Mag-log inHabang naglalakad sila papunta sa master bedroom, biglang bumukas ang pinto sa dulo ng hallway.âThere you both are!â an excited voice exclaimed. Si Zaire iyon, pregnant glow and all, habang hinahaplos ang baby bump nito. âJai and I just arrived! Weâve been looking for you both everywhere. But first of all, where are those two little devils, huh?âAgad silang napatingin sa isaât isa. Sabay-sabay nilang hinarangan ang pinto.âUh... theyâre, uh, getting ready,â Thara blurted out, forcing a smile. âGusto nilang surpresahin ang lahat, so they asked us to⊠allow them to make uhâââEntrance,â Rozein finished for her. âYou know how dramatic they can be, right?ââYes, yeah, of course,â Zaire laughed softly. âI seriously wanted to see them though.ââOh, you will. Theyâre just getting ready,â mabilis niyang sabi.âYes, they are,â dagdag ni Rozein. âThey really wanted you to see them, but they wanted to surprise you with their, you know, new dresses and stuff.ââRight⊠I totally get it. Nasa iba
âDana, pakidala mo nga ang mga orange sa kabilang table. I want someone to start making the fresh juice now,â tawag ni Thara habang abala sa kusina.âAlright!â sagot ni Dana. Muntikan pa nitong mabangga ang isang katulong.Napangiti si Thara, saka muling bumalik sa paghiwa ng mga kamatis.Sino nga ba ang mag-aakalang ang simpleng family dinner ay magiging ganito ka-stressful? Matagal na niyang pinaplano ang gabing ito. Simula pa noong dumating sa buhay nila sina Elara at Thaliene, ang kanilang kambal. Four years have passed, eksaktong ika-anim ng Hunyo. Dalawang munting anghel na babae na parehong kopya ni Rozein.So much for wanting a baby boy, naisip niya habang napangiti ng bahagya.Ngayong araw ay ikaapat na kaarawan ng kambal. She and Rozein planned to make it special. Isang malaking family dinner kung saan lahat ng kamag-anak ay naroon.Darating sina Freiah kasama si Franco at si Frances, ang kanilang cute na anak na tatlong taong gulang. Si Zaire at Jai ay kasal na rin ng dalaw
Sa loob ng kotse, walang nagsasalita. Tahamik lamang na nakatingin sa bintana si Thara habang nilalaro ang mga daliri, tila may mabigat na iniisip.Alam ni Rozein na may bumabagabag sa isip ng asawa. He wanted to speak, but he knew she wasnât ready yet. Marahan niyang inilapat ang kamay sa nanginginig na mga daliri ni Thara. Tumigil ito, sabay lingon sa kanya.âAre you okay?â tanong niya.âYeah. Just tired.â Pinilit nitong ngumiti. âYou sure?ââYes. Iâm sure.â Sinalubong nito ang kamay niya at marahang pinisil.Pero alam niyang nagsisinungaling ito. Kita naman sa mga mata ng babae.Pagdating nila sa mansion, tahimik pa rin si Thara. Habang kumakain sila ng hapunan, nakipag-usap ito ng kaunti kina Dana at sa mga kasambahay, pero halatang wala ito sa sarili. Wala na ang dati nitong sigla, ang tawang nakakahawa.As they lay in bed, Rozein turned off the bedside lamp. Si Thara ay nakatalikod na sa kanya. Huminga siya nang malalim at inayos ang unan, pero bago tuluyang pumikit, napatingin
The air hostess heard the instruction for them to disembark. She was ready to help them with their bags, pero tinanggihan nila. Sila na mismo ang nagbuhat ng mga iyon at sabay lumabas sa private plane area.âSo, where are you headed now? The Montefiore's estate?â tanong ni Rozein habang naglalakad sila palabas.âI donât know⊠pero pwede naman akong tumuloy sa Silvana mansion for a few days, right?â sagot niya sa pagod na boses.âHindi ba delikado?â Bakas ang pag-aalala sa mukha ng lalaki.âYes, it is⊠But we just got married personally, Rozein. We need to spend some personal time together,â paliwanag niya.âWhat would Allesandro think about that?ââI wouldnât like it one bit!â Isang matalim at pamilyar na boses ang biglang sumingit. Parang kidlat na dumaan sa pandinig nila.Nagulat silang pareho nang makita si Allesandro, galit na galit, at may hawak na baril. Nakatutok iyon diretso sa kanila. Mabigat ang bawat hakbang nito habang papalapit.âBack from your London loving trip?â mapanu
âThank you,â bulong nito, bago siya halikan ng mainit na parang iyon ang huling halik na ibibigay nila sa isaât isa.âI canât believe it. thought you didnât want to marry me anymore. I thought I ruined everything,â sabi niya habang nakatingin pa rin dito. âYou almost did, actually,â biro ni Rozein.âIâm sorry.ââItâs okay. Letâs not waste any more time, shall we?â Hinawakan nito ang kamay niya.Tumaas ang kanyang kilay. âWhat do you mean?â Sa halip na sagutin siya, ngumiti lamang ito.âRemember the time I told you that I wanted to buy time?â âYeah?â she asked, brows furrowing.âWell, come with me. Youâre about to find out why.ââTeka lang, Rozeinââ hindi na niya natapos ang sasabihin nang hilahin siya nito palabas ng banyo.âWhat is the meaning of this?â Nanlalaki ang mga mata ni Thara habang sinusundan ito ng tingin.âI didnât know how long it would take. But I canât wait any longer. I want to marry you. Here. And now,â sagot ni Emeliano, mahinahon pero puno ng damdamin,â sagot ni
There's something wrong, na parang may kulang, at ramdam na ramdam niya iyon. Parang may invisible gap sa pagitan nila, isang puwang na pumipigil sa kanila na maging buo.Rozein seemed to have a built-in cold wall in their relationship. He wasnât open with her like he used to be, not even on the flight back home, hindi nito ginagawa na special o memorable. Ang init ng pagmamahal, mga biro, ang maliliit na haplos ay wala na.Kinagat niya ang ibabang labi at sumulyap kay Rozein. He was focused on his laptop, typing as if nothing else mattered.Napabuntong hininga siya at umupo ng maayos.âHey,â her voice was soft but firm, trying to bridge the distance between them.Ngunit parang walang narinig si Rozein.âRozein.â Nilakasan niya ang pagtawag sa pangalan nito.Pero wala pa rin.âMr. Montefiore,â tawag niya na unti-unting nauubos ang pasensya.Tumingin ito kaagad sa kanya na parang nagising sa concentration. âWhat?âShe smiled a little, teasingly.âOkay, fine. Iâll just pretend like you







