2/3 ~
Chapter 39: Erasing herNAKAPATONG ang ulo ni Hanni sa braso ni Yves at nakayakap ang babae sa kanya. Si Yves ay nakayakap din kay Hanni. Tulog ang babae habang tulala naman si Yves dahil sa mga nangyari. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman ngayon. Noong makita niya ito kaninang sugatan, hindi niya inisip kung bakit nagkaganito si Hanni o kung anong ginawa nito at nagkasugat. Ang tanging nasa isip niya, gamutin ito at siguraduhin na maging safe ito. He was also thinking of bringing her to the hospital if her wound won't stop bleeding. Mabuti na lang at huminto rin ang pagdurugo nito at mukhang hindi rin ganoon kalalim ang tinamong sugat ni Hanni kaya nakahinga nang maluwag si Yves. Bumalik sa balintanaw niya ang tagpo na siya ang nanghàlik sa babae. He didn't regret what he did back then. May mga alaalang pumapasok sa utak niya at pakiramdam niya ay totoo ang mga iyon.Alam na niya ngayon na hindi lang panaginip iyon; may mga naalala na rin siya. Gusto niyang humingi ng tawad k
Chapter 40: I hate you to the coreNAKATITIG si Hanni sa sticky note na hawak niya ngayon. It contains Yves' handwriting. May message doon na inumin niya ang medicine na nakapatong sa side table. May glass of water din doon na alam niyang hinanda ni Yves. When she woke up, the first thing she looked for was Yves. Pero hindi niya nakita ang lalaki sa condo unit nito kahit nilibot na ni Hanni ang buong lugar. Nang bumalik siya sa kwarto kung saan sila natulog magkatabi, saka niya lang napansin na may gamot pala na hinanda para sa kanya si Yves. Dinampot niya ang note at napangiti sa nakita dahil kay Yves nga talaga galing iyon dahil kilala niya ang sulat nito. Hindi pa sila nakakapag-usap ni Yves ngunit ramdam niya ang pagbabago ng ugali nito mula noong huli silang dalawa. Imbes na galit ang sumalubong sa kanya at pagtataboy nito na parati nitong ginagawa dahil nga hindi siya nito maalala, ang ugali ni Yves kagabi ay parang si Yves na kilala niya noong hindi pa ito nawawalan ng memory
Chapter 41: The day you remember me is the day you'll lose meKASAMA ni Hanni si Yves sa sasakyan at pinatatakbo niya iyon kahit na masakit ang balikat niya at alam ni Hanni na kailangan niyang gamutin iyon. Sinawalang bahala na lang niya iyon dahil katulad ng pangako niya, kailangan niyang madala si Yves sa sinasabi niyang lugar. He will let him meet his mother. And after that, Hanni will also try to heal Yves' memory loss. Matagal na dapat nakabalik ang alaala nito ngunit dahil sa hypnosis at pagte-take nito ng pinagbabawal na gamot ay hindi ito gumaling-galing. Humigpit ang kapit ni Hanni sa steering wheel at mabigat ang loob na nagpakawala siya ng hininga.She's too tired to push herself to Yves. Iyong akala niyang maayos na sanang tagpo sa pagitan nila ay gawa-gawa lang ng isip niya. Hindi niya alam kung bakit pagbalik niya ay mas galit ito sa kanya at ayaw na naman siyang paniwalaan. Maybe he got controlled by that person once again. But Hanni was hurt not just by his words bu
