Kabanata 8 - Loving Brother and Sister

Hinakbang ko ang paa ko palikod nang marinig yon. We have a same birthday? Grabe, gandang timing. The girl he love, ka birthday ko pala.

Ashra, sino ka ba? It's been a year, but.... I think, he still love her. Umasim ang mukha ko habang iniisip na may mahal parin siyang iba. 

"Ano yun, Sunny?" Binaba na niya ang kanyang phone at papalapit na sa upuang sofa sa gilid.

I’m hesitant to say more about my Debut. If I say so, I will look stupid. Kong hindi ko naman sasabihin baka  magsisisi ako dahil hindi ko sinubukan tanungin kong talaga bang hindi siya makakapunta.

I think I'm really crazy ... because .... even though karirinig ko lang that he will go to the person he loves on that day, I'm still hoping. I still want to hope that he will come to my debut. Bago ako pagsalita ay pumikit muna ako at huminga ng malalim, nagbabakasakaling maibsan ang sakit na nararamdaman ko.

"September 17." Sambit ko . "Kuya, that's my birthday." Mahinahon kong sabi.

Tumitig lang siya sa akin at ilang sandali ay nagsalita siya.

"I know, why?" He said while staring at me. 

Naiiyak ako. 

"Hindi ka dadalo sa birthday ko?" Tinapangan ko ang sarili ko.  Tumitig ako sa mga mata niya kahit nanghihina na ako.

"Huh? Bakit? Hindi naman ako kailangan don?"

"Pero... Kuya---" pinutol niya sasabihin ko. Tumayo siya at lumapit sa akin.

"Saka.. I have an important place to go that day." Nakatayo na siya ngayon sa harap ko. 

Pinigilan ko ang sarili kong wag maiyak.

"G-gaano kaimportante?" Napapikit nalang ako ng mautal ako.

I couldn’t help but pinch myself. What is it, Sunny? Why do you let yourself getting hurt! You know the answer!

"Subra. Mas importante pa sa lahat." Mabilis akong tumalikod ng maramdaman ko na ang pagtulo ng mga luha ko.

Kasabay ng pagtalikod ko ay siya namang pagkawala ng luha sa mga mata ko. Pinilit kong ayusin ang boses ko at nagpaalam na. Hindi na ako lumingon pa at tuloy tuloy na sa paglakad papunta sa pintuan.

Bago pa ako makarating at mahawakan ang pinto ay bumukas ito at bumungad sa akin si Kuya Easton. Gulat ang mata niyang nakatitig sa mukha kong may luha. Napakagat ako sa labi ko at hinila siya pagkalabas.

I was afraid he might tell Wesley that I was crying. 

Kaya nga ako tumalikod agad dahil ayaw kong makita niya akong umiiyak. Ayokong kaawaan niya ako. Ayokong makita niya akong mahina. I am Sunny Miles, nakakahiya na makita niya akong ganito.

"Ok. Ngayon sagutin mo ang tanong ko, bakit mo ko hinila?" We are now on the parking lot. Binitawan ko ang kamay niyang hawak ko.

Pinunasan ko ang mga luha sa mga mata ko. Matapang akong tumingin sa kanya, malayong malayo sa nakita niya kaninang luhaang Sunny.

"Don't you dare tell anyone about what you saw kanina." Masungit ko sambit. 

Sumandal siya sa kotse na nasa gilid niya.

"Where's the Kuya? I am older than you, kid." Sabi nito habang nakasandal parin at nakahalukipkip.

Irita akong tumingin sa kanya at pinilit ang sariling wag ng maiyak.

"How dare you call me that! I am not kid anymore! I am turning 18!" Bulyaw ko.

I hate it when someone call me kid. I know that I am still kid, but I don't like it.

Ayokong maalalang bata pa ako, pag iniisip ko yun naiirita ako kasi alam kong bata pa ako para sa kanya at bata pa ako para makaramdam ng pagmamahal at sakit na dulot niya.

"Bata ka pa! .... wait..." hinawakan niya ang labi at tumitig sa akin, pagkatapos ay tumingin sa pinanggalingan namin... kumunot ang noo ko nang bigla siyang ngumiti.

"What?" Irita kong tanong.

"You like Wesley? Ang batang katulad mo ay may gusto sa matandang yun?" Tinignan ko siya ng masama nang bigla siyang tumawa.

Matanda? Did he just say that Wesley is matanda? How dare him! Wesley is not matanda! 

"What are you talking? He is not matanda! You are the one who is matanda here!" Bulyaw ko.

"Matanda yun para sayo! You are only 17 while he is 20. For your information, Kid, I am younger than him. I'm only 19, KID. "  Talagang pinagdidiinan niya na bata pa ako! Who does he think he is?

Umiirap nalang ako at tinalikuran siya. The heck I care about your age! I don't care if you only 19, you still matanda in my eyes! 

Habang papalayo ay hindi nakatakas sa akin ang huli niyang sinabi.

"I didn't know that your cute. Damn!"

Ngayon nakatitig ako sa kisame sa kwarto ko, gusto nanamang tumulo ng mga luha sa mga mata ko. Everytime na naiisip ko yung tinatawag niyang Ashra, napapatanong ako. Ano bang meron siya? Why Wesley love her? Is she better than me?

I am Sunny Miles Enriquez, and for the first time, I feel jealous. Nagseselos ako sa taong kailan man ay hindi ko pa nakita. Nagseselos ako sa atensyong pinaparamdam ni Wesley sa kanya. Gusto ko ako. Gusto ko ako lang. Kahit na utusan lang siya ni kuya ayos na sa akin, basta sa akin lang ang atensyon niya. 

