Chapter 2

Time check

2:30 a.m.

        Hayss! Umaga na pero wala pa ring pumasok na mga eksena sa isip niya para sa kanyang ginagawang nobela na 'Macaroons and Buttercups'. Most part of it ay hango sa tunay na buhay. Kahit may plot na hindi pa rin niya maiwasang magkaroon ng writers' block. 

        Grrrr! 

        Kasalanan ito ng impaktong si Zeus! Si Zeus na walang ginawa kundi ang kulitin siya. Kulang talaga sa pansin ang isang iyon. Nakakainis!

        Sinira nito ang kanyang araw. He just pushed away her suitor. Again. Yes, again. Ilan na bang manliligaw niya ang umurong sa panliligaw sa paninira sa kanya ni Zeus sa mga ito. Kaya naman pala ilang araw nang hindi nagpaparamdam sa kanya si Mark, kung anu - ano na naman ang sinabi ni Zeus. Ano bang akala nito sa sarili niya? Anong karapatan nitong panghimasukan ang buhay niya? 

        Bata pa lamang sila ganoon na talaga si Zeus. Walang ibang alam gawin kundi ang pestehin siya saan man sila naroroon. Sa school nila sa BISU, sa mini - mart nila pag dumuduty siya at sa tambayan nila, Sweet Buds na pagmamay - ari na nina Tita Karren at Tita Miles simula nang umalis ang pamilya ni Tito Enzo.

         Literal na kahit saan sila magtagpo, siguradong riot. Napabuntunghininga na lamang siya sa isipin. 

         Umunat siya sa pagkakaupo at agad na padapang sumalampak sa kanyang kama. Siguro kailangan na muna niya isantabi ang pagsusulat ng kanyang bagong nobela, ang Macaroons and Buttercups. Gusto niya kasi talagang gawing pulido ang istorya dahil espesyal ito sa kanya. 

Hayss! Hindi niya namalayan ang oras. Alas tres na pala ng madaling araw. May klase pa siya bukas ng alas 9 ng umaga sa BISU bilang AB Mass Com student. Napahikab siya at bahagyang dinalaw na ng antok nang mapatingin sa monitor ng laptop dahil may mag pop sa kanyang notification sa kanyang F*.

        Ayon sa official fan page ng BISU, supended ang klase sa lahat ng antas dahil sa Bagyong Biring. Maging ang mga empleyado ng gobyerno at pampribadong kompanya ay walang pasok. 

        Hay salamat, makakabawi na rin siya sa kanyang nakaraang puyat. Thanks God!

*******************

        13 years ago...

        Napansin ng batang si Fritzene ang bolang gumulong sa daan mula sa loob ng bakuran ng isang malaking bahay sa harap niya. Nilinga linga niya ang paligid. Sinilip din niya ang bakuran ngunit wala siyang makitang tao. Ang mga magulang naman niya ay busy habang kausap ang Tita Karren niya sa kabilang gate. Pinulot niya ang bola at naisipang isauli sa may - ari nito. Dahan dahan siyang pumasok sa bakuran kung saan galing ang bola. 

        Malapit na siya sa terrace ng malaking bahay nang biglang sumulpot ang isang batang lalaki na kasing edad marahil niya. 

        Agad siyang ngumiti sa lalaki at akmang kakaway nang maalalang may hawak nga pala siyang bola.

        Saglit na natigilan ang bata at napatitig sa kanyang mukha. Bumaba ang tingin nito sa kanyang hawak na bola. Kagyat na nag - iba ang tingin nito. 

        "Hey!.. " sigaw nito. "Why are you stealing my toys?"

        Bahagyang napa urong siya sa takot. 

        "What?" gulat na gulat na tanong niya sa lalaki. Siya, si Fritzene, magnanakaw? No way! Siya na itong nagmagandang loob siya pang pagbibintangan ng kung anu - ano. Sa biglang pumasok sa isip ay bumangon ang inis sa kanya. "I'm not a thief, you brute!"

        Kasabay ng pagsigaw dito ay inihagis niya sa mukha nito ang naturang bola. 

        'Oppss.. napalakas!'

        Bahagyang naalog ang mukha ng bata.

        "Zeus!" tawag mula sa loob ng kabahayan kung saan lumabas kanina ang lalaki. Napalingon ito sa pinanggalingan ng tinig.

        'So Zeus pala ang pangalan nito.' 

        'Sorry but not sorry.'

**********************  

[Fritzene’s F* post – 3:07 AM]

✍️ “Macaroons and Buttercups may never be finished if people with no business in my life keep scaring away good men. 🤡 Some people really need a hobby that doesn’t involve ruining mine. Anyway, class is suspended so I guess I’ll just cry in peace. #WriterBlocked #LetMeLoveInPeace”

Comment – Zeus Lorenzo 🌀🗯️ (3:15 AM)

👀 “Aww, is this about me again? You tagged me emotionally but not literally. Rude.”

