Share

Chapter 7

Author: Inkfusion
last update Last Updated: 2021-05-24 10:02:12

I prepared a food for my friends because they visited me today. Ang dalawang ito ay basta nalang sumusulpot na hindi nagsasabi.  As I walk in living room, their eyes is on me like I did something terrible by the looks in their eyes seem inevitable. I narrowed my eyebrow in an instance. On the other hand, still holding snacks for them.

Marianne and Rebecca accompanied me in mini bar where I place their snacks. Alam ko ang mga tinginan nila sa akin. Umirap ako sa dalawa saka tinalikuran para kumuha ng juice sa ref.

"Girl, you haven't told us that you have meet the hot guy in town!" Annie said, while giggling.

"What do you mean by that?"taka ko naman na nagsalin ng juice sa mga baso na nasa tray.

"Hindi ka talaga nanonood ng balita ano?"Nakapameywang pang sabi ni Marianne.

Sumulyap ako kay Callie na naroon sa couch. Komportableng nakasandal ang dalawang balikat sa mahabang couch habang ito au naka de kuwatro. Ngayon ang usapan namin na makipag kita sa lalakeng nag ligtas sa buhay ko.

"Spill it out."bored kong sabi.

"Huwag na nga lang at nagugutom na kami. Tara na. Your visitor might get hungry, sige ka."panunuya ni Rebecca.

Dala ko ang tray ng juice at sila namang dalawa ang may bitbit na tray nang snacks.

"Here, have a snacks first,"

"Thanks,"

"So, Mr." panimula ni Marianne. "What's your name?"

"Callie. Callie Pineda."

"So, Mr.Pineda, where the tow of met?" singit ni Rebecca habang umiinom ng juice.

"Well-"

"Let's go, Cal. Iwan na muna natin sila."singit ko sa dalawa at sinimangutan ako.

"Oh, okay! See you next time girls!"aniya sabay kindat at nag tilian ang mga kaibigan ko. Nako talaga pag dating sa lalake, hindi sila mapirmi.

"Selos ka ano?"

"Kapal mo naman. I'm not interested on you, duh!"

"Ouch! Pighati, pain!" may pag hawak pa siya sa dibdib niya.

"Baliw ka na."

Iginaya niya ako sa kotse niya hanggang sa makapasok kami sa loob. Tahimik naming tinahak ang daan na mapupuno at sariwang hangin. His eyes was focus on the road. Kitang-kita ko sa side mirror ang puting kotse sa likuran namin.  Pansin ko na kanina pa ito nakasunod sa likod kahit saan kami lumiko. My heart beat so fast that I couldn't get inhale.

"C-cal..."kinakabahang tawag ko sa kaniya. Napansin niya ang pamumutla ko dahilan para mataranta siya.

"What's wrong, boo?"he's holding my left hand to console me. Mukhang hindi niya yata pansin iyong sa likuran namin.

"There's a car behind us."pagkasabi ko ay agad siyan tumingin aa likuran at napamura.

"Shit! It shouldn't be happening right now." Ramdam ko ang pag tagis ng braso niya sa bilis ng pagpapatakbo.

Nanatili akong nakahawak sa seatbelt ko dahil pakiramdam ko ay mawawala na ako sa sarili. Nasusuka ako sa bilis niya magpatakbo.

"Cal, anong nangyayare? Bakit nasa likod  pa rin sila?"usisa ko.

"I'll explain later, boo. Just hold on tight-"bago niya pa matapoa ang sasabihin ay isang malakas na putok ng baril ang nanggaling sa likuran. "Dapa!"Sigaw niya sabay may inabot sa ilalim. Napatakip ako ng tainga dahil sa pagpakawala niya ng putok habang siya ay nagmamaneho.

"I-I can drive, Cal. Let me drive for us!" wala sa sariling sabi ko. Saglit niyang ihininto ang kotse at nagpalit kami ng pwesto habang siya ay walang tigil sa pagpapaputok.

My body were trembling, para bang kinukuryente ako sa sitwasyon na ito. Takot, pangamba at pagkabalisa ang aking naramdaman.

Sa wakas ay nakalayo kami roon sa humahabol sa amin. I pulled out myself to stop the car and went outside. Hawak ang dibdib sa hindi matigil  sa lakas ng kalabog nito.

Nasa gilid kami ng dagat, kung saan nakaparada ang kotse niya. Ramdam kong tumabi siya sa akin na hindi malaman ang gagawin.

"What happened earlier was unexpected. I'm sorry, boo. You shouldn't have to experienced it. I'm really sorry."

Nang medyo kumalma ang sarili ko ay naglakas loob akong magsalita. "What are they after at? Sindikato ka ba?"hindi maiwasang tanong ko.

"No, boo. It's not like that. Mahirap ipaliwanag."

"Then spill it."

"Promise me you won't tell anyone, okay?" aniya. His hands is on his pocket, leaning on the other side na ilang dangkal lamang ang pagitan naming dalawa.

Para bang ang lalim ng kaniyang iniisip na hindi ko mawari. Ang bawat hininga ay malalalim. Nanatili muna kaming tahimik 'til he decided to story telling.

Black  Hunter Deliquent Organization  was lead by two brothers,  Sebastian Joseph and Sean Craig Grayson. Nag simula ang organization noong 1987 na pinamumuunan ito ng kaninang ina na si Amari Yamamoto. Isang haponesa. Si Don  Lucas  Grayson. Half american, half Filipino.

Ipinagpatulot ang organisasyon hanggang sa mag asawa at magkaanak ang mga ito. Ang panganay ay si Sebastian Joseph,  pagkasilang pa lamang ay sa kaniya na ipinangalan ang mga ari-arian at binigyan ito ng titulo na papalit sa hanay ng ina.

Magpapatuloy upang palawakin ang karapatang pang tao, upang mabