"Hannah, huwag mong sabihin iyan. Ang kaligayahan nila ang mahalaga. Kung tutuusin, wala akong kailangan sa katapusan ko." Tinapik ni Chloe si Hannah sa balikat.
Sa kabila ng halo-halong emosyon nang marinig ang mga katagang iyon, hindi pa rin alam ni Gerry kung paano sasabihin sa kanila ang balita."Gerry, binilhan ka na ni Mr. Alvarez ng kotse. Pwede na tayong magmaneho sa trabaho simula bukas," pagpapaalam ni Hilda kay Gerry para maiba ang usapan.Kung tutuusin, nangunguna ang kanilang mga magulang sa pagtalakay sa kanilang kasal. Dahil wala pa sila sa isang opisyal na relasyon, ang gayong pag-uusap ay masyadong maaga."Gerry, ang tatay mo ay gumugol ng buong araw sa labas para lang maihatid sa iyo ang sasakyang ito. Bagama't hindi ito gaanong, tiyak na mas komportable ito kaysa sa pagsakay sa pampublikong sasakyan," dagdag ni Chloe.Pagkababa ng hagdanan, nakita nina Gerry at Hilda ang isang puting Ford na nakaparada doon. Sa unang tingin, masasabi kaagaGayunpaman, walang ideya si Hilda kung nasaan si Gerry. Kinakabahan siya, dahil iniisip niya na baka may nangyaring masama sa kanya. Paano kung nagkagulo siya kagabi? Baka nagsinungaling siya sa akin para hindi ako mag-alala sa kanya!"Dapat nandito na agad si Gerry," sabi ni Hilda habang inilabas ang kanyang telepono para tawagan si Gerry."Ire-record ko ito. Ilang araw pa lang siya dito, late na siya sa trabaho!" Malamig na sabi ni Zayne.Sinamantala ni Zayne ang sitwasyon dahil masigasig siyang magkaroon ng dumi kay Gerry."Mr. Carlson, marahil ay napagtanto niya na siya ay masyadong puno ng kanyang sarili sa pamamagitan ng pangako na i-secure ang kontrata sa Cosmic Chemical. Kaya, siya ay masyadong nahihiya upang ipakita ang kanyang mukha dito!" panunuya ni Lydia habang tumatawa ng masama.“Maaaring iyon na!” Tumango si Zayne.Nagsimula na ring kutyain ng iba si Gerry. Alam nila na isang mahirap na gawain ang pag-secure ng kontrata. Dahi
Ang mga lalaki sa eksena ay lahat na nakatingin kay Gerry na may inggit. Napatulala sila sa katotohanang tinanggihan niya ang isang alok na kumain kasama ang pamilya Montenegro.Ang isang pagkain kasama ang pamilyang Montenegro ay maaaring mabago ang kanilang buhay para sa mas mahusay. Hindi nila maintindihan kung bakit tatanggihan ni Gerry ang once-in-a-lifetime opportunity."Hmph! Ano kayang pinagkakaabalahan mo? Baka i-appoint na lang kita bilang chairman ng kumpanya! Kung ganoon, hindi ka na magiging busy." Hindi natuwa si Jasmine sa pagtanggi ni Gerry."Naku, huwag! Wala akong panahon para pamahalaan ang kumpanya para sa iyo!" Mabilis na ikinaway ni Gerry ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis.Muli, natigilan ang mga tao sa paligid, lalo na si Lincoln at ang iba pang kaka-dinner ni Gerry, sa reaksyon ni Gerry.Ilang oras pa lang ang nakalipas, lahat sila ay nagsalitan sa pangungutya kay Gerry. Ngunit sa sandaling iyon, naramdaman nilang napakawalang
