Kabanata 4

Matapos ang ilang araw ng walang sawang pagpukpok, pagpintura, at pagtitiyaga, sa wakas ay nagmukhang maayos-ayos na ang bahay.

Habang abala si Vionne sa pag-aayos ng mga lumang libro sa sala, si Levi ay nasa likod bahay, may kausap sa telepono.

“Kuya Mark, check mo nga ‘yung lahat ng public and private records ng Monteverde Group. Lalo na kung paano tinanggal si Vionne. I need to know kung legit ‘yung mental health claim nila o gawa-gawa lang. Also, hanap ka ng copy ng annulment file. And... paki-scan na rin background ni Rhaedon Thorne at ‘yung babaeng si Trixie. Oo. Hindi, hindi ako nagpapagamit. Basta.”

Pagkababa ng tawag, saglit siyang napatingin sa langit. Wala man lang pasabi si Vionne sa lawak ng nangyari sa kanya. Pero ngayong alam na niya ang ginawang pagpapahiya, kasinungalingan, ang mismong pagkakait sa sariling kayamanan—hindi na siya makapanood na parang walang pakialam.

Noong gabing iyon, habang sabay nilang inaayos ang firepit sa harap ng bahay, dinala na ni Levi ang usapan sa diretsong punto.

“Pwede ba kitang makausap?”

“Depende. Kung may kinalaman sa renovation, ayoko muna ng martilyo.”

“Hindi. Hindi ito tungkol sa pader.” Napatigil si Levi. “Ito ay tungkol sa kung paano mo mababawi ang Monteverde Group.”

Napalingon si Vionne. “Anong ibig mong sabihin?”

“I want to help you.”

Hindi sumagot si Vionne. Tinitigan lang niya ang mukha ni Levi, naghihintay kung seryoso ito o parte lang ng panibagong drama sa buhay niya.

“I have a plan,” patuloy ni Levi. “Pero kailangan mo akong samahan pabalik ng Maynila. And... kailangan mo ring pumayag sa isang kondisyon.”

Napaangat ang kilay ni Vionne. “At ano na naman ‘yang kondisyon mo? Don’t tell me—gagawin mo akong assistant mo?”

Umupo si Levi sa harap niya. “Magpapanggap tayong engaged.”

“Excuse me?!” napasigaw si Vionne. "Kapipirma ko lang ng annulment papers. Wala pa ngang isang buwan kaming hiwalay ng asawa ko!"

“Fiancé. Kunwari. Para may dahilan akong isama ka sa lahat ng events. Gala, corporate meetings, press. Ipakilala kita bilang future wife ng may-ari ng Angeles Architecture Group."

“Hindi ba masyado tayong mabilis? Hindi mo pa nga ako kilala ng lubusan, gusto mo na akong gawing fake fiancée?”

“Ikaw rin naman, sumabay sa akin dito nang hindi mo pa alam kung serial killer ba ako o hindi.”

Vionne rolled her eyes.

“Look, alam kong impulsive ‘to. Pero kung tutuusin, wala ka namang ibang mapupuntahan. Gusto mong maghintay dito hanggang may dumating na milagro? Gusto mong hayaan ang kabit maging CEO ng kompanyang itinayo ng pamilya mo?”

Napatingin si Vionne sa bituin sa langit.

Hindi siya komportableng tumanggap ng tulong. Lalo na kung may kasamang kondisyon. Pero si Levi, kahit mayabang at sarcastic, ay hindi pa siya binigo. Hindi siya ginawang kawawa. Hindi siya tinrato na parang pabigat.

“Okay,” mahinang sagot ni Vionne. “Pero isang tanong lang. Anong mapapala mo sa plano mong ‘to?”

“Simple,” sagot ni Levi. “Gusto ko ring patunayan sa pamilya ko na kaya kong gumawa ng sarili kong desisyon.”

“Fine,” sabay abot niya ng kamay. “Deal.”

Ngumiti si Levi at tinanggap ang kamay ni Vionne.

***

Ang mga camera ay nagkikislapan. Ang red carpet ay puno ng mga piling bisita, negosyante, influencer, at media personnel. Ang annual Founders' Night ng Angeles Group ay kilala sa industriya bilang isa sa pinakamalaking corporate events ng taon.

Dumating ang isang itim na SUV. Nang bumukas ang pinto, lumantad si Vionne Monteverde, suot ang black velvet off-shoulder dress, may mataas na slit, at eleganteng ayos ng buhok.

Kasunod niyang lumabas si Levi—nakasuot ng perfectly tailored gray suit.

"Ready ka na?" tanong ni Levi habang inaayos ang pagkakahawak sa beywang ni Vionne.

“Let’s crash this circus,” bulong ni Vionne.

