Chapter 6

I called Callie after kong matapos mag ayos sa sarili. Nag ring naman ito na kaagad niyang sinagot ang tawag ko. I called him in his i*******m account because it's only available. Wala rin naman akong number niya.

"Hey, napatawag ka?" He asks on the other line. Hinahnagos ito na parang ewan.

Napakagat labi ako sa aking naisip bago magsalita. "Can we meet? I have a matter to discuss with you," diretsahang sabi ko. I was hoping he agree to see me.

Yeah, sure. Just tell me the address, then."

,"Of course. Bye!" Binaba ko agad ang tawag at nilagay sa bulsa ng shoulder bag ko ang phone. I put a powder on my cheek para hindi maghalatang oilg ang mukha ko. Naglagay rin ako ng liptint kaonti saka inayos ang kulot kong buhok at lumabas na sa kwarto.

Naabutan kong prenting naka upo si papa at Aaron, na nasa couch at nanonood ng basketball.  Naagaw ko ang atensyon nilang dalawa.

Hindi pa man ako nakakahawak sa hamba ay tinawag na ako ni papa. "Anak, saan ka pupunta?" tanong niya. Dito raw muna siya titira sa bahay ko para makabawi siya sa mga panahong wala siya.

,All of his life, he spent it abroad to provide our needs kahit ayaw pumayag ni mama.  8 years old lang ako noon, nang umalis siya.

''May kakausapin lang na kaibigan."Napakamot ako sa batok ko. Hindi lang ako sanay na tinatanong ako sa bawat lakad ko.

"Hindi mo man lang ba isasama si Aaron?" He asks curiously,

dEven before, he likes Aaron for me because he is handful on his business. Lumaki siya sa pamilya na mayroong kaya sa buhay.  My father have no idea what happened between the three of us kaya ganoon na lang siguro siya kung mag alala.

Sumulyap ako kay Aaron na ngayon ay nag hihintay sa sasabihin ko. "I can go alone. Kaya ko ang sarili ko."paliwanag ko. Muling sumulyap kay papa.

''It's okay tito, she's fine. We have to trust her,"makahulugang sabi ni Aaron.

,Tumango lamang si papa. Hinalikan ko siya sa pisngi at tumingin kay Aaron saka umalis. I didn't bring my car dahil nasa talyer pa ito at inaayos.

Pagkapasok ko sa La Emerald Cuisine. Isa itong sikat na restaurant. Itinayo ito noong 1800 pero matibay pa rin ito.There are some businessman who was interested to brought it but the owner of it doesn't want to sale it. Sino ba naman ang ipagbibili ang mga bagay na tanging iyon na lang ang naiwang pamana ng kanilang angkan.

Nasa loob n asi Callie, nag hihintay.  Dire-diretso akong nag tungo sa gawi niya na ikinabigla niya. Natawa ako sa reaksyon niya dahil sa gulat.

"Isara ang bibig, may dalang sakit ang langaw."Natatawang sabi ko.

"Ang ganda mo,"

"Alam ko,"

"Naks! Ibang level ng spirit mo ah!"

"Oo naman." Nginitian ko, "Anyway, did you eat lunch?"

"Not yet. We can order if you haven't eat also."

"Sure."

Tinawag niya ang waiter at umorder siya ng kaniyang kakainin. Ako namaan ay umorder lang ng vegetable salad, pritong isda at kain.

e0,"You should order more, hindi ka mabubusog sa ganyan kaliit. You are too thin, baka gusto mong magkalaman, 'di ba?"

''Ang harsh ah!" Inirapan ko siya. Feeling ko nga matagal ko na siyang kilala dahil nakagaanan ko siya agad ng loob.

"Just telling the truth,"

"Ewan ko sa iyo, Callie."

 waiter brought our order in the table. Isa-isa nitong nilapag ang bawat order namin. Ang dami niuang order na para sa kaniya. Halos malula ako sa sobrang dami. May tatlong piraso ng tortang talong, dalawang fried chicken na iyong half-half lang. Hindi pa ginawang dalawa. Mayroon ring binagoongan saka kain.

Hindi halatang matakaw ka."biro ko at tinawanan siya.

Don't laugh. Dalawa tayo rito,"pagkasabi niya ay nilagay niya sa plato ko iyong isang tortang talong, at binagoongan. Sinamaan ko siya ng tingin sa ginawa niya.

Para naman ako kakatayin sa mga nilagay mo. Diet kaya ako!" I pouted.

Huwag ka ngang mag inarte, kaya ang payatot mo eh,"

"Bwesit ka! Hindi lang talaga ako tabain. Hindi katulad mo na isang subuan lang may laman na kaagad."

Hindi na siya nagsalita pa pero naroon pa rin ang nakakalokong mga ngiti. Pasimple kong inapakan ang paa niya. Wala siyang reaksyon sa ginawa ko.

So, ano pag uusapan natin?"agaw niya sa katahimikan.

A-ano kasi..."

Miss mo ako?"

