Share

CAHPTER 2

Author: JEYMSUWE
last update Last Updated: 2025-09-13 21:58:58

Third Person’s Point of View

Dave Lorian Del Valle knew how to own a room.

Nakatayo siya sa dulo ng mahaba at makintab na mahogany table, sleeves crisp, watch gleaming, smile na perfect at calculated. His voice was smooth as silk—promising stability, growth, vision. Exactly what the investors wanted to hear.

At syempre, naniwala sila. Every nod from the board, bawat impressed sigh ng mga babae, pati approving glance ni Daphne Wilson—ang pinakamatapang na investor ng kumpanya—lahat patunay na Dave played his role perfectly. Golden boy. Untouchable.

Pero the moment his eyes landed on Ayah, nabasag ang maskara niya.

Nasa pinakadulo siya ng mesa, nakaupo nang sobrang stiff, clutching her pen na parang weapon. Nagtagpo sandali ang mga mata nila—sharp, icy, unforgiving—bago niya agad iniiwas ang tingin. Walang init, walang softness. Only that glare. The glare na nagsasabing hindi pa siya pinapatawad. Hindi sa pag-alis niya. Hindi sa pagkawala niya, nang pinaka-kailangan siya ni Ayah.

Dahil noon, she really had needed him—isang sandalan, someone to make the world less heavy, someone to anchor her. Pero wala siya. No calls. No texts. No trace. Parang bula lang na nawala, iniwan lang ang alaala ng tawa, init, at sakit ng paghahanap sa isang taong bigla na lang naglaho.

At ngayon… nandito siya. Standing tall and untouchable, right in front of her.

God help him, that only made him want her more.

Pagkatapos ng meeting, hinanap niya agad si Ayah sa hallway.

“Miss Cruz,” he drawled, his grin smug and infuriating. “Still working hard, huh? Some things never change.”

Sumikip ang mata ni Ayah. “And some things do. Like your name. Or is it Ian today? Or Dave? Or Lorian? Parang kinokolekta mo na lang ‘yan—kasama ng mga babae.”

He chuckled, leaning in, lowering his voice so only she could hear. “Don’t tell me you’re still mad, Solene. We had fun, didn’t we?”

Nag-tighten ang panga ni Ayah. “Fun? ‘Yun ba ang tawag mo dun? Ikaw na nga talaga ang pinakamalaking playboy ng bansa… sa suit pa lang.”

Bahagyang nag-twitch ang labi niya ng smirk, kahit pilit niyang tinago. “Oh come on, Ian. You’re too obvious,” she mouthed, eyes catching the faint lipstick mark sa kwelyo ng crisp white long sleeve niya.

Napansin ni Dave ang galaw ng labi niya, at lalo pang lumaki ang smirk niya. “Careful,” he murmured. “Keep talking like that, and people might start thinking you’re… rude, crazy, and jealous.”

Ayah scoffed, tinalikuran siya. “Jealous? Of what? Hindi ko kinaiinggitan ang mga babaeng nagkakamali ng akala—na ang lust ay love.”

Pero ang dibdib niya ang nagtaksil—yung thunder sa pulso niya, yung unti-unting panghihina ng tuhod niya sa bawat titig ni Dave, at yung sakit na ayaw niyang pangalanan. Lahat ng ‘yon, sumisigaw ng katotohanan na  hindi niya kayang aminin.

Lumapit pa si Dave, leaning casually against the wall. Kahit hindi siya tumingin, ramdam niya ang init ng presensya nito. “You’re still so stubborn,” bulong niya, mababa at nakaka-tease.

“And you’re still… infuriating,” balik ni Ayah, crossing her arms. Pero halata ang panginginig ng daliri niya.

Sinubukan niyang lumakad paalis, pero subtle na humarang si Dave, blocking her path. Bumulusok lalo ang tibok ng puso niya, memories crashing back—ng mga panahong kailangan na kailangan niya si Ian, pero wala siya.

“You always think you’re in control,” Dave said softly, halos seryoso.

“And you always think you’re irresistible,” balik ni Ayah, kagat ang labi, pilit nilalabanan ang panghihina ng tuhod niya.