Habang dahan-dahan silang lumalakad sa carpet, halos magsabay ang paglingon ng mga bisita. Tila hindi makapaniwala ang lahat—lalo na’t ang akala ng marami, wala na si Vionne sa sirkulasyon.

Sa kabilang bahagi ng ballroom, biglang nanlaki ang mga mata ni Trixie. Halos mabitawan niya ang hawak na wine glass.

“Rhae…” bulong niya, sabay kalabit sa dating asawa ni Vionne.

Napalingon si Rhaedon, at sa unang tingin pa lang, dumilim na ang mukha nito. “What the hell…”

Tila mabagal ang pag-ikot ng oras nang magkita muli ang kanilang mga mata—si Vionne na may malamig na ngiti sa labi, at si Rhaedon na hindi makapaniwalang buhay pa ang pride nitong sinira.

Naglakad si Vionne papalapit sa kanila.

"Anong ginagawa mo rito?" agad na tanong ni Rhaedon, may halong inis at pagkalito. "Wala kang lugar sa event na 'to. Hindi ka imbitado, Vionne."

"Talaga?" matipid ang ngiti ni Vionne. "Wala akong lugar dito, pero ‘yung kabit mong hindi marunong magsuot ng tamang heels, may access?"

Napaatras si Trixie, pero hindi nagpadaig. "Akala namin... nasa mental hospital ka na. Hindi ba't 'yun ang sinabi ng board?"

“Sorry to disappoint, Trixie,” sagot ni Vionne. “Pero hindi pa ako baliw. Hindi pa rin ako patay. At higit sa lahat, hindi ako desperate third party na kumapit sa asawa ng iba para sumikat.”

Napamura si Trixie sa inis. “Ang kapal ng mukha mo! Wala ka na ngang karapatan sa Monteverde, nangingialam ka pa rito!”

“Let me guess,” balik ni Vionne. “Ikaw na ngayon ang ginawang head of PR? Kaya pala ang image ng kompanya, unti-unti nang bumabaho. Kasing baho mo na, Trixie Velasco.”

Pulang-pula ang mukha ni Trixie. Nagkakagulo na ang mga taong nakapaligid sa kanila. May mga reporters na sumisingit ng camera shot. Ilang executives din ang tahimik na nanonood sa tabi—kabilang na roon ang dating board members ni Vionne.

"Ilang araw kang nawala tapos lalabas ka rito para lang mang-insulto?" sabat ni Rhaedon. “Alam ng lahat na may problema ka sa pag-iisip. You should’ve stayed in hiding. Mas nababagay ka sa loob ng ospital kaysa sa corporate ball.”

Natahimik si Vionne. Bahagyang nanginig ang dibdib niya, pero agad niya itong pinigilan.

“Alam mo kung sino talaga ang dapat ipasok sa ospital? ‘Yung lalaking hindi marunong magtiwala sa asawa at pinaniwalaan ang fabricated report. At ‘yung babaeng akala mo'y trophy wife pero wala namang naiambag kundi fake press release at overedited I*******m posts. Proud kabit ng asawa ko.”

“Putangina mo!” sigaw ni Trixie sabay taas ng baso ng wine.

Akmang isasaboy ni Trixie ang laman ng wine glass sa mukha ni Vionne—pero bago pa man niya ito magawa, isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi niya.

Lahat ay napahinto.

Nagulat si Trixie, napaatras sa lakas ng tama. Kasabay niyon, dumating si Levi.

“Tama na ‘yan,” malamig ang boses ni Levi. “You don’t throw wine at my fiancée.”

Bago pa makapagsalita si Vionne, hinawakan siya ni Levi sa baywang at dahan-dahang inilingkis ang braso. Sandaling tinitigan ang kanyang mga mata, saka malumanay, ngunit buong tapang na hinalikan siya sa labi.

Nanigas si Vionne. Para siyang nawalan ng hangin.

Nang matapos ang halik, ngumiti si Levi at hinarap si Rhaedon.

“By the way,” sabi niya, “this beautiful woman you tried to ruin? She’s my fiancée now. So I’d be careful next time you open your mouth about her.”

Hindi nakapagsalita si Rhaedon.

“Wala kang karapatang bastusin ako sa harap ng mga tao!” sigaw ni Trixie. “You don’t belong here, Vionne! You’re a disgrace! You are crazy!”

Itinaas niya ang kamay na may hawak na wine, tila muling susugurin si Vionne, pero bago pa man siya makalapit, mabilis na gumalaw si Levi.

Hinila niya si Vionne papalayo at sabay nilagpasan si Trixie—na sa pagkawalang balanse dahil sa takong at galit, sumalpok ang mukha diretso sa centerpiece ng mesa.