Chapter 14

Chapter Twelve 

♧♧♧

Minsan napapaisip ako kung bakit ba kailangan dumaan sa pagsubok ang isang tao. Kung bakit ba kailangan pang mamroblema kung sa simula pwede namang hindi nalang lagyan ng balakid ang kwento, hindi ba? Pwede namang saya-saya na lang at wala nang ibang alalahanin pa. 

Nagpakawala ako ng malalim ng buntong hininga habang nakatingin sa mga taong dumadaan sa harap ng dangwahan. Naiingit ako sa kanila, sa mga ngiti pa lang na nakapaskil sa kanilang mga mukha talaga namang masasabi mong walang mabigat na gumagambala sa kanila. Hindi tulad ko, hindi tulad namin. Kay sarap sigurong magliwaliw buong araw at matulog sa gabi ng walang pangamba. Kay tagal ko nang hindi nararamdaman iyon. 

Napasimangot na lang ako. Ilang linggo na ang lumipas pero parang walang namang nangyari. Wala pa rin h