Chapter 12 Roar

Umangat ako ng tingin at tumingin ako sa kanya na luhaan. Mas naiyak ako.

Bakit ba siya nandito? Nakita niya akong umiiyak.

I tried to stop my tears pero mas naluluha lang ako.

Umupo siya sa tabi ko at inaasahan ang sunod niyang ginawa. He suddenly hug me.

Sa yakap niya ay nakaramdaman ako ng karamay.

“Shhh…”

Pakiramdam ko ay naiintindihan niya ako.

“I’m here…” bulong niya habang pinapakalma ako.

“Forgive me If I said something wrong, I’m sorry… stop crying…”

Mas naiiyak ako kasi wala naman siyang sinabi na hindi ko nagustuhan.

Kumalas siya sa pagkakayakap and he cup my both cheeks. He looks at my eyes sincerely and with care.

“I’m sorry… please, stop crying… I hate seeing you crying,” parang naiiyak na sabi niya.

He continued to wipe my tears.

“I’m so-sorry,” hirap na paumanhin ko.

“Because of me y-you need to take the r-responsibility. H-hindi ko kayo pinagsabay ni J-jaedon. To-totoo ang s-sinasabi.. Ko… n-na nagkamali ako ng kwarto,” paliwanag ko sa g