Share

Chapter 28

Author: Ellitch
last update Last Updated: 2024-02-03 14:49:49

"Good morning, Ma'am. Sorry for waking you up po, on the way na raw po si Ms. Andrea together with her soon-to-be husband po" boses ni Danica mula sa kabilang linya.

It was 5:00am in the morning pa lamang.

Humihikab hikab pa ako na bumangon mula sa kama.

"Okay. Update me na lang kapag okay na and kung ano 'yung napag-usapan" sagot ko.

"Sige po, Ma'am. Tulog na po ulit kayo, hehe" ani nito saka pinatay ang tawag.

Pwede naman na itext na lang ako e.

Nang makahiga akong muli sa tabi ni Anthony ay niyakap naman niya ako.

"Good morning" bati niya gamit ang sleepy voice.

"Good morning, Love" bati ko.

"Aga mong nagising ngayon. Don't tell me dahil na naman 'yan sa mga gowns?" Ani nito.

"Nah, tumawag kase si Danica. Informing me na on the way na raw 'yung client" sagot ko.

Tumango naman ito. "pwede naman itext na lamang" ani nito saka ngumuso.

"Yeah" ani ko.

"What time is it?" Tanong niya.

"5:39" sagot ko nang matingnan ang oras mula sa wall clock.

"Aga pa. Let's sleep pa" ani nito saka hinapit ako palapit sa kaniya.

Nakatulog naman agad kami pagkatapos ng ilang sandali.

.

.

.

Nagising na lamang ako dahil sa sikat ng araw. Nang tingnan ko ang wall clock ay ala-una na pala ng hapon.

Dali-dali akong bumangon saka pumunta sa cr para maghilamos.

Wala na si Anthony sa tabi ko nang magising ako.

Pagkatapos maghilamos ay pumunta na agad ako sa kusina. Sobrang gutom ko na kase.

Sa papunta sa kusina ay nadaanan ko si Anthony sa Sala. May hawak pa itong pop corn habang tutok na tutok sa pinapanood niyang basketball game.

"Booo" pang gigitla ko rito.

"Kala mo naman hindi ko s'ya nakita na palapit sa akin" pabulong na ani nito.

Agad akong nakaramdam rito ng inis kaya naman ay inis akong pumasok sa kusina. Hindi ko rin siya nililingon kahit na kanina pa niya akong tinatawag.

Pagdating sa kusina ay nadatnan ko si Nanay Lydia na naglalagay ng stock sa refrigerator.

"Sarap ng tulog mo 'nak, ah" ani ni Nanay Lydia sa akin.

"Oo 'nay e, napagod kahapon sa kakaisip at kaka sketch" ani ko.

"Huwag mo nang uulitin 'yon bata ka. Kapag ikaw nagkasakit dahil sa pag skip mo ng pagkain" pangaral nito.

"Opo, 'nay" sagot ko na lamang dito saka naupo na sa upuan.

Mabilis naman itong lumapit sa akin dala-dala ang kanin at ulam.

Nang maipaghayin na nito ako ay hindi na ako nag aksaya pa ng oras. Mabilis na akong kumain.

"Nanay Lydia sino 'tong tao na 'to?" Maya-maya ay tanong ni Anthony kay Nanay Lydia saka bumaling sa akin.

Inirapan ko na lamang ito. Nakaka-inis, kakagising ko lamang ay tanging pang aasar pa ang ginagawa sa akin.

Samantala, natawa naman si Nanay Lydia kay Anthony.

"Huwag ka muna diyang maingay, Hijo. Bagong gising iyan at gutom na gutom pa" ani ni Nanay kay Anthony.

Naupo naman si Anthony sa tabi ko habang may hawak pang popcorn. Nakahalumbaba pa ito habang tinitingnan ako habang siya ay kumakain ng popcorn.

"Ganda ganda mo" ani nito sa akin. Pakiramdam ko ay nawala lahat ng inis ko sa kaniya.

"I know" sagot ko, kunwari ay hindi kinikilig.

"Wala kang trabaho?" Maya-maya ay tanong ko rito. Hindi ko mapigilang kausapin siya. He's the one na nga.

"Meron" sagot nito.

Dahil sa sagot niya ay mabilis akong lumingon rito habang nakakunot ang noo.

"I'm the Boss, puwede kong gawin ang kahit na anong gusto ko" dagdag pa nito.

Hindi ko maiwasan na mapabuntong hininga na lamang saka hinilot ang noo ko. Kahit kailan talaga!

Nang makakain ay sinabihan ako ni Anthony na doon raw naman kami sa Sala tumambay. Palagi na raw kaseng sa kwarto kaya naman ay mabilis akong nagtungo sa aming kwarto para kuhanin ang laptop at ilang gamit ko.

