ANONG GINAGAWA ng bata rito? Nagpaaalam ba ito kay Poh na lumabas? Kilalang protective ito sa anak kaya nagtataka siya kung bakit nakalabas ang bata. At in fairness. Walang chaperone na multo. Hindi niya rin nakita si Jasper na malapit sa bata.
Kumaway ito kay Freni. Excited. Para bang inuutusan siya nitong sumama muna sila sa mga naglalaro ng saranggola.
Eh, iyan naman ang ginagawa mo, hindi ba? Kahit na may importante kang gagawin?
Nagsalubong ang kilay niya.
The child looked normal today. Hindi ito nag-aapoy (which was part of his illusions). Maybe because he was out of the open, and he couldn't risk his identity among the people. Baka kung i-expose nito ang sarili, pag-interesan ng ba ang buhay nito since kilala ang ama
HINDI KAAGAD NAKAIMIK si Freni sa sinabi ng bata. “Anong pinagsasabi mo?” tanong niya rito.Lumabi ito. “Sasamahan nga kita papunta sa ikaapat na bantay,” balik nito sa sinabi nito. “Grabe naman, eh. Mukhang hindi ka naman nakikinig sa akin,” pagmamaktol nito.Ang bata-bata pa talaga nito. Masyado pang immature. Kulang na lang magdabog.“Bakit ikaw? Marami namang puwedeng pakiusapan para ihatid ako sa pang-apat na bantay?” reklamo niya.In short, nag-aatubili siyang ito ang sumama sa kanya. Mapaglaro ang batang ito. Baka manganib ulit ang buhay niya. Hindi nga rin niya alam kung na disiplina na ito ni Poh. Parang wala naman. Walang nangyari, eh.Akala niy
UMILING SI FRENI. There was no way na makikipaglaro ulit siya sa batang ito. Minsan na ring nanganib ang buhay niya sa batang ito, kaya bakit pa niya uulitin? Hindi pa siya nahihibang upang gawin iyon.“Ayoko sabi,” deklara niya. “Hanapin mo iyong duwende. Doon ka sa kanya makipaglaro, bata. Huwag ka na lang makulit, okay?”Lumabi ito. “Pangit ka na nga, ayaw mo pang makipaglaro sa akin. Sige na. Maglaro na tayo. Pangako. Iba itong lalaruin natin.”Napabuntong-hininga siya. “Mas enjoy ako ngayon sa pagmamasid sa dagat. Hindi mo ba nakita ang paglundag ng mga isda? Ayan oh!” bulalas niya. Klase-klase ang mga isdang naroroon. May iba't-iba ang kulay gaya ng bahaghari sa kalangitan. “May mga dolphins pa!” p
NAGDABOG ang bata saka umatungal ng iyak. Nagkikisay ito at humiga sa sahig. Ang lakas ng pag-iyak nito na kayang umabot hanggang dalampasigan na animo inagawan ng isang milyong peso.Nagpalinga-linga. The door was still closed. Walang sinuman ang kumatok sa pinto nila upang sabihing nakakabulaw sila.Right now, safe pa sila mula sa kahihiyang ibinigay ng batang ito.Mabuti na lang at hindi pa nila naagaw ng pansin ang atensyon ng ilang pahinante ng barko.Napa-facepalm siya.Nag-init ang magkabila niyang pisngi. Baka kung ano na ang isipin ng mga trabahante ng barko sa kanya oras na madiscover ng mga ito ang tantrums ng bata. Na i
HINDI MAIGALAW NI Freni ang katawan.A snake! A snake! A snake!She was hyperventilating. Ngayon lang siya nakakita ng malahiganteng ahas. Kasinlaki pa ng binti niya.She wasn’t able to identify its color due to the darkness of the place. Despite the absence of light, the snake was still able to locate her using the vibrations.What kind of snake was this? Sana hindi poisonous ang ahas na ito.“Hindi mo na kailangan magtanong, Freni! Gumalaw ka na, or else you will die!” ani ng isang parte ng utak niya.If only she had a dagger in her hand, she would try fighting it. Ang sarili lang niya ang makakatulong sa kanya. Nobody else.