Ang hangin mo sir, tangayin ka sana."

Kidding."

"Pwede ko bang malaman iyong pangalan noong lalake na nakausap nang gabing iyon?"

 at noo siya sa sinabi ko. Bigla tuloy akong kinabahan.

"Hmm... Are you sure?" Umayos siya ng upo saka ipinatong sa lamesa ang siko at pinagsakop ang mga daliri.

''Yes,"

"Okay," bigla siyang tumahimik and didn't bother to talk again. It just a day with Callie pero ang gaan niya sa pakiramdam na kausap.

d"I wanted to thank all of your personally for being there at that night. Kung hindi siguro dahil sa inyo, baka napaano na ako."

''It's nothing. Trabaho-" Napatigil siya when his phone rang. He immediately answered it infront of me.

''Yes, I'll be there in seconds," aniya.

?Seconds? Ano lilipad siya? Ma traffic kaya kung saan siya pupunta. He dropped off his phone, looks at me directly. "I'll have to go. May aasikasuhin lang ako. Just dm me when you get home, okay?"

''Okay,"

Before he stand up, he pulls his wallet and grab the penny inside it at inilapag sa lamesa. Naiwan akong mag isa na tulala.  I was also curious why are they strange. Bakit sila naroon noong gabing iyon.

I caressed the back of my hair dahil sa naisip kong iyon. Pag angat ko sa pulsuhan ko ay nataranta ako. Hindi ko suot ang bracelet ko. Nag simula na akong manlamig at kabahan sa hindi malamang gagawin.

It was very important to me dahil personal kong gawa iyon noong nasa Bali, pa ako. That was my favorite accessory. It was a color of  mint green, with a design of pisces at the top of it.

Hindi iyon ordinaryong gawa lamang dahil sa loob noon ay dyamante na maliliit. Kailangan kong mahanap iyon.

I went in shop to check the papers I haven't check yet.  Naging abala ako sa ibang bagay nitong mga nakaraan kaya hindi ko napag tuunan ng pansin iyon.

Tinawag ko ang staff ko para sa papeles na pinirmahan ko. Kailangan kong maibigay ito ngayon dahil baka sa susunod na mga araw ay maging busy ako."Maria, pakibigay itong mga papers kay Mrs. Hernandez, I signed them already. Tatawagan ko na lang siya after she set the meetings." sabi ko sa staff,

Noted, ma'am. Wala na po kayong ibibilin?"

"Wala na. Iyon lang, salamat."

 list down all the garments for inventory for the month of August.  By September, karamihan ay dumarami ang nagpapagawa ng designs dahil ang mga kliyente ko ay hindi lamang mga artista o 'di kaya ay mga professionals na dumadalo sa ball events. Mayroon rin sa mga high end beauty pageants. I gave them discounts since they can not afford to buy expensive garments. Ofcourse, I gave them the quality they wants.

Kaya ganoon na lamang karami ang costumers ko.In business, it should have give and take strategy para magkaroon ng magandang sales ang negosyo. Hindi palaging sa mamayaman lang. We should consider the low profile  people but has a good whelming sincerity.

___

Nagtungo ako sa bahay ni mama at naabutan kong naglalampungan sila ni papa sa sala. Hindi na ako magtataka dahil wala namang tao at wala ang mga kapatid ko, nasa trabaho ang mga iyon.

Ma, Pa! Doon nga kayo sa kwarto mag lampungan!" sita ko sa kanila.

"Sus, ngayon lang naman eh."si mama na parang teenager kung umasta. Hinampas niya pa si papa sa dibdib.

Kinurot naman ni papa si mama sa pisngi at hinalikan sa labi. Argh! Bakit ganito ang parents ko.

Oo nga anak, saka wala naman ibang tao kundi kami ni mama mo lang."paliwanag ni papa. Yapos-yapos niya pa rin si mama.

Ang tatanda niyo na kaya."

"Wala sa edad iyan, saka may asim pa kami oh!" singit ni mama.

My parents aren’t that too old to do things they used to do when they were younger. They just missed the moment of their husband and wife relationship. Kaya naiintindihan ko na ganoon nga talaga ang mag asawa.

Pinandilatan ko na lamang sila. Pumanik ako sa kuwarto ko para kumuha ng nga damit ko because I was run out of clothes in my house. I packed not all my clothes that were left in my room, together with my art materials. Marami akong stocks na mga gamit matapos kong magpatayo ng shop. Sa kwarto ko rin ito ako gumagawa ng mga desinyo kapag hindi ako makapag focus doon sa shop.

Hindi pa ako nakakapag laba mga isang lingo na. Tomorrow, I have to meet that guy to thank him personally dahil malaki ang uang na loob ko sa kaniya.

Pag labas ko ay naabutan kong nasa sala si Annie, masayang nakikipag kwentuhan kay Aaron. Natamaan nila ako pareho ng tingin, at sa maleta kong bitbit. I didn't bother to talk at dire-diretso lang ako na lumabas ng bahay.