"Any update doon sa customer n'yo?'' tanong ni Anthony nang makaupo ako sa tabi n'ya.

"Oh sh*t" sagot ko na lamang saka natataranta na ini-log ang account ng page namin sa laptop ko.

Nang successful ko na itong nai-log ay mabilis kong hinanap ang conversation namin ni Andrea. On the other hand, si Anthony naman ay binuksan ang isa kong cellphone para tingnan ang mga mensahe ni Danica.

Andrea Lavera : Hi, Enchanté Attire! First, I just want to say Thank you. Every details na gusto ko ay naroon, kuhang-kuha. Labis pa nga e. Salamat din sa effort mo na mabilis na nag isip at nag sketch ng designs. I really really loved it! Even my Fiancé loved it. I hope your secretary message you na about sa napag-usapan kanina pero I'll message you na rin.

Andrea Lavera : Napag desisyonan namin na 'yung sketch number 10 na ang wedding gown ko. About nga pala sa details, isesend na lamang raw po ng secretary mo iyon. Thank you so much again! Rooting to meet you Personally! Sana maka-attend ka sa wedding namin, hihi.

Nag react lamang ako ng heart sa message na ito.

"Sketch number 10 daw ang napili" baling ko kay Anthony.

"Hmmm. Maganda naman nga talaga e. Lahat naman" sagot nito.

"Ano ang sabi ni Danica?" Tanong ko rito.

"Here's the wedding gown na napili. Nandito na rin 'yung details and sukat" sagot ni Anthony saka inilahad sa akin ang cellphone ko.

"Thanks" sabi ko na lamang.

Nang masabi ko iyon ay mabilis kong iminessage ang company na bibilhan ko ng mga kagamitan.

Nang maisend ko ito ay hindi naman ako nabigo. Mabilis na nag reply ang mga ito at sinabing it takes 2-4 days pa bago makarating dito ang orders ko since mahal ito and from other countries pa.

Nang ma log-out ko na ang account ng page namin ay bumaling naman ako kay Anthony.

"It takes 2 to 4 days pa bago makarating ang orders" sabi ko rito.

"Umorder ka na kaagad?" Tanong nito.

"Malamang" sagot ko na lamang.

"It's good then. Para naman magkaroon tayo ng bonding man lamang sa loob ng 2-4 days na 'yon. Stress na ako sa office tapos hindi mo pa ako nilalambing" ani nito saka ngumuso.

Natawa na lamang ako. "Excuse me, super busy ko din kaya. Stress na stress na rin ako araw-araw tapos wala ka pang ginagawa kun'di asarin ako" ani ko rito.

"Then, let's watch a movie" anyaya nito saka tumayo.

"Where are you going?" Tanong ko rito.

"I'll just get popcorn, pizza, donuts, and juice" ani nito.

Tumango na lamang ako.

Nang makabalik ito ay kasunod na niya si Nanay Lydia. Parehas silang may bitbit na brown box.

Nang mailapag na ni Nanay ang kaniyang bitbit ay walang pasabi na umalis na lamang ito.

"Sabi mo popcorn, pizza, donuts, and juice lamang. Bakit ang damit nito?" Ani ko kay Anthony habang nakatingin sa mga pagkain.

Mayroon din dito na waffles, fries, pancakes, and pretzels.

"Hayaan mo na, kaunti lang naman 'yan" ani nito saka umupo na sa tabi ko.

"What do you want to watch?" Tanong nito.

"500 Days of Summer, Love" sagot ko.

"Alright! After that, horror movie naman" ani nito. Tumango na lamang ako.

"The conjuring, maganda 'yon" dagdag pa niya.

"Alright. Let's watch na" ani ko rito.

.

.

.

Napuno ng takutan, asaran, tawanan at sweet moments namin ang buong oras na panonood namin.

Parang ngayon lamang ulit kami nagkaroon ng bonding tulad nito makalipas ang isang buwan. Nakaka-miss din pala.

Sa pagtatapos ng movie ay ang pagtatapos rin ng aming mga pagkain kaya naman ay natawa na lamang kami.

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Mayfe de Ocampo
thanks sa update author,,kakaexcite na bawat chapter, paano mag revenge si marisse aka ivy sa mga nang api sa knya,ano magiging reaction lalo na ung adrian na un at ung ate vanessa nya.
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • Wild Flowers (Tagalog)   Last Chapter

    One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled

  • Wild Flowers (Tagalog)   Additional Chapter I

    In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa

  • Wild Flowers (Tagalog)   Marisse/Heather's POV

    Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.

  • Wild Flowers (Tagalog)   Anthony's POV

    As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang

  • Wild Flowers (Tagalog)   Vanessa and Darwin's POV

    Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun

  • Wild Flowers (Tagalog)   Martin's POV

    As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status