Even if he only accompanies me because of my older brother, that's okay with me, as long as he's with me and he pays attention to me.

"Official na ba yung list?" Hindi ko nilingon si ate Hally habang papasok sa kwarto ko. Kanina pa siya kumakatok pero hindi ko pinapansin. Nakakawala ng gana. Parang kailan lang excited ako, ngayon parang ayoko ng ituloy. Gusto ko nalang ng simple celebration. 

"Gusto ko na lang ng simple. Ayoko na mag debut, lets eat outside nalang." Wala sa sarili kong sambit habang nakatitig parin sa kisame.

Narinig ko ang singhab ni Ate Hally at bigla siyang umupo.

"What the hell are you talking about? It's your debut you're talking, Sunny? That should be a big event. What the hell happening?"

Kahit sabihin ko yun alam ko namang wala paring mangyayare. We are Enriquez, walang simpleng selebrasyon sa bukabularyo namin. Kahit yun ang gusto ko, wala akong magagawa.

I sat down and looked at her. Habang nakaupo sa harap niya ay nangilid ang mga luha ko. I took a deep breath and looked up to hold back the tears but I couldn't.

Tumulo parin ito kahit pinipigilan ko. Napapikit ako.

Gulat ang mga mata ni Ate Hally. Para siyang nakakita ng multo habang nakatitig sa akin.

Kilala ako bilang isang masungit at matapang. Kailanman ay hindi nila ako nakitang umiyak. Ang pag iyak ay para sa mahihina. And now, habang nakatitig sa akin si ate ay ramdam ko ang gulat niya.

"Sunny" sambit niya.

"A-ate, kung batang pag ibig lang to, bakit ang sakit? Ang sakit sakit." Wala siyang sinabi basta hinila lang niya ako para mayakap.

"Shhh. Tahan na." I like the way ate Hally comfort me. Nakakagaan ang yakap niya. 

I am not close with my ma'am and dad because they always out of town for business. Kaya, ate Hally and Kuya Grayson are always here for me. Masaya ako at mayroon akong kapatid kagaya ni ate at meron akong kuya na kahit hindi buo ay alam kong mahal na mahal ako.

Kuya Grayson and Ate Hally is my half siblings. Kahit na ganoon ay hindi nila pinaramdam na iba ako sa kanila. Even I know that kuya Grayson is still mad with dad. Dad and mom is only married because of lolo. Walang Love na namagitan. Just for Business.

Kaya, galit si kuya kay dad at lolo ay dahil mas importante kila dad at lolo ang companya kaysa sa unang asawa ni dad. Kong ako din naman yun ay masasaktan din. Lolo wants dad to marry my mom because of the company at pumayag doon si daddy.

"So, Hindi na si Wesley ang last dance?" Ate  Hally ask when I say that It's ok to remove Wesley from the list.

Nanghihinayang ako pero wala akong magagawa. Dadalo siya pero hindi sa birthday ko, kundi sa birthday ng taong mahal niya. 

Umiling lamang ako bilang sagot sa tanong niya.

"Sino ipapalit?" Tanong niya.

Of course sino paba.

"Dino and I will put kuya Easton on the list."  Tumango siya

Masama parin ang loob ko pero hindi na ako umiiyak, I think it's because of ate Hally hug. Gumaan ang pakiramdam ko ng kaunti kasi alam kong andyan siya at dadamayan ako.

Nakakatawa at ako pa na mas bata ang unang umiiyak dahil sa love. Siya ay hindi ko pa nakitang umiiyak dahil sa love, pero hindi ko lang alam pag mag isa siya. I still think about the Age gap issue. Bakit parang galit siya sa mga lalakeng mas matanda sa kanya? 

Isang katok ang nagpalingon sa amin ni ate Hally. Tatlong magkakasunod na katok yon at kahit hindi nagsalita ay alam na namin yun. It's Kuya Grayson.

Nanlaki ang mata ko nang may naisip. Don't tell me sinabi ni Easton? Alam ko naman na madalas akong puntahan at kamustahin ni kuya pero kinakabahan parin ako. Paano kong sinabi ni Easton? 

Hindi naman siguro siya chismoso at sinabi ko namang hindi niya sasabihin ang nakita niya.

I don't want Kuya to worried about me.

Lumapit si ate Hally para pagbuksan si Kuya.

"Where's Sunny?" Rinig kong tanong ni Kuya. 

Hindi ko mapigilang kabahan.

Mas niluwagan ni ate Hally ang pinto para makapasok si Kuya Grayson. Buti nalang at hindi na ako umiiyak ngayon. 

"Hai, kuya." Nagkunwari akong maayos. Lumapit siya at umupo sa kama ko. Ganon din ang ginawa ni ate Hally. Ngayon ay tatlo na kaming nakaupo sa gilid ng kama ko.

"You left your phone." Kinuha niya ang cellphone ko sa loob ng bulsa niya. Napanguso ako, oo nga pala. 

"I forgot. Thank you Kuya." Pinilit kong ngumiti.

"You, Ok? Hindi ka nag paalam na umalis. Easton said na umuwi ka na kasi pagod ka."  Buti nalang at hindi pala chismoso si Easton. Nakahinga ako ng maluwag.

"I am, Kuya. BTW let's go to the bar naman pagkatapos ng debut ko, please. I am in the right age naman na eh." Nagpa cute ako sa kanya at shempre dahil cute ako pumayag siya. Napa yes ako at yunakap kay Kuya.

Natawa nalang si Ate Hally sa tabi namin. Thanks for having a loving sister and brother. Kung wala sila hindi ko alam kong anong gagawin ko.