"Where are you going?" takang tanong ni Hercules sa dalaga. "P—pinalayas ako ni mommy," nauutal na saad ni Gretel sa gwapong si Hercules. Nararamdaman niya ang labis na pag-aalala sa boses ng lalaki. "I can help you, pwede kitang dalhin sa Nueva Ecija kung saan kailangan ko rin ng katulong doon. To manage our new grapes production. I know na masyado itong mabilis na paanyaya, pero hindi ko naman maatim na hayaan ka na lamang umalis since nasa mga kamay ko ang kapangyarihan na matulungan ka, Ms. Gomez.". "Hindi ko tatanggihan ang alok mo lalo na at kailangan ko rin ng tulong. Mahihirapan din akong magpakita sa mga tao lalo na at kilala ako bilang isang sikat na super-model sa bansang Pransya," saad ni Gretel sa binata. "Hindi lang din sa bansang Pransya, Ms. Gomez. Kahit dito man sa Pilipinas ay kilala ka. Delikado 'pag naging issue pa ang pangyayaring ito. Hindi ko man alam ang naging rason nang pagpapalayas ng mommy mo sa iyo, bukas-palad kong ilalahad ang aking tulong para sa i
"Natahimik ka na diyan?" pukaw ni Rizel sa tila malalim na nag-iisip na si Gretel. "Isa ako sa mga tinutukoy mo, iyong tipong para kang asong ulol na sumusunod sa taong mahal mo, iyong halos ipaglandakan kang hindi ka niya gusto? Yeah right, sobrang sakit iyon sa part ko. Bilib rin ako sa lalaking iyon, ni hindi niya magawang ipahiya ako sa nakakarami. Well, siguro naisip niyang isa akong sikat na modelo at may tendency na pwede siyang dumugin ng mga fans ko at i-bash." "I'm sorry, hindi ko alam. Pero hindi ko akalaing magagawa mo iyon. Are you sure?" hindi makapaniwalang bulalas pa rin ni Rizel sa kaharap. "I am, Riz. Isa ako sa mga bobo na sinasabi mo." "You're not. Dahil base na rin sa mga sinasabi mo. I can feel some big concern. May concern ang lalaking iyon sa iyo. Dahil kung wala, pwede ka niyang ipahiya sa madla. 'Pag ang isang tao concern, may konting puwang ka sa puso niya." Mapait na ngumiti ako sa narinig mula kay Rizel. "Maybe, pero aaminin kong naramdaman ko palagi
Napalingon si Gretel sa kaibigang si Rizel nang marinig niya ang kanyang pangalan na tinawag nito. "Riz, nandito siya?!" bulalas niya sa kaibigan. "Ha? Sino?!" takang tanong ni Rizel sa kaibigan. Lumingon ulit si Gretel sa may entrance ng hardin. Biglang nawala si Zairus. Namalikmata lang ba siya? Pero kitang-kita ng dalawang mata niya ang binata kanina. "S—si, Z," nanghihinang tugon ni Gretel at muling dahan-dahang naupo sa kanyang ginagamit na wheelchair. Inalalayan agad siya ng kaibigang si Rizel. "Akala ko ba nasa Paris siya? Don't tell me sinundan ka niya rito?" takang turan ni Rizel sa kaibigan. "I don't know, that's impossible. Pero, narinig kong may kausap siya sa sariling cellphone. Maybe his new flings. O baka naman asawa niya, o 'di kaya'y girlfriend," saad ni Gretel. "What? Asawa, girlfriend?!" bulalas ni Rizel. "I'm not sure," sagot ni Gretel. Sino kaya iyong kausap ni Z? Paano kung si Zairus nga iyon? Paano kung umuwi pala ito ng Pilipinas para lang makasama ang
