Chapter 38

I can't even look at my son when we got into the apartment. I am guilty. Kung gugustuhin ko ay maaari silang magkita na dalawa kanina pero mas pinili kong umalis. Mas pinili kong magpaka duwag. Na kahit ako mismo ay hindi ko na maintindihan ang takbo ng utak ko.

Determinado ba talaga akong itago si Trevor?

"Baby, I'm sorry," nasabi ko kalaunan.

"Mommy, I'm hungry," he said so I nodded.

"What do you want to eat?" I asked him before giving him a small smile.

"Burger and fries, Mom," sabi niya kaya kaagad akong dumiretso sa kusina para magluto. Sumunod naman siya at nanood habang niluluto ko ang pagkain niya. We are both silent. Ngayon ay nakakaramdam ako ng hiya sa anak.

He tried to understand me even if I didn't say anything. Wala akong sinabi tungkol kay Isaac at pumunta kami dito sa Pilipinas na sabik na sabik siyang makita ito. Pero ngayon ay hindi na niya ako inaapura. Nakita niya ang sitwasyon at alam kong matalino siya kaya unti-unti niyang naiintindihan ang lahat kahit pa bata pa