Meeting

“What? Mom, are you insane? Two years pa lang nang mamatay si daddy, and you’re telling me, magpapakasal ka na sa lalaki na yan, how could you?!” nanggagalaiti na sabi ko habang nakaupo sa sofa, at ang nanay ko katabi ang lalaki na pakakasalan daw niya.

“Laura, please, don’t lose your respect, I’m still your mother,” bakas ang pag pipigil nang inis sa boses nang nanay ko, but I don’t care, “He is Edward, close friend namin siya ang dad mo, matagal na namin siyang kilala and I know he is a good man,”

Isang pagak na tawa ang pinakawalan ko, “And then what, after dad’s funeral, you guys found comfort to each other’s arms, and then what? You wanted to replace dad two years after his death—” isang malakas na sampal ang naramdaman ko, dahilan para mapahinto ako sa pag sasalita, agad na namanhid ang kaliwang pisngi ko at naramdaman ang metal na likido sa gilid nang labi ko.

“Wala kang karapatan kuwstyunin ang nararamdaman ko para sa daddy mo, hindi mo alam kung gaano ako nahirapan sa pagkawala nang daddy mo, halos mamatay ako sa sakit nang pagkawala niya, pero hindi ko hinayaan na makulong ako don, I managed to make myself happy—”

“By what, by marrying someone else?” Tinignan ko nang masama ang lalaki sa likod ng nanay ko, may kung ano sa mga mata niya, simpatya na hindi ko naman kailangan, putangina!

“Laura, please understand my side, I stayed faithful to your dad, after all this years, even though he he several affairs with different woman, ngayon ko lang ulit naranasan sumaya, please do understand—” hindi ko na siya pinatapos sa anuman na sasabihin niya at nilagay ang earphones sa magkabilang tenga ko at nagsimulang abalahin ang sarili ko sa cellphone ko, ramdam ko ang panginginig ng kamay ko at nag pipintong pag bagsak nang luha sa mga mata ko.

Hindi ko masyadong maintindihan, pero nakita ko sa gilid nang mga mata ko na hinahaplos siya nang bago niyang mapapangasawa habang pinapakalma, na hindi ko na pinansin, dahil wala na akong pakielam. Bahala sila.

Hindi nag laon ay umalis na lang din sila sa harapan ko, kaya kusa nang bumagsak ang mga luha sa mata ko habang nakatingin sa old picture namin nila daddy, this is my last birthday that I celebrated with him before he fell into his incurable and untracked cancer, and before we knew it, it’s on the last stage and we just have to wait for his last days.

Huminga ako nang malalim tsaka pumanik, may klase ako nang one o’clock, at seven pa lang, kahit tinatamad kailangan ko pumasok, and besides, mas gusto ko sa labas kesa naman mag stay dito, I can’t stand those two lovebirds downstairs.

Mabilis akong nag ayos nang sarili ko at gamit ko, hindi na ako nag sabi na aalis na ko, tsaka mabilis na naglakad palabas. May designated driver talaga ako, pero I feel like walking today, tsaka fifteen-minutes lang ang layo ng bahay namin mula sa entrance ng subdivision.

Nag grab na lang ako, dahil dadaan pa ko sa coffee shop na favorite namin ni daddy. I already texted Sue—she is my close friend, and my cousin. We are on the same year but different major, sya lang ang kasama ko lagi, dahil may trust issues ako.

Halos eleven thirty na ako nakarating sa school, at tumambay muna sandali habang hinihintay ang pinsan ko na mas mabagal pa sa pagong.

“Siz!” kusang umikot ang mga mata ko nang marinig ang matinis na boses nya mula sa likod ko, tinignan ko sya habang nakadikit pa rin ang straw sa labi ko, “Omg, you will not believed what I saw,”

Umarko naman ang kilay ko habang hinihintay ang sasabihin niya, umupo siya sa tabi ko at walang paalam na kinuha ang cappuccino na nasa paperbag, alam naman kasi niya na para sa kanya ito.

“I saw my ultimate crush, Cole Huntsman!” She exclaimed, at mabilis na ininom ang frappe nya, “Omg, what’s more interesting is that, he was wearing our school uniform, oh my god, I’m very blessed with my remaining two years in this freaking hellish University!”

Nakatingin lang ako sa kanya na parang sya ang pinaka weird na nakita ko sa buong buhay ko.

“Yung ultimate crush mo na nung first time kayo nag kita, inutusan ka na itapon yung pinag inuman nya nang kape, yun ba yon?”

Inirapan naman nya ko, kaya bahagya akong natawa, “What the fuck, I mean malapit kasi ako sa trash bin kaya siguro nakisuyo sya, you are very witchy,” sagott nya, na hindi ko na pinatulan pa, “I mean, Cole Huntsman is every girl’s dream. He is freaking perfect, like he was an epitome of a god. He’s handsome, have excellent grades, active in sports, good at singing and playing instruments, he’s a freaking part of well-known band, not mentioning that he is also freaking reach, ano pa ba ang mahihiling mo diba?”

“But he treats every like they were objects, am I wrong? So, technically, he is not an epitome of a perfect man, his attitude is a trash,”

Nanlaki ang mata ni Sue na akala mo nakakita nang multo, I smirked. Did I hit a spot? I know right.

“I mean girl, syempre hindi naman natin sya pwede i-judge based on rumors, right?” She said, at bahagya akong kinurot.

“Huh, I’m not judging him, I’m stating facts,” I said.

“Really how did you even know that, are we living in one roof for you to be sure about that?”

Mas mabilis pa kay flash nang tumingin ako sa pinanggalingan ng boses na iyon, and there I saw a familiar face, I think I saw him somewhere—maybe around school?

I heard him chuckled, “Even my face, you’re not familiar? Unbelievable,”

Tinignan ko si Sue na nakatunganga sa lalaki sa harap niya, at hindi ko makuhanan nang sagot, ano ba naman—I blinked like trice before I finally realized, Sue only make this expression for one jerky person.

Bumalik ang tingin ko sa lalaki na nasa harapan ko, along with him maybe his friends, who were wearing the same shade and pattern of smirk as the man in front of me. Bahagyang bumuka ang bibig ko, indikasyon na nakilala ko na siya.

“Yeah, now you remember me, honey?” he said in a very disgusting tone, then lean on me, “Yup, the one and only, Cole James Huntsman,”

Oh.