“Huh? May sinasabi ka?” Si Olivia. Kaagad kong iniwas ang mata ko kay Stephanie. Nalipat iyon sa mesa kung saan nakapatong ang magkasiklop kong mga kamay. “Wala.” I shooked my head. Kumunot ang noo ni Olivia at pumihit ang ulo patalikod upang tignan kung ano ba ang dahilan ng pagtatagal ng tingin ko ro’n. Sakto naman na nakaalis na si Stephanie at ang mga kaibigan n’ya sa hamba ng pintuan. When I looked around, I spotted her near the counter, ready to order. While her friends are already comfortably sitting on the spot 3 tables away from ours. Bumalik sa harapan ang atensyon ni Olivia at tinuloy ang pagkukwento. Hindi masyadong pumapasok sa akin ang mga sinasabi n’ya dahil panay ang sulyap ko kay Stephanie at sa mga kaibigan nito. Hindi rin maalis sa isipan ko ang klase ng titig n’ya sa akin kanina. May naramdaman ako ron. Parang kilalala ako ng mga titig n’yang iyon. Hindi pa kami nagkakausap ni Franco, pero kahit na ganon ay hindi lingid sa kaalaman ko na nagkakausap at nagki
Ramdam ko ang hangin na sinasalubong ang pag-ugoy ng kung anomang kina-uupuan ko. Noong una ay puro puti lang ang naaaninag ko ngunit kalaunan ay walang pintas kong napagmasdan ang malawak na bukirin at maaliwalas na kalangitan. Alamkong gumagalaw sa pabalik-balik na direksyon ang kinauupuan ko kaya hindi ko rin kaaagd nakita nang malinaw ang paligid.At first I was confused of the place until I heard a man’s laugh coming from behind. I tried turning my head to see who is it but the swing I am sitting on, continues to sway back and forth. Dahil sa hangin ay lumilipad ang buhok ko at di sadyang natatabunan nito ang mata ko. Sa huling ugoy ng swing pabalik ay naramdaman kong may pumigil na sa swing. I felt a big and hard muscle on my stomach. Iyon ang ginamit n’ya upang maitayo ako mula sa swing. Nakasapatos man ay ramdam ko ang bahagyang paglubog ng mga ito mula sa kinatatayuan dahil sa lambot ng lupa roon. I stared at it for a moment to check if it’s muddy. A familiar face appeared
Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ni Charlotte kanina. Alam n’ya ang tungkol sa akin. May nabanggit s’ya tungkol sa nangyari noon. Anong nangyari noon? What did she mean na sinubukan kong agawin ang daddy n’ya? At bakit ganito?! Puro nalang nauuwi sa konprontasyon ang interaksyon ko sa mga kaaptid ko. Hindi ganito ang inisip at hiniling ko na mangyayari. This is completely messed up! Anong pang mukha ang maihaharap ko sa tatay ko kung ganito na kasama ang tingin sa akin ng mga kapatid ko? Hindi naman siguro si Franco ang nagsabi ano? Hindi naman n’ya magagawang pangunahan ako. Pero kanino pa ba malalaman ni Charlotte iyon? S’ya lang ba ang nakakaalam, what about Stephanie? I sighed. Wala na bang mas lalala pa sa mga nangyayari?Naramdaman ko ang pagtutubig ng aking mga mata nang mapansin na maliwanag sa kalsada dahil sa mga parol na nakasabit sa bawat kabahayan. Hindi gaya ng normal na gabi, maraming tao ang nagkalat sa kalsada ngayon kahit pa malalim na ang gabi. Malaman
Maingat kong ibinaba ang mga bagahe ko mula sa taxi na sinakyan ko patungo rito. “Ayus na po ma’am.” saad ng driver nang matapos nyang ibaba mula sa compartment ang mga kahon na dala ko. Nagpasalamat ako rito bago nya tuluyang buhayin ang makina ng sasakyan at umalis. Pagharap ko sa gate ay sinalubong ako ng isang ginang na tingin ko’y nasa mid-40’s na ang edad. Hindi sya nakangiti at hindi rin naman nakasimangot pero dahil sa bulaklaking duster at salamin na suot ay inisip ko agad na baka strikto sya. “Pasok ka.” maikli nyang paanyaya habang binubuksan ang gate. Tahimik akong sumunod sa kanya habang pinipilit na kayanin ang lahat ng bag at kahon na dala ko. Pagpasok ng gate ay madamong hardin ang una mong makikita. Ibinaba ko ang mga bitbit ko sa terase ng bahay. Ang bahay ay isang old Spanish house pero mukhang matibay naman.
