NATULOS si Phoebe sa kinatatayuan niya habang nakatingin siya kay Leo, habol nito ang hininga habang tagaktak ang pawis nito. Halata na tumakbo ito ng pagkalayo-layo para lang makita siyang muli.
His eyes is saying it all, na para bang wala siyang malaking kasalanan na nagawa dito, yet he was here, and can’t believe that this is really happening.
Bumaba siya sa kinatutungtungan, habang nakaalalay sa kanya ang mga fairies. There wings are fluttering excitedly as if they are watching something that is amusing on their eyes.
Gusto niyang lapitan ito sabihin ang lahat ng mga gusto niyang sabihin, that she’s sorry, that she never meant this things to happened, and that she really loves him.
Pero kahit na ba nakababa na siya sa bato a
“YOU know, when I say that I will sponsor your works as Cassiopeia, this is not what I meant.” Iyon ang reklamo ni Leo kay Phoebe habang papasok sila ng Illusions.Kung saan for the first time, her past works are displayed. Why past? Dahil hindi na siya nagpipinta in the mortal world, that is.Isang taon na ang nakakalipas simula noong sundan siya nito sa Witchester and from there on he didn’t turn back. On her, and on the things that she nneeded to face as a member of her family.Maraming tao ngayon sa loob ng gallery, para ngang ito lang ata ang unang pagkakataon niya na nakitang ganito karaming tao sa loob.But then sino nga bang hindi macu-curious sa fiancee ni Leonard Toledo? Na kasama nitong namatay sa isang car accident.
NAPABALIKWAS ng bangon si Phoebe sa kinahihigaan, rinig niya ang matinis na tunog sa tenga niya, kasunod ng malakas na pagkabog ng kanyang puso. Wala sa sariling nahagod niya ang d****b nanginginig ang mga kamay niya, tumatagaktak ang kanyang pawis sa kabila ng malamig na hangin sa pumapasok mula sa capiz na bintana. Mariin siyang napapikit kasabay ng marahas na pagbuga ng hangin, kailangan niyang kumalma kaysa matakot sa mga nakikita niya sa kanyang panaginip. Nakaramdam siya ng panunuyo ng lalamunan kaya naman tumayo na siya at lumabas ng kwarto. Sumalubong agad sa kanya ang tahimik na kabahayan, sanay na siya doon dahil ilang taon na rin simula nang mawala ang kaisa-isang tao na matatawag niyang pamilya. Ipinilig niya ang ulo saka n
“PHOEBE,,, Phoebe!” napakunot siya nang noo nang makarinig ng pagtawag sa pangalan niya. Sa naaalala niya ay wala naman siyang kasama sa bahay kaya bakit may tumatawag sa pangalan niya? Lalo namang walang multo dito kaya parang napakaimposible nang mga naririnig niya. Dahan-dahan niyang ibinukas ang mga mata at sumalubong sa kanya ang pamilyar na ceiling. Hindi uso sa kanya ang aircon lalo pa at may mabinin
“BEAUTIFUL as ever, Phi,” nakangiting puri sa kanya ni Mia pero tango lang ang sinagot niya. Parang gusto niyang sabihn na mas mukha siyang naglalakad na zombie kaysa isang babae. Pero hindi na lang niya ito pinansin. Mas gusto niyang ipakita na dito ang mga natapos niyang canvass. She’s very much confident with her works sa lahat ng hindi siya sigurado sa mundo sa mga artworks niya may 101% siyang tiwala. “Wala ka nang dila, girl? `Kaloka,” reklamo nito. Kimi naman siyang napangiti, Mia is one of her friends since college. Nagtayo ito ng isang maliit na gallery, na unti-unti na ring nakikilala nitong mga nakalipas na taon. Kaklase niya ito sa fine arts noong nagaaral pa siya ng kolehiyo pero hindi ito nahilig sa pagpipint
“By the way, my name is Fiper del Roje,” anito habang nakatingin sa kanya habang kumakain. Hindi talaga alam ni Phoebe ang nangyari sa nakalipas na mga sandali, the next thing she knew nasa loob na siya ng Love & Potions. Iyon ang shop na pinasukan nila nang basta na lang siya hatakin nito kanina. Sumalubong sa kanya ang mga nakahilerang estante na may mga nakalagat na naggagandahang accessories. Some are made of crystals and gems. Iyong sa tingin naman niya ay gawa ng silver at reak gold ay nakadisplay sa isang glass table malapit sa counter. She felt comfortable in the place, so comfortable na wala siyang maramdamang pagkaasiwa sa lugar. The place was bright, and the design are quite paano nga ba niyang pwedeng i-describe? Magical? It was a feeling na parang pumasok sa ibang mundo. Seeing how beautiful every single display on the place ang masasabi lang siguro niyang peculiar, ay ang mismong si Fiper. She could even be compared with Magi, sa una
SA pagmulat ng mga mata ni Phoebe ay nagulat siya nang makita ang liwanag na naglalagos sa labas. Noon niya napansin ang kumot na nakapatong sa kanya, at maayos na pagkapatong ng kumot sa katawan niya. Sandali siyang napakunot-noo nang maalalala niya ang mga nangyari. Naalimpungatan siya kinagabihan na ginigising ni Magi. Nakatulog na naman kasi siya sa may studio nang hindi niya namamalayan. Bumangon na siya at hindi niya maiwasang makaramdam ng ginhawa ito kasi ang unang beses na nakatulog siya nang matagal o nagigising dahil sa mga napapanaginipan niya. This time she dreamed nothing, as in wala, blangko napatingin siya sa suot na bracelet. Hindi kaya `to ang may dahilan kung bakit nakatulog siya ng maayos this time? Saka napansin niyang hindi siya ngayon ginising ni Magi, ibig sabihin ay hindi pa ito tapos sa trabaho, Inabot niya ang cellphone sa may bedside table, alas siete pa lang ng umaga. Ito yata ang unang beses na nagising siya ng gani
NAKAPANGALUMBABA si Phoebe sa may cashier counter ng Love and Potion kakatapos lang kasi niyang i-submit ang gawa kay Mia. Dapat ay si Magi ang kasama niya ngayon hindi ba noong isang araw lang ay naging buo na ang pasya niya para kilalanin ang lalaki sa panaginip niya? Ang kaso naman bigla itong may natanggap na emergency call nang araw ring `yon at wala itong magawa kung hindi pansamantalang munag ipagliban ang balak nilang dalawa. Hindi naman kasi siya marunong gumamit ng internet kaya malay ba niya kung paano mag-search `don? Kaya naman imbes na
NAPILI ni Jean ang card na lovers at agad naman iyong kinuha ni Phoebe. Hindi niya alam kung bakit pero may isang scene agad na pumasok sa isip niya. “Once you became a licensed Architect. “ nakita niya ang pagkagulat sa mukha into dahil wala naman itong sinasabi tungkol sa sarili nito. “Makikilala mo ang lalaking para sa`yo actually nasa tabi mo na siya for the whole time. Silently loving you from afar, waiting for you to achieve all your dreams because as far as he knows you are his dream. Don’t take him for granted dahil baka mawala pa siya sa`yo.”