Chapter 42: RestoredGUMUGULO pa rin sa isipan ni Yves ang mga katagang binitiwan ni Hanni. He should be happy now that she's giving up, right? Mali naman talaga na humabol ito sa kanya una pa lang dahil nakatali na siya sa ibang tao. But why does it hurt him so bad? Why does every step he takes, it feels like he's carrying a rock on his chest? Hindi niya mapaliwanag pero masakit. Masakit na masakit. Yves was absentminded when Hanni led him down the hallway where she said they were going to meet his mother. Pinilit niyang ibaon ang hindi niya komportableng pakiramdam at tinuon ang pansin sa pagsunod kay Hanni. Sa isang kwarto sila huminto at dahil may glass window na nakakakabit sa pinto, doon lang sumilip si Hanni at si Yves naman ang sumunod doon. There, Yves really saw his mother. She was fast asleep and she looked healthier than the last time he saw her. Napalunok si Yves at saka bumalik sa isipan niya ang mga pamimintang niya kay Hanni. He feels so guilty that he doesn't know
Chapter 43: Pushed awayMAAYOS na si Yves at konti na lang ay babalik na ang dating Yves - iyong may alaala. Mapait na napangiti si Hanni dahil kahit ganoon man ang mangyari, hindi na siya mangingialam pa roon. Like what she said, she will stop pursuing Yves. Naubos na siya at kahit siguro magkaayos sila ngayon, maalala niya ang mga ginawa nito sa kanya. Magkakasakitan lang sila, hindi ba? But even if they didn't end up together, Hanni won't let those people that made Yves this way be free from harm. Aayusin niya ang lahat para kay Yves bago siya umalis sa buhay nito. Nasa tapat ngayon ng bahay na inuuwian ni Yves kasama ang huwad nitong asawa na si Samantha. Nag-doorbell si Hanni. Noong bumukas ang pinto at si Samantha ang bumungad kay Hanni, agad na tinaas ni Hanni ang kamay at malakas na sampal ang binigay niya kay Samantha. Agad napakapit si Samantha sa pisngi nitong nasaktan. “You—! What are you doing here? You–You should be dead by now!”Mas lalong nagngitngit si Hanni sa n
Chapter 44: Destroyed PlanHINAHANAP ni Yves si Hanni ngunit walang maisagot sa kanya si Doctor Stephen. Pinaalis din siya nito sa safe house dahil tapos na raw ang trabaho nito; bumalik na ang alaala niya kaya hindi na raw niya kailangan na manatili roon. Ang ina niya raw ang kailangan pa raw manatili roon at walang naging reklamo si Yves. Ngayong bumalik na ang alaala niya, naalala na rin niya na secret agent si Hanni ng isang private institution na kakampi ng gobyerno. Alam ni Yves na ligtas ang ina niya kung doon mananatili. Now, he's ready to kill himself once again because he remembered how he doubted Hanni and thought that she was going to hurt his mother. Mabigat ang loob na nilisan ni Yves ang lugar na iyon ngunit hindi niya alam kung saan tutungo para hanapin si Hanni. Takot na takot ang pakiramdam niya dahil naalala niya ang sinabi nito sa kanya – na oras na bumalik na ang alaala niya, mawawala na rin ito sa buhay niya. Tumulo ang luha sa mga mata ni Yves at hindi alam k
Chapter 45: Do you still love himWHEN YVES found out the truth, he begged the authority to let him meet them. Gusto niyang makausap ang dalawang taong sumira ng buhay niya para tanungin kung anong dahilan nila para gawin iyon sa kanya. That old man is his father. He experienced physical and mental abuse from his hand but Yves didn't think of getting back with him. Namumuhi siya pero sa huli, nananaig ang parte sa kanya na kahit paano, binuhay pa rin siya nito. Ngunit ang malaman na plano palang pala sa umpisa nito ang sirain ang buhay niya, hindi niya matanggap na sagad sa buto ang kasamaan ng ama. Kasi isipin pa lang na gagawin niya iyon kay Yvette, hindi na niya kaya. Kahit nga kay Yael na inakala niyang anak, hindi niya maisip na saktan ito kahit malaki ang kasalanan ng ina nito sa kanya. But his father… he's ruthless.Nang pumayag ang kausap na pulis, pinuntahan ni Yves muna si Samantha dahil gusto niya ritong sabihin na alam na niya ang totoo – na hindi niya anak si Yael kundi