"Kailangan na yata natin ng tulong. Sa ngayon, busy pa si sir Hercules. Kailangan na kitang dalhin sa Makati. Mas ligtas ka do'n," saad ni Rizel sa kaibigan. "Let's go." "Salamat, Riz." "Huwag ka sa'kin magpasalamat. Sa Dios na siyang nagligtas sa'yo sa kapahamakan. Alam kong malalampasan mo rin ang mga pagsubok na dumating sa buhay mo. Maging matatag ka lang alang-alang sa batang nasa sinapupunan mo." Napangiti si Gretel sa sinabi ng kaibigan. Nakasunod lang siya dito. Dumiretso sila sa garage at pumasok sa isang kulay gray na Bugatti. "Sino mag-drive?" tanong ni Gretel sa kaibigan. "Ako na, kailangan nating magmadali bago pa tayo maabutan ng mommy mo," saad ni Rizel sa kaibigan habang nagmamadali. SAMANTALANG sa mansion ng mga Gomez ay nagkagulo nang malaman ni George na nakatakas si Gretel. Kasalukuyang nasa business trip si Mr. Gomez kaya malayang nabibisita ni George ang kaawa-awang kapatid na ginawa niyang bihag. "Hanapin niyo, mga lint*k! Tat*nga-tang* kasi kayo!" asik
Inayos ni Gretel ang suot niyang scarf na nakatakip sa kanyang mukha. Damn! Lubos siyang nakaramdam ng kasiyahan nang ma-confirm na si Zairus nga ang kanyang nakita. Nainggit siya sa babaeng kausap nito. At masasabi niyang napakaganda ng babae at halatang mabait ito. "Selos na yarn," tudyo ni Rizel sa kaibigan na ngayo'y nakangiti lang na napapasulyap sa hot na lalaking nagngangalang Zairus. Medyo may pagkahawig nga ang binata sa boss niyang si Hercules. Pati kilos ng lalaki ay magkaparehong-magkapareho."Aaminin kong hindi selos ang nararamdaman ko ngayon, I am so happy, Riz! Imagine, nasa Pilipinas si Z," ani Gretel sa kaibigan. Para lang siyang baliw na nakamasid sa binata na nasa 'di-kalayuan habang kausap ang isang magandang babae. Naisip niya tuloy, siguro, iyon na si Alina."Really? Sabagay, baka infatuation lang ang nararamdaman mo kay, Z. Dahil kung ako sa'yo, masasaktan ako sa ka-sweetness ng dalawang pinagmamasdan ko," ani pa ni Rizel sa kaibigan."No, that's impossible ku
"A—ako? P—pero?" kinakabahang tanong ni Gretel sa assistant ni Thirdy. "Yes, Ms. Gomez," nakangiting sagot ng lalaking assistant ni Thirdy. Nagkatinginan sina Gretel at Rizel. Kumindat lang si Rizel sa kaibigan. "Hindi pa naman tayo sure kung siya nga ba talaga si Zairus," nakangiting saad ni Rizel sa kaibigan, na kung titingnan mo ang anyo ay halatang kinakabahan. "Damn, Riz. K—kinakabahan ako," ani Gretel. "Please, excuse me ladies. Ano po bang sasabihin ko kay Mr. Del Fuego?" "Ganito na lang, sabihin mo na lang na may lagnat si Ms. Gomez. Natatakot daw kasi siyang makipag-usap kay, Sir Thirdy, hope you'll consider us, Steve," pakiusap ni Rizel sa gwapong assistant ni Mr. Thirdy Del Fuego. "Alright, so, iyon na lang muna ang sasabihin ko kay, sir? I'm sorry ladies pero I am just wondering kung bakit parang takot kayo kay Mr. Del Fuego, he's a nice man and very professional when it comes to professionalism." "We know, Steve. But to tell you honestly, hindi pa handa si Ms.