Kahit ayaw niyang aminin, her chest betrayed her—lahat ng tibok, lahat ng thrill, lahat ng longing. 

And Dave noticed. He felt it.

Every insult she hurled, every stolen glance na akala niya hindi niya nakita—lahat iyon ay gasolina. She was fire wrapped in defiance, and he’d burn again and again just to touch her.

He told himself it was only physical. That  whatever they had before was gone.

Nang bigla niyang isara ang pinto ng opisina sa harap niya, Dave leaned against the frame, grinning like a madman.

Dahil deep down, alam niyang isang bagay ang hindi nagbago—Ayah Solene Cruz had never stopped being his greatest temptation.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Waking Up Next To Him Again   CHAPTER 52

    Dave Lorian’s Point of ViewMatagal ko nang hindi naririnig ang sarili kong boses. Hindi ‘yung ginagamit ko sa meeting o sa conference, kundi ‘yung totoo. ‘Yung boses na marunong umamin.Isang umaga, habang nakaupo ako sa veranda, may lumang frame akong nakita sa isang istante — ako, si Daddy Lau, nasa harap ng kotse, parehong nakangiti. Hawak niya ‘yung balikat ko, sabi pa sa likod ng litrato…To my son, who will build something great one day.Pinikit ko ang mata ko. “Sorry, Dad.”Hindi ko alam kung ito ba ‘yung “great” na tinutukoy mo. Kasi kung basehan ay pera, oo, siguro.Pero kung ang basehan naman ay katahimikan,

  • Waking Up Next To Him Again   CHAPTER 51

    Dave Lorian’s Point of ViewKinabukasan, mas maaga akong nagising kaysa sa araw. Sa veranda, may manipis na ulap na bumabalot sa paligid, at sa malayo, tanaw ko pa rin ang Taal Lake — kalmado, parang wala talagang nangyari. Kinuha ko ‘yung kape na inihanda ng isa sa mga caretaker, si Mang Lando.“Good morning po, Sir Dave,” bati niya, nakangiti. “Ang tagal n’yo pong hindi nakadalaw. Akala namin, di n’yo na babalikan ‘tong lugar na ‘to.”Ngumiti ako nang mahina. “Matagal din, opo.”Tiningnan ko ang paligid — malinis, maayos pa rin kahit halatang luma na ang ilang bahagi. “Kamusta po kayo rito?”“Pareho lang po, sir,” sagot niya, habang pinupunasan ‘yung mesa sa veranda. “Wala naman pong masyadong nabago simula nang mawala si Sir Lau.”Tahimik ako saglit.“Lagi pa rin po naming inaasahan na babalik kayo,” dagdag niya, “kasi sabi ni Sir Lau noon, ‘Pag bumalik si Dave dito, ibig sabihin gusto na niyang magpahinga.’”Ngumiti ako, pero ‘yung ngiti, mabigat. “Gano’n ba?”“Opo. Lagi n’yang si

  • Waking Up Next To Him Again   CHAPTER 50

    Dave Lorian’s Point of ViewMaaga pa lang, gising na ako.Pero hindi dahil nakatulog ako nang mahimbing, kasi wala naman akong tulog. Buong gabi akong nakatingin sa kisame, pinakikinggan ‘yung katahimikan ng bahay. Tahimik, pero parang sumisigaw.Sa bawat segundo, paulit-ulit kong naririnig ‘yung sinabi ni Ayah kagabi.“Baka itong lahat ng meron tayo, matagal nang palabas din.”Paulit-ulit. Hanggang sa hindi ko na alam kung saan ako mas nasasaktan, sa hiya, o sa katotohanang baka nga totoo ‘yung sinabi niya.Bumangon ako, dumaan sa kusina. Walang tao. Walang iniwang almusal, walang note. Tiningnan ko ‘yung mesa, ‘yung upuang madalas niyang inuupuan tuwing umaga, parang ang layo na. Hindi ko alam kung gaano kalayo ‘yung malayong-malayo, pero sigurado akong hindi ko na siya abot.Huminga ako nang malalim, sabay tingin sa paligid. Lahat ng bagay dito, pamilyar, pero wala nang init.“Siguro, oras na talaga para umalis.”Pumasok ako sa kwarto, binuksan ang malaking maleta. Sinimulan kong il