Chapter 46: Can you please stay? IMBES NA magsalita ang taong nasa kabilang linya, hindi nito sinagot ang tanong ng ina ni Yves. Napailing si Lysandra at tumuloy itong lumabas ng interrogation room. Panay ang galit na tawag ni Juan Miguel kay Lysandra ngunit hindi ito pinansin ni Lysandra. Nakita ng babae na nakasandal si Yves sa pader at mukhang kaawa-awa ito sa ayos. Kumirot ang puso ni Lysandra para sa anak. “Yves,” mahinang tawag nito sa anak. Agad na umayos nang tayo si Yves at lumapit sa direksyon ng ina nang makitang nakalabas na ito. “Ma?”“Do you wanna talk to me?”Tumango si Yves.“I WAS NOT CRAZY when your father put me into that place, Yves. Yes, I'm depressed but I didn't lose my mind. Na-depress ako dahil natuklasan ko ang kasamaan ng ama mo; ang lahat ng panloloko niya sa akin, at lalong-lalo na ang pamana sa akin ng mga magulang ko na gusto niyang kamkamin. When he realized that I'm aware of what he's doing, he took a drastic step and put me into an asylum. Hindi a
BUMALING si Daemon at tiningnan siya, tapos pagkatapos ng ilang sandali ay nagtanong. "You are...?"Medyo napatigil ng konti ang ngiti ni Hennessy, pero dahil sanay na siya sa ganitong sitwasyon, hindi siya basta-basta masasaktan. Kaya muling ngumiti siya, hawak ang baso ng alak at lumapit kay Daemon, nakatungo nang bahagya at puno ng alindog ang mga mata. "Mr. Alejandro, talagang madali kang makalimot, ano? Gusto mo bang ipaalala ko sa'yo kung anong nangyari sa atin?"Nasuklam si Patricia nang makita ang pagiging malandi ni Hennessy, at nagpasalamat siya sa sarili na hindi na niya ito assistant.Binalik ni Daemon ang tingin, ininom ang red wine na inabot ng waiter, at walang ekspresyong sinabi. "Hindi ko naaalala ang mga taong hindi importante."Huminga nang malalim si Hennessy. Sinabihan siyang hindi importante? Hindi lang siya ngayon ang pinakasikat na aktres, kahit noong hindi pa siya sumikat, ang daming lalaking nagkakandarapa para sa kanya!Ang ganda-ganda niya, samantalang si P
Chapter 95BAGO pa man makasagot si Patricia, binaba na agad ng kausap ang tawag. Umupo siya sa bench sa rest area ng matagal at ang laman lang ng isip niya ay ang mga sinabi ni Carmina... Alam niyang maihahambing ang sitwasyon niya ngayon na parang may natapakan na naman siyang bomba, pero saan ito sasabog? Ano bang ibig sabihin ni Carmina?Sa mga sandaling iyon, bumaba na sa kabayo si Daemon at lumapit sa kanya. Pagkakita niya kay Patricia na hawak ang cellphone at mukhang litong-lito, agad na kumunot ang noo niya at inagaw ang cellphone mula sa kamay nito. Tiningnan niya ang call record. Hindi pamilyar sa kanya ang numero, pero tinawagan niya ito pabalik.Nang napagtanto ni Patricia ang nangyayari, gusto niyang sunggaban ang cellphone pero madali siyang pinigilan ni Daemon. Isang kamay lang nito ang ginamit para hawakan ang ulo niya, kaya hindi siya makalapit. Ang kabilang kamay naman ay hawak pa rin ang cellphone habang nakakunot-noo siyang naghihintay ng sagot mula sa kabilang li