"Grabe, ang gwapo ni Zairus, no? No wonder kaya patay na patay ka sa kanya," ani Rizel habang ang atensyon ay nasa pagmamaneho."Kaya, huwag na 'wag kang magka-crush sa kanya dahil akin lang si Z," pabirong saad ni Gretel sa kaibigan. "Masakit pa naman maging karibal ang kaibigan.""Oo na kahit ang gwapo niya. Jusko!" kinikilig na turan ni Rizel sa kaibigan."Saan kaya ang punta ng dalawang iyon?" "Siyempre, ipapasyal niya iyong babae. Obvious naman na mahal na mahal niya iyong babae.""Ouch naman, kaibigan ba talaga kita?" "Oo naman, dahil ang tunay na kaibigan ay minsan lang nagbibitaw ng mga sweet na salita.""Kaya pala ang harsh mo sa'kin minsan," natatawang tugon ni Gretel sa kaibigan."Narito na tayo sa isang private clinic," saad ni Rizel. Inihinto ang sasakyan sa isang malawak na parking space. Bumaba sila mula sa kotse at dumiretso sa loob ng naturang clinic."HEY, aren't you happy, now?" nakangiting tanong ni Thirdy sa babaeng minamahal."Of course I do, hon, I am so very
NAGISING si Gretel sa katok sa kanyang pinto. "Bukas 'yan," sagot niya. Iniluwa doon ang nakangiting mukha ng kanyang kaibigang si Rizel. "Good morning!" "Morning!" "So, nakita mo na ba ang may-ari ng katapat mong bintana?" nakakalokong saad ni Rizel sa kaibigan. "Nope, pakialam ko naman sa bastos na 'yon. Walang respeto sa mga kasamahan dito? Magpatugtog ba naman ng pagkalakas-lakas kagabi? Nakakabulabog iyon, a!" "Ikaw lang naman ang nakakarinig, kung isinara mo ang bintana kagabi hindi mo maririnig ang ingay," nakangising saad ni Rizel sa kaibigan. "Gusto ko kasi iyong natural na hangin lang," saad niya sa nakangiting kaibigan. May napansin siya sa ngiti nito. Biglang kumunot ang kanyang noo. "O, napano ka riyan?" ani Rizel sa kakaibang tingin ng kaibigan. "Pansin ko kasing may kakaiba sa ngiti mo. May alam ka bang hindi ko alam, Rizel?" tanong ni Gretel sa nakangisi pa ring kaibigan. "Ano?!" "Ba't parang may something diyan sa mga ngiti mo? Sabihin mo na kaya," nakasima
Tulad ng pangako nila sa mga anak, sinamahan nila ang mga ito sa ilang mga rides. Halos 18 rides din ang sinakyan ng mga ito at talagang walang pinalagpas. Naaaliw nga lang sila sa mukha ng anak nilang si Tinay. Umiiyak pagkatapos ay tumatawa sabay sigaw. Si Gretel ang taga-kuha ng ilang videos, si Thirdy naman sa ilang mga pictures. There's a lot of rides. Tulad na lamang ng: Star Flyer, Star Frisbee, Surf Dance, Jungle Splash, Wacky Worm, Mini Pirate Ship, Telecombat, Zyklon Loop, Dragon Express, Wild River, Viking, Magic Forest, Music Express, Spring Ride, Giant Wheel, Blizzard, Tornado and Top Dancer.Mga ilang oras din ang iginugol nila sa looban ng Star City. Hanggang sa dumating nga ang gabi. Lahat ng rides ay nasakyan ng kanilang mga anak. Ang resulta, pagod na pagod ang mga ito. Halata sa mga anyo ng mga ito. Nailing na lamang si Gretel sa hitsura ng mga anak. Halata ang pagod at antok sa mga mukha nito. "Dinner na tayo?" tanong ni Thirdy."Yes, daddy!" si Dianah sabay hik
2 years later..... Nakatitig si Gretel sa sariling repleksyon. Awa ng Panginoon naibalik ang tunay niyang mukha na siyang hindi niya inaasahan. Napasulyap siya sa frame kung saan kapwa sila nakangiti ni Thirdy. Their wedding day. Yes, last year pagkatapos niyang manganak sumabak siya sa isang critical na operasyon para lang maibalik ang kanyang mukha. Pagkatapos ay ikinasal sila. Hindi niya akalain, that facelift surgery can be repeated successfully more than once, kung kinakailangan. And she was surprised. Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi nang marinig ang sunud-sunod na katok mula sa pinto ng kwartong kinaroroonan niya. Inaasahan na niya sina Tharia, Tinay at Dianah. Dinampot niya ang suklay at sinuklay ang mahaba niyang buhok. "Come in, girls." Mabilis na bumukas ang pinto at iniluwa nga roon ang tatlo. "Mom, dad's waiting for you downstairs," si Tharia. "Okay, malapit na ako matapos mga anak," ani Gretel sabay sulyap sa kanyang tatlong prinsesa na tulad din niya'y
