkim.“Troy… lahat ba ng tungkol sa inyo ni Tricia ay totoo?”Napatigil siya.Hindi siya agad lumingon, hindi agad sumagot.Parang isang minuto siyang nanatiling nakatalikod, saka dahan-dahan umangat ang balikat niya sa paghinga. Nang humarap siya sa akin, doon ko nakita ang panginginig ng panga niya at ang pamumuo ng lungkot sa mata niya.“Hindi,” sagot niya, mariin. “Wala sa mga sinabi nila ang totoo. Wala

  • Undress Me, Uncle Troy   Chapter 71 - Ang Kanyang Rason

    Tahimik ang buong bahay matapos ang pag-uusap namin. Nakaupo ako sa gilid ng kama habang pinagmamasdan si TJ na unti-unting humihikab. Nakapulupot pa rin ang maliit niyang braso sa leeg ng papa niya, parang ayaw nang kumawala.“Tulog na, anak,” mahina kong bulong.Si Troy ang marahang humiga sa tabi ni TJ, akay-akay ang ulo ng bata. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay ni TJ mula sa leeg niya at inayos ang kumot. Tinakpan niya ang bata mula dibdib hanggang paa, saka marahang hinaplos ang buhok nito.“Matagal ko nang pinangarap na ganito,” narinig kong sabi niya, halos pabulong.Hindi ako sumagot. Pinagmamasdan ko lang ang paraan ng pagtingin niya kay TJ—puno ng pangungulila, panghihinayang, at pag-ibig na itinatago niya sa limang taong lumipas.Nang tuluyan nang pumikit ang anak namin, tumayo si Troy at marahang lumabas ng kwarto. Sumunod ako, sinarado ko ang pinto nang dahan-dahan. Nasa hallway na siya, nakasandal sa dingding, nakatingin sa sahig na parang may mabigat na pasan.“Emie…

  • Undress Me, Uncle Troy   Chapter 70 - Para Kay TJ

    Nakita ko ang mga mata ni TJ— nanlalaki, matatalim, at punô ng katanungan. Hindi pa siya nakakausap ng malinaw si Troy, pero parang ramdam niya na may naiiba. May bahid ng lungkot, takot, at pagkasabik sa iisang tingin.“Baby…” bulong ko, dahan-dahang lumapit siya sa gilid ng kama. “T-TJ, halika… dahan-dahan lang, okay?”Ngumiti siya nang kaunti, hindi dahil natutuwa, kundi dahil natatakot. Ngunit ang takot na iyon ay hindi hadlang sa kanyang kumpiyansa. Parang alam niya na kahit may takot, may proteksiyon sa paligid niya.Si Troy, nanatiling nakaluhod, pinilit hawakan ang mata ng anak niya. Subalit napansin ko ang kaba sa mga galaw niya—ang bawat hinga, ang bawat titig, parang kinikimkim niya ang limang taon ng pangungulila.“H-Hi… TJ, it's me again,” nanginginig na boses niya, halos bulong.Tumigil ang puso ko sa isang iglap. Ang limang taong lumipas ay parang bumabalik sa isang sandali lang. Ang bata, ang ama niya, at ako—lahat sa iisang silid, nagtatagpo muli pagkatapos ng mahaban

  • Undress Me, Uncle Troy   Chapter 69 - Pagsusumamo

    Tahimik ang buong biyahe pauwi. Wala ni isa sa amin ang nagsalita—hindi si Mama, hindi sina Kuya Harold at Harvey, at lalo na ako. Sa likod, nakayakap si TJ sa stuffed toy niyang aso, pero ang tunog ng paghikbi niya ang mas naririnig ko kaysa sa tunog ng makina ng sasakyan.Parang ang bigat-bigat ng hangin na hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang sarili ko. Kanina lang, sa mismong lamay ni Papa Apollo, unang nakita ni TJ ang ama niya. At ngayon, ilang oras pa lang ang lumilipas, pero hindi pa rin nawawala sa tenga ko ang boses ng anak ko habang umiiyak—habang paulit-ulit niyang sinasabing “Papa… Papa…”At ang sakit. Sobrang sakit.Pagbaba namin ng sasakyan, si TJ ang unang bumigay. Mabigat ang hakbang, nanginginig ang balikat, tapos tuluyan na siyang umiyak nang malakas.“M-Mama… si Papa… bakit po hindi siya sumama?”Niyakap ko agad siya, halos gumuhit ang kuko ko sa likod ng damit niya dahil sa higpit ng pagkakakapit ko.“Anak… kailangan niyang manatili ro’n.”“Pero gusto ko pong s

  • Undress Me, Uncle Troy   Chapter 68 - Gyera

    “Emie,” mahina pero mariing bulong ni Mama Cynthia sa akin, “halika. Sandali.”Bago pa ako makapagtanong, hinila niya ako palayo. Hindi basta hila—kundi parang pagtakas. Parang may ayaw siyang makita. Parang may iniiwasan kami.Nilingon ko si Mama Estella, si Kuya Harold, tsaka si Harvey. Nakita ko ang pag-aalala sa mukha nila pero tumango lang si Kuya, na parang sinasabing sige, sumunod ka muna kay Cynthia. Si TJ naman ay naiwan kay Troy, si Troy na halatang hindi pa rin makapaniwala na may batang nakayakap sa kanya.Habang naglalakad kami ni Cynthia, narinig ko ang sunod-sunod na click ng mga camera, ang bulungan ng mga tao, at ang mga masamang tingin na hindi ko alam kung saan galing—sa kanila ba o ako lang ang nag-i-imagine. Sa bawat hakbang namin, lalo pang lumalayo ang ingay, pero hindi nawawala ang bigat sa dibdib ko.Pagdating namin sa gilid ng malaking bahay, malayo sa mga mata ng tao, saka lang binitawan ni Mama Cynthia ang kamay ko. Halos mapaupo siya sa hagdan ng maliit na

  • Undress Me, Uncle Troy   Chapter 67 - Mag-ama

    Hindi ko alam kung paano ako nakatulog kagabi. Hanggang ngayon, hindi pa rin nagsi-sink in sa utak ko ang balitang natanggap namin. Parang hindi totoo. Parang isa lang itong masamang panaginip na sana paggising ko ay mawawala na. Pero pagdilat ng mata ko, naroon pa rin ang sakit. Ang bigat sa dibdib. Ang katahimikan ng buong bahay na parang pinagsakluban ng ulap.Patay na si Papa Apollo.Ang taong ilang beses sinabi sa akin noon na kailangan kong maging matapang. Ang taong nagsabi sa akin noon na may lugar ako sa pamilya nila. Ang lalaking itinuring kong pangalawang ama. Ngayon, wala na. Tinanggal mula sa mundong ito nang parang wala lang. Wala kaming detalye, wala paliwana, pero sa loob-loob ko—Alam kong hindi iyon aksidente gaya ng sinabi ni Mama Cynthia.At ngayon, narito ako. Nakatayo sa harap ng malaking gate ng mga Arizcon. Ramdam ko ang presensiya ng mga kamera at taong nag-aabang sa gilid. Hindi ko alam kung dahil ba sa lamay o dahil sa presensiya ko. O baka pareho. May mga b

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status