Kabanata 8

HANGGANG sa makarating kami sa eskinita papunta kila Kate ay tahimik pa rin ito. Pinapanood ko lang ang likod niya habang naglalakad pauwi sa kanila. Lungkot na lungkot siya. 

    

    Tumalikod na lang din ako at naglakad pa-uwi sa amin. Tahimik ang lahat. Kung may daraan na mga sasakyan, kakaunti lang. Nang makaraan ako sa plaza ay wala ring mga batang naglalaro doon. Kahit mga nagtitinda ng ice cream at lobo ay wala. Umaayon ba 'yong nararamdaman ni Kate sa lahat ng bagay? Pakiramdam ko ay blangko ako ngayong araw. Pagod lang siguro ako at kailangang magpahinga. 

    

    Pagpasok ko sa bahay ay sobrang tahimik. "Narito na po ako," walang ganang sambit ko. Ni isang katawan sa bahay ay wala akong nakita. Siguro nasa palengke sila o hindi kaya pumasyal sa ibang lugar. Nagtungo na lamang ako sa kuwarto at ibinagsak ang nanghihina kong katawan sa kama.