NANLISIK ang mga mata ni Lilac sa narinig. “Ginawa mo ang lahat? Saang parte iyon, Freni? Dahil hindi ko makita ang sinasabi mong effort. I waited and waited, Freni. And you promised me. Pero naghintay lang pala ako sa wala! Napaka-unfair mong kaibigan. Hindi ka tumutupad sa usapan.”The mirror shattered because of Lilac's anger.Freni flinched, and tried to cover her body. However, tiny shards of glass hit her face and arms. Bumaon ang mga ito sa katawan niya nang walang kahirap-hirap.It did not sting.Was this all part of a dream? Really? Dahil mas gugustuhin na lang niyang maging totoo ang lahat ng ito. Mas gugustuhin na lang niyang totoong Lilac ang kaharap niya. Pakiramdam kasi niya, hindi niya deserve ang luxury na tinatamasa niya ngayon. D
NASAMID SI FRENI sa kinakain. Nabulunan siya at dali-daling kinuha ang isang malamig na baso ng tubig. Tinungga niya ang isang baso. Pagkatapos, inilagay niya iyon sa mesa.Anong pinagsasabi ng batang ito? Napakabata pa niya upang maging isang ina. She refused to become a mother at this age!“I’m not fit to become a mother, you know?” simula niya. “Yes, I love kids. Pero hindi ako iyong wife material. Sorry. Hindi ako ang inang hinahanap mo,” prangkang sabi niya.Mas mabuti nang sabihin niya ang totoo kaysa naman paasahin niya ang bata.May pagkamatampuhin pa naman ang anak ni Poh. Saan kaya namana nito ang ugali?“Eh, gusto kitang maging ina. Inaalagaan mo kasi ako. Nang walang
PAMILYAR KAY Freni ang mukha ng lalaki habang papalapit sa kanya. Animo isa itong manlalayag na naghahanap ng isang isla na puwedeng hanapan nito ng pagkain. Isang tao na nag-e-explore rin ng bagong kaalaman.Freni stared at him. Pilit niyang inaalala kung saan niya ito nakita. May nag-uudyok sa kanyang alalahanin niya ito.Hindi naman ito iyong tipo ng mukhang laman sa bawat kanto. Iyong klase ng mukha nito ay kalimitang nakikita sa loob ng opisina, gumagawa ng presentations nito or humaharap sa camera.Did she stereotyped? Maybe she did. Hindi nababatay sa kung ano ang trabaho ng isang tao ang mukha nito.Freni could see na hindi ito pure-blooded Filipino. May halong Mexican at iba pang lahi na hindi niya mawari kung ano. Overall, para itong siling labuyo n
ANG MAHINANG pag-ikot ng orasan sa kuwarto ni Master ang tanging nagpapaalala sa kanya na gising siya ngunit naglalakbay ang diwa niya kung saan.Mga isang araw siyang nakababad sa kuwarto at hindi hinahayaang palabasin ni Alfonso. Ang sabi nito, kailangan niyang ibalik ang lakas niya bilang paghahanda sa gagawin nila ngayon ni Nachoron."Master? Patawad kung na istorbo ko ang pag-iisip ninyo. Nais ko lang ipaalam na nakahanda na po ang lahat. Maging si Ginoong Nachoron ay naghihintay na sa iyo sa baba," anunsyo ni Alfonso sa kanya. "Tapos na rin siyang kumain kasama ilang katulong ng palasyo."Hindi tinapunan ng tingin ni Master ang matanda. Bagkus, ipinagpatuloy niya ang pagtingin sa labas. Sa bintana ng kanyang kuwarto. Blangko ang isipan.He did not