May dalawang babae pa sa tabi ni Patricia na nagpapahinga rin. Bawat isa sa kanila ay may hawak na puting kabayo. Habang umiinom ng tubig, pinapanood nila si Daemon habang nakasakay. Nang mapansin ni Daemon si Patricia na nakasakay sa isang maliit na kabayo, parang naduwal si Daemon sa itsura niya.Tahimik na sinubukan ni Patricia na igalaw ang kabayo palayo... pero ayaw gumalaw ng kabayo! Kahit coach man lang sana, pero nung tumingin-tingin siya sa paligid, wala siyang nakitang coach... Biglang pumalo ng buntot ang kabayo at inalog ang katawan nito. Kung hindi mabigat si Patricia, siguradong nahulog na siya.Yung dalawang babae na umiinom ng tubig, nagtawanan nang may pangmamaliit. “Grabe, kung hindi ka naman pala marunong sumakay, bakit ka pa nagpunta dito? Ang laki-laki mo na, tapos ‘yan ang kabayong sinakyan mo? Nakakahiya ka naman.”“Sayang ang magandang kabayo.”Gusto na lang sanang maghukay ni Patricia at magtago sa ilalim ng lupa.Nang makalibot na si Daemon, bumaba siya sa ka
Chapter 94NANG magising si Patricia, hindi siya nasa ospital kundi sa isang attic na ang disenyo ay mukhang luma at vintage. Gawa sa kahoy ang mga pader at may maliit na bintanang may mga baging. Presko rin ang hangin at mukhang sobrang komportable ng lugar.Paglingon niya, nakita niyang katabi niya si Daemon na natutulog, kaya napakunot ang noo niya.Nakahiga si Daemon sa labas ng kumot, hindi nagbihis at kalmado lang ang mukha, parang hindi pagod at bahagyang nakangiti ang labi.Medyo tulala si Patricia habang nakatitig, pero sakto namang dumilat si Daemon at nagtama ang mga mata nila.Nabigla si Patricia at dali-daling umiwas ng tingin, tapos bumangon at bumaba ng kama.Napangiti si Daemon, nagniningning ang mga mata, saka sumandal gamit ang kamay at sinulyapan si Patricia. “Ang tapang mo ha, horror movie ang pinasukan mo, eh ang duwag-duwag mo.”Hindi sumagot si Patricia, kinuha na lang ang coat sa silya at sinuot, tapos tiningnan siya ng masama. “Dedikado ako sa trabaho ko!”Umi
Nagkagulo sa shooting site. Nakakainis na ngang may naaksidente, tapos bigla pang nahimatay ang manager sa gulat. Hindi napigilan ng director na pagalitan ang babaeng gumanap na multo na bigla na lang lumitaw. "Di ba sinabi ko na tapos na ang eksena mo at pwede mo nang tanggalin ang makeup mo? Bakit ka naglalakad-lakad pa diyan na naka-costume? Ikaw tuloy ang naging sanhi ng gulo!"Walang pakialam ang aktres at tinignan lang si Patricia na nakahandusay sa lupa, sabay malamig na buntong-hininga. "Kung matatakutin siya, wag siyang sumunod-sunod dito! Para siyang bubble gum na hindi matanggal kay Andrei, takot yatang hindi malaman ng iba na si Andrei ang boyfriend niya!"Ramdam ng lahat ang selos sa tono niya... Mukhang isa na namang tagahanga ni Andrei. Alam naman ng mga natitirang assistant kung anong meron, pero dahil magkakasama sila sa trabaho, wala silang magawa kundi magpakumbaba at huwag palakihin ang issue.Sabi ng onsite doctor, nawalan lang ng malay si Patricia pero wala naman
Chapter 93NAGNGITNGIT si Patricia at sinabing, "Wag na, bye!" Sabay talikod at matigas ang lakad papasok ng kumpanya. Pero ang mga mata at boses ni Daemon ay parang naka-ukit na sa utak niya at hindi mawala-wala! Nakakainis talaga!Natapos na rin ang romantic idol drama ni Andrei at pinilit na ni Patricia na mag-umpisa na siya ng bagong thriller na pelikula. Kaya naman siya na ang nag-asikaso ng ibang trabaho sa kumpanya at iniwan muna ito sa assistant niya. Dumiretso na siya sa set para bisitahin ang shooting.Dati, wala lang sa kanya ang pagbisita sa set. Parang libangan lang. Pero iba na ngayon, thriller ang ginagawa, at ang location ay isang kilalang haunted village sa bundok sa labas ng Saffron City. Sa paligid ng baryo, puro libingan ang makikita. Karamihan sa mga bahay ay luma at halos magiba na. Ang mga kabataan ay nagpunta na sa siyudad para magtrabaho, at ang naiwan ay ilang matatanda. Marami ring bahay na bakante.Pagdating pa lang nila sa lugar, ramdam na agad ang lamig a