"Sweetie, are you okay?" tanong agad ni Thirdy sa babaeng minamahal. "Ikaw talaga, ginulat mo 'ko. Parang walang amnesia ka lang, a, kung umasta," nakangiting tugon ni Gretel."Dahil, ayokong malungkot ka," sagot niya rito."Ang mabuti pa, tulungan mo nalang ako rito na dalhin ang mga niluto ko doon sa mesa," palatak ni Gretel nang nakangiti."Iyan lang pala? Sure!" Nakangising dinampot ni Thirdy ang ilang mga niluto ni Gretel at dinala sa round table kung saan naroon ang tatlo nilang prinsesa na naghihintay.Nakangiting pinagmamasdan ni Gretel si Thirdy. Hindi niya akalaing kung umasta ito ay parang wala lang. Hindi niya makakalimutan ang gabing kanilang pinagsaluhan. Sh*t! Naalala niya tuloy ang sinabi sa kanya ng mga kawaksi, blooming daw kasi siya. Argh! Siyempre, sino ba naman ang hindi maging blooming, e, nadiligan siya kagabi. Naks! At dahil sa isipin na 'yon, biglang nag-init ang magkabila niyang pisngi."Ma'am, 'yong tiyan niyo po ba ilang buwan na po 'yan?""Naku, manang hi
Nakatitig lang si Thirdy sa puting kisame habang nakahilata sa king size bed. He hated himself for not remembering anything. Tulad ng sabi ng kanyang kapatid, temporary lang naman daw ang pagkakaroon niya ng amnesia dahil sa painkillers na maintenance na iniinom niya.Ramdam niya ang kakaibang tibok ng kanyang puso nang masilayan ang larawan ng isang babae na nakita niya kanina. Inaalala niya ang sinabi ng batang si Tharia. Iyon daw ang dating mukha ng babaeng kaharap niya kanina. Gustuhin man niyang ipikit ang mga mata ay hindi niya magawa. Tanging hiling niya na sanay matapos na itong iniinom niyang painkiller. Mula sa sariling kama naisipan niyang bumalikwas ng bangon. Lumabas siya ng naturang kwarto. Tinungo niya ang living room, hindi niya inaasahang madatnan roon si Gretel. Ang fiancee niya kuno na kahit ano'ng gawin niyang alalahanin ito ay hindi niya maalala. Masasabi niyang mas pamilyar pa ang mukha no'ng babaeng nakita niya sa larawan.Nagulat si Gretel nang maramdaman ang
AAMININ niyang napuno ng galak ang kanyang puso nang makita ang lalaking minamahal. Pero hindi maipagkakaila ang ibang kinikilos nito. "Hindi ko pa nasasabi sa'yo ang bad news. Since nakita mo ang successful na operasyon ng kapatid ko, kung ano ngayon ang napapansin mo, 'yan ang bad news." "W—what do you mean?" kinakabahang tanong ni Gretel kay Celina. Nagpakawala ng isang marahas na hininga si Celina. "Dahil sa painkillers na ininom niya apektado ang kanyang memorya. I don't know kung ano ang pangalan ng naturang painkiller, but because of that the stem pain signals affecting chemical messengers in the brain. Na siyang naging dahilan ng pagkakaroon niya nang—amnesia." "N—no!" Malungkot na lumapit sina Tharia, Dianah at Tinay sa kanya. Dahil sa pagtrato ni Thirdy na tila hindi nito nakikilala ang mga anak. "Mommy, I think dad didn't recognize us," malungkot na tugon ni Tharia sa ina. Agad na nilapitan ni Celina ang mga pamangkin at niyakap ang mga ito. Ipinaliwanag niya kung