"Please, Gerry. Nakikiusap ako sa iyo!"Tumayo si Gerry at tinignan silang lahat. Ngumisi siya at napabulalas, "Napakalakas ng loob ninyong lahat na tawagin ang inyong sarili na mga kaibigan ni Hilda! Maaalis ko kayong lahat dito sa isang salita lamang. Ngunit hindi iyon ang gagawin ko. Bawat isa sa inyo ay nararapat nito!"Nang marinig iyon, lahat ay nagsisi sa kanilang ginawa.“Ilabas mo sila!” Dahil hindi sila tutulungan ni Gerry, isa sa mga staff sa payment counter ang nag-utos."Hoy! Hindi! Bitawan mo ako..."“Tulungan mo ako!”Ang ilan sa kanila ay nagsimula nang humikbi nang sila ay dinadala sa pamamagitan ng puwersa."Huwag mo akong hawakan! Ako... ako ay isang malapit na kaibigan ng anak ng iyong amo! Kapag muli mo akong hinawakan, papaalisin ko siyang lahat!" Likas na binantaan ni Lincoln ang mga security guard.Sa pagharap sa posibilidad na mawalan ng kabuhayan, tumigil ang mga security guard sa kanilang land
"Sa departamento ng seguridad, mangyaring ipaalam na mayroon kaming sitwasyon sa counter ng pagbabayad. May mga customer na hindi maaaring magbayad para sa kanilang mga pagkain."Nang marinig iyon, tumalon sa takot si Lincoln at ang iba pa.Sa loob ng ilang segundo, pinalibutan sila ng mahigit sampung armadong security guard.Nanginginig ang mga tuhod nila sa takot dahil hindi pa sila nakararanas ng ganoong kaigting na sitwasyon.Sa ilalim ng mahirap na mga pangyayari, ang mga mata ng lahat ay nakadikit kay Lincoln. Kung makakalaya man sila, siya na lang ang pag-asa nila.Gayunpaman, namutla ang mukha ni Lincoln nang makita niya ang nakamamatay na tingin ng mga security guard sa kanilang mga mukha."Lincoln, sumakay ka sa Mercedes-Benz S-Class, tama? Bakit hindi mo na lang sabihin sa kanila na iiwan mo ang kotse mo dito bilang collateral?""Tama! Iwan mo na lang dito ang kotse mo. Kapag natanggap mo na ang perang binanggit mo, bumalik ka na l
“Sir, hindi na kailangang magbayad ni Mr. Alvarez tuwing kakain siya rito,” magalang na sagot ng cashier.Sa sandaling natapos ng cashier ang pangungusap, naramdaman ni Lincoln na tila siya ay tinamaan lamang ng kidlat. Natigilan siya sa kinatatayuan.Ang iba naman ay natulala tulad ni Lincoln. Bakit hindi kailangang magbayad ni Gerry?"Bakit ganun? Bakit hindi niya kailangang magbayad?" natatarantang tanong ni Lincoln."Sir, I'm not obligado to answer that question of your question. However, I do need you to pay the difference. Matapos ibawas ang apat na raan at limampung libo ni Mr. Alvarez, may utang ka pa rin sa amin ng isang milyon anim na raan at limampung libo. Maaari ko bang malaman kung nagbabayad ka sa pamamagitan ng cash o sa pamamagitan ng card?" matigas na tanong ng cashier.Nataranta si Lincoln sa mga pangyayari. Sino siya? Bakit hindi niya kailangang magbayad kapag kumakain siya sa Glamour Hotel?Nagtatakang nakatingin din sin
"Maaari ko bang malaman kung magkano ang dapat nating bayaran?" Tanong ni Lincoln sa cashier.“Sir, two million one hundred thousand ang total bill mo,” agad na sagot ng cashier. Tumango si Lincoln at kinuha ang kanyang phone para hatiin ang bill."Gerry, mayroon kaming kabuuang labing-apat na tao dito. Kaya, ito ay magiging isang daan at limampung libo bawat isa. Dahil tatlo kayo, kailangan mong magbayad ng apat na raan at limampung libo.""Ang apat na raan at limampung libo ay wala!" Humalakhak si Gerry."Drop your act, Gerry. Kung gayon, ano pa ang hinihintay mo? Magbayad ka na!" Sabi ni Michelle na may sarcastic na tono."Walang paraan na makakabayad siya! Nag-iinarte lang siyang mayaman!" dagdag ni Yvonne.Ang iba sa kanila ay naghihintay na makita si Gerry na gumawa ng kalokohan. Apat na raan at limampung libo ay isang napakalaking halaga para sa isang tipikal na sahod. Kaya naman, sigurado silang hindi magkakaroon ng ganoong halaga si