Paglabas ni Daemon mula sa banyo habang pinupunasan ang buhok, napangiti siya nang makita si Patricia na magulo ang buhok. May makahulugang ngiti sa gilid ng labi niya, “Anong problema? Nakalimutan mo na agad kung anong ginawa mo kagabi?”Nanlaki ang mga mata ni Patricia sa gulat habang nakatitig sa kanya, nakatopless, nakangiti ng malandi, at may mapang-akit na tingin. May kutob siyang may mali, kaya lalo pa niyang tinakpan ang sarili gamit ang kumot. “Anong kalokohan 'to?! Anong ginawa mo?!”Bahagyang ngumiti si Daemon. “Kahapon, ikaw ang naunang humalik at kumagat—”“Imposible!” mabilis na putol ni Patricia sa sasabihin pa nito. Nagulo ang isip niya at hindi niya alam ang gagawin.Pero wala nang balak si Daemon na makipagtalo pa. Lumapit siya sa sofa, kumuha ng dalawang paper bag at inihagis sa kama. “Dinala na sa laundry ang damit mo. Ito muna ang isuot mo.”Nakatitig pa rin si Patricia sa kanya, tulala.“Ay, oo nga pala, simula ngayon, kalimutan mo na ang pagtakas. Hindi ka na mak
Chapter 92"DON'T..." Gustong pigilan ni Daemon si Patricia na parang sumasakit ang ulo, pero may isang taong biglang binuksan ang mga butones ng kanyang coat. Manipis ang shirt sa loob at nang mahatak ang coat, napunit din ang bahagi ng shirt kaya nakita ang maputi at malambot na balat sa ilalim.Ang pinakamalaking epekto ng pagpapapayat ni Patricia ay siguro mas naging pino ang bewang at mga hita, pero hindi gaanong lumiliit ang dibdib niya. Madalas siyang magsuot ng coat para takpan ang sarili, kaya hindi halata ang figure niya, at walang parteng masyadong nangingibabaw...Pero ngayon, nabuksan ang coat at ang bahagyang cleavage sa gitna ng bilugan niyang dibdib ay nakakabaliw...Si Patricia ay patuloy na naghahabol ng lamig... Sobrang init ang nararamdaman niya, taliwas sa lamig sa labas kanina, kaya nalilito siya at wala na siyang ibang alam kundi ang init, at patuloy na hinuhubad ang damit niya.Sa malabong isipan, parang nakikita niya ang anino ni Daemon sa harap niya. Iniabot
"Bakit kahit anong gawin ko, parang wala ring kwenta?" Paunti-unti nang humina ang boses ni Patricia, at tinangay na ng malamig na hangin sa gabi ang natitira pa niyang salita.Lumambot ulit ang matigas na expression ni Daemon, bahagyang nawala ang kunot sa noo niya at may bahagyang liwanag sa mga mata niya.Parang bumalik sila sa simula. Si Patricia na mukhang laging pinapabayaan, nakaupo sa sulok kung saan walang pumapansin, tinatapakan at minamaliit ng mga tao, at tahimik lang na umiiyak habang umuulan. Pinapanood lang siya ni Daemon mula sa malayo at kahit noong una pa lang, napansin na niya ito, pero masyado siyang matigas ang ulo at ayaw umamin.Ang dami nang nangyari. Habang unti-unti silang nagkakalapit, bigla siyang lumayo, walang pasabi, at walang awa.Akala niya dati, kahit lumuhod pa sa harap niya si Patricia at magmakaawang bumalik sa kanya, hindi na niya ito papansinin.Pero nang makita niyang lasing si Patricia at nagsasalita ng walang kwenta, bigla niyang narealize...