Comment – Zeus Lorenzo (3:16 AM)

🤷‍♂️ “To be fair, I was doing a public service. That guy said he doesn’t like peanut butter. 🚩🚩🚩 You’re welcome.”

Comment – Zeus Lorenzo (3:18 AM)

🧠 “Also, if your novel’s main character is even half as dramatic as you at 3AM, I smell bestseller. ✨ Just don’t forget to dedicate it to me: ‘To the chaos that gave this story a soul.’”

Comment – Zeus Lorenzo (3:21 AM)

🎯 “But real talk, if your ‘good men’ back off after one sarcastic Zeus sighting… then were they ever really man enough for The Fritzene? 🤔”

Comment – Zeus Lorenzo (3:23 AM)

📚 “Also, still waiting for the villain character based on me. At least make me tall and hot. Respectfully.”

Reply – Fritzene ✍️ (3:30 AM)

🙄 “Zeus Lorenzo, go to sleep. Or go bother someone else. Or go fall in love. Or get a job!”

Reply – Zeus Lorenzo (3:31 AM)

😏 “Can’t. Already employed full-time as your life’s antagonist. Also, falling in love? Hard when my crush blocks me emotionally every 3 hours.”

Reply - Fritzene (3:33 AM)

😡 “You are the human version of weak Wi-Fi.”

Reply – Zeus Lorenzo (3:34 AM)

😂 “And yet, you keep reconnecting. G’night, Miss Buttercup. Dream of suitors who can survive a single Zeus attack. 💋”

3:36 A.M.

Fritzene stared at her phone screen, jaw clenched, thumbs twitching. Her F******k post had barely aged fifteen minutes and Zeus had already turned the comment section into his own comedy stage.

Why is he like this?

She read his comments one by one, her irritation growing with each ridiculous emoji and sarcastic punchline. Her eye twitched at the "public service" line. Peanut butter frappes were sacred. Sacred! He had no right.

Then she reached:

“Were they ever really man enough for The Fritzene?”

Napabigla ang kanyang hininga.

Sandali—ano ‘yun? Sana ba’y sweet iyon?

Naku, ang kulit. Hindi talaga.

Ibinaba niya ang scroll at binasa ulit. Muli.

“Hindi, hindi, hindi,” bulong niya habang iniiwag ang ulo at itinatapon ang telepono sa kama na para bang sinusunog siya nito. “Hindi ako matatangay niyan.”

Ngunit sa kabila nito… nagpakita ang mga labi niya ng kaunting ngiti.

Ayaw niya ‘yon.

Ayaw niya kahit nakakainis siya — lalo na kapag nakakainis — Zeus had this sneaky way of crawling under her skin and setting up camp. 

Kinuha niya ang unan at sumigaw dito.

“Bakit ganito siya?!” sigaw niya nang malakas, na walang kausap kundi ang kanyang sarili.

Bumalik siya sa kanyang telepono, at tinutukan nang matindi ang screen.

“Still waiting for the villain character based on me. At least make me tall and hot.”

Gusto mo talaga sapakin, no? she thought, groaning.

She started typing furiously:

[Reply – Fritzene ✍️ (3:37 AM)]

⚠️ "Fine. The villain in my novel will be tall, annoying, allergic to silence, and thinks sarcasm is a personality. And yes, he will mysteriously disappear after Chapter 3."

But before hitting send… she paused.

She read it again. Then deleted the last sentence. Too harsh. Or not harsh enough?

She sighed. She settled on this instead:

[Reply – Fritzene ✍️ (3:39 AM)]
“Please apply for a job as a fire exit. Because I need an escape from your personality.”

[Reply – Fritzene (3:40 AM)]
“Also, you’ve officially killed 10% of my creative brain cells. Good night. Go bully someone else. Preferably in another country.”

Pinatay niya ang telepono, itinulak sa ilalim ng unan, at bumagsak sa kama na may sobrang buntong-hininga.

Pabilisin pa rin ang tibok ng puso niya. Dahil ba sa inis? O kaya naman sa tawa? O sa kakaibang linya niyang sinabi tungkol sa “crush”?

Hinatak niya ang kumot hanggang sa kanyang ulo.

“Iyan ang dahilan kung bakit di ako magkakaroon ng payapang love life,” bulong niya. “Kasi napapaligiran ako ng mga bagyo. Isa na doon si Zeus.”

Pero sa kabila ng lahat, unti-unting sumingit ang isang maliit na ngiti sa kanyang mukha.