  • Waking Up Next To Him Again   CHAPTER 49

    Dave Lorian’s Point of ViewAng hirap magkunwaring maayos kapag alam mong hindi na. Buong araw akong nasa opisina —may bukas na laptop, may hawak na reports, pero ni isang linya, wala akong natapos. Ang dami kong gustong gawin, pero mas marami ‘yung ayaw ko nang simulang isipin.Sa labas ng glass wall, abala ang mga tao. Lahat nagmamadali. Pero ako, parang nakaupo lang sa gitna ng buhangin habang lahat sila lumilipas.Tumunog ang telepono, may sunod-sunod na email notifications, pero wala na akong pakialam.I leaned back, closing my eyes. “Ganito na ba talaga ‘yung punto ng buhay ko? Abala pero walang direksyon.”Hanggang sa mapansin kong hapon na pala. Wala pa rin akong nagagawa. Tumayo ako, kinuha ang coat, at huminga nang malalim.“Uuwi na lang ako. Baka ro’n, kahit papaano, tahimik.”Paglabas ko ng office, dumaan ako sa department ni Ayah — hindi ko alam kung bakit. Maybe gusto ko lang makita siya, kahit sandali. Kahit ilang segundo lang.Pero pagdating ko ro’n, wala na siya. Empt

  • Waking Up Next To Him Again   CHAPTER 48

    Dave Lorian’s Point of ViewFew days have passed, pagpasok ko sa opisina, tahimik lang ang paligid. Wala ‘yung karaniwang ingay ng mga staff na nagmamadali, wala rin ‘yung malalakas na tawanan sa lobby. Baka dahil maaga pa. O baka dahil ramdam nila ang bigat ng hangin ngayon.Pagdating ko sa executive floor, sinalubong ako ni Karen, my newly hired secretary because Ethan just resigned, mag-a-abroad daw.“Good morning, sir,” bati niya, mahina pa ang boses.“Morning,” sagot ko lang habang tinatanggal ang coat. “Any updates?”“May meeting po kayo with the board at nine. Then a lunch appointment with the Del Monte group—pero tinawagan po ni Ma’am Daphne kanina, mukhang gusto niyang ipagpaliban muna kasi may press conference siya for the foundation project.”Tumango lang ako. “Cancel the lunch. I’ll stay in the office.”Medyo nagulat siya. “Sir? Hindi po kayo sasama kay Ma’am Daphne?”“No need,” sagot ko. “Let her handle it.”Tahimik na tumango si Karen at lumabas. Pagkapasok ko sa loob ng

  • Waking Up Next To Him Again   CHAPTER 47

    Dave Lorian’s Point of ViewPagdating ko sa bahay, madilim pa rin ang paligid. Tahimik. Walang ilaw sa gate, walang tunog ng telebisyon, walang yabag ng tao. Eksaktong gano’n ang gusto ko—katahimikan na bihira kong maramdaman sa araw-araw na puno ng mukha at boses ng mga taong kailangan kong pagbigyan.Ipinarada ko ang kotse at ilang minuto lang akong nanatili ro’n. Mas madaling sabihing pagod lang ako kaysa aminin na may dala akong mas mabigat pa sa trabaho.Pagpasok ko sa loob, sinalubong ako ng amoy ng niluto ni Ayah. Sa mesa, may isang mangkok na tinakpan ng plato, may nakasulat na maliit na note sa tissue,“Kumain ka, kung guto ka.”Napangiti ako kahit napakalamig. Simple lang, pero tinamaan pa rin ako sa gitna. Hinaplos ko sandali ’yung sulat bago ko itinabi. Hindi ako kumain. Hindi ko kaya. Mas mabigat ’pag busog ang sikmura pero gutom ang konsensya.Umakyat ako sa taas, tahimik na tahimik ang bawat hakbang. Pagdaan ko sa room ni Ayah, bahagya kong binuksan ang pinto. Dim lang

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status