Malakas ang tambol ng puso ko habang naghihintay sa manager ng diner na pinag-applyan ko. Ngayon ang first day ko pero mukhang wala pa naman silang balak na isalang ako kaagad. Inilagay ko sa likod ng tenga ang iilang takas na buhok at tumayo ng tuwid nang makita ang manager na palapit na sa akin. Nakataas nag kilay nito at tila rumarampa sa runway stage kung maglakad. “G-goodmorning sir.” bati ko sa kanya. Mabilis lang nya akong nginitian at bumalik na kaagad sa dati ang mukha nya. He looked at me from head to toe before talking about my supposed business here today. “Dahil bago ka, observe-observe ka muna. Ihahabilin kita dito kay Cyrus.” Bumaling sya sa kanyang likuran kung saan nakatayo ang Cyrus na tinutukoy nya. “Oh Cyrus, alam mo na. Pakituruan nang bukas ay
Ilang araw ang lumipas, so far so good.Hindi ko nakita ni anino ni Franco nang pumasok ako sa diner kinabukasan, at sa mga sumunod pa na araw. Kaya naging kampante ako at inisip na baka umalis na sya sa hotel. Sana lang ay huwag na syang bumalik pa.“Fucking shit!”Lahat kami ay napalingon kay Olivia. Kauuwi lang nya at desperado ang mga matang nakatingin sa hawak nyang papel.Nilapitan namin sya. Natulala sya matapos pagmasdan ang papel na hawak. Pabagsak syang naupo sa sofa kaya medyo nag-alala na kami. She’s not talking or anything, but disappointment is visible in her eyes.“Akin na nga, ano ba ito?” inagaw ni Lauren sa kanya ang papel. Test paper pala iyon.Kapansin –pansin
Sa buong duty ko na iyon ay tila napaka-bagal ng oras. Gabi na kaya medyo marami ang costumers, lalo na ath maganda ag lugar na ito para sa dates. The diner has this romantic aura because of it’s red and gold interior. The fancy hanging chandeliers and the candlelights on every corner of the place reminds of the fancy restaurants in movies I watched. Panay ang sulyap ko sa gawi nina Mr. Valmoria kahit pa nagtatrabaho. Madalas rin ang pagtama ng mga mata namin ni Franco. Nararamdaman siguro nya ang pagmamasid ko sa kanila. Pero hindi naman sya ang gusto kong lumingon. He looks so happy talking to Charlotte, na parang ngayon lang ulit sila nagkita. Hindi ko rin matukoy kung sadyang malakas lang ang pandinig ko kaya lagi kong naririnig ang tawanan nilang mag-ama. “Papa please. Don’t embarrass me in front of Franco.” She said with an awkward smile. Natawa nal
Graduation 4 years ago. I was 17 that year and on the next few months I’ll be 18, I’ll be in college.So I had the guts to finally confess my feelings to Franco. Pakiramdam ko ay pwede na kami, dahil magka-college na ako at malapit na rin mag-eigtheen.But maybe I was delusional. I took his kindness as something else even if it wasn’t, according to him.I fell for him and loved him in secrecy for three years. Ni-isa sa mga nagtangkang manligaw sa akin ay hindi ko kailanman pinagbigyan. Because my eyes were too focus on him. Ni-hindi ko namalayang nagsasayang lang pala ako ng panahon sa kanya.Still wearing my toga, I ran towards Franco who just got out of his classroom. He is in 3rd year on his course in Engineering. Instead of my diploma,