"Order ka na, sweetie." Nakangiting kinuha ni Tharia ang menu at mabilis na itinuro ang nais niyang kainin. "Mom, I want Creamy Parmesan Chicken Meatballs and Grilled Cheese Tomato Soup."Nakangiting napasulyap si Gretel sa waitress na nag-aabang din sa kanilang nais orderin. "Please give her what she wants, thank you.""Yes, ma'am.""Ikaw mom, ano ang iyo?" "Skillet Ravioli Lasagna is enough for me and pineapple juice, how about you, sweetie?" ani Gretel sa anak sabay sulyap sa nakangiting waitress."Same, mom. Pineapple juice.""Thank you, ma'am. A minute," nakangiting turan ng magandang waitress saka ito tumalikod palayo para ihanda ang kanilang order.Hindi naman nagtagal ay dumating ang order nila. Nilantakan agad ni Tharia ang masarap na dinner na nasa kanyang harapan. Magiliw na nakamasid lang si Gretel sa anak na halatang gutom na gutom.Hinarap niya na rin ang kanyang sariling pagkain. Napangiti siya at na-appreciate ang sarap ng naturang dinner nila. Makalipas ang ilang mi
"Ma'am, narito na po ang ilang mga papeles." "Pakilagay na lang dito sa office table ko, Steve." Napahilot si Gretel sa sariling sentido. Tambak na naman siya ng ilang mga papel. Hindi niya akalaing ganito pala kahirap ang trabaho ng kanyang minamahal. Sa ngayon, nag-iisip siya ng ilang mga ideya. At ang mindset niya ngayon, she need to ensure that the company has enough money to be successful and be able to meet it obligations. "Coffee, Ma'am?" si Steve. "Yes please, Steve. Please, 'yong creamier," ani niya rito. Muli, may kumatok sa pinto. "Come in," sagot niya. "Mom?" si Tharia. Kunot-noo na nag-angat ng tingin si Gretel. Nagulat siya nang makita ito. "Wala kang klase? Sino ang naghatid sa'yo rito, bakit hindi mo ako tinawagan?" sunod-sunod niyang tanong sa anak. "Ayokong ma istorbo kita, mom. Tita Niña is the one who drive me here," sagot ni Tharia. "Really?" hindi makapaniwalang turan niya sa anak. "Wala rin po kasing klase sina Trace. Since nakita niya ako, sinabay na
"Nice meeting you, Ms. Gomez," ani Mr. Hanz. Isa ito sa mga kliyente na kailangan niyang harapin to discuss the proposal."Glad to see you, Mr. Hanz. I am expecting an old man honestly. But I'm surprise na mali pala ako," nakangiting saad ni Gretel sa gwapong kliyente na wagas kung tumitig sa kanya. Naiilang man ay hindi niya iyon ipinahalata. Iniisip na lamang niya na parte iyon ng pagiging negosyante. Hindi iyon mawawala lalo na at siya ang acting CEO at sa posturang kagalang-galang na meron siya ngayon. She looks so professional and gorgeous. Halos hindi nga niya makilala ang sarili. Hindi nakaligtas sa paningin ni Steve ang kakaibang kilos ni Mr. Hanz. Siyempre, bilang isang loyal na assistant ng amo niyang si Thirdy, it was his obligation to take charge by some assholes obvious dumb actions towards the woman who loves his boss. "Hello, Mr. Hanz. I am Steve, Ms. Gomez assistant," magalang na tugon ni Steve pagdakay ibinigay rito ang ilang folders. Medyo nagulat si Gretel sa big
“Ngayon ang alis nila, ayaw mo bang ihatid man lamang ng tingin ang jet plane na kanilang sasakyan?” tanong ni Hercules sa kanya. “No, mas lalo lang akong masasaktan. Lalo na at hindi pa siya gising. Masakit sa part ko, Hercules. Specially sa mga bata rin.” Narinig niya ang marahas na buntong-hininga ng lalaking kausap. Nakatitig siya sa seryosong anyo nito. At nag-tama ang kanilang mga paningin. Matapang na sinalubong niya iyon. “I am ready to accept the offer. Iniisip ko na lang ang future ng mga anak namin. Total, para rin naman ito sa kanila.” “Glad to hear that, don't worry, Manong Abner will be the one who will pick them up from school while your under on a training.” "Salamat naman at may susundo sa mga bata kung gano'n, pwede bang dito sila ihatid?" "Sure, pwedeng-pwede." Medyo mahirap ang training pero pinakatatandaan iyon ni Gretel. Ginagawa niya ang lahat ng 'to para sa kanyang mga anak at sa taong kanyang minamahal. Napahaplos siya sa kanyang 'di-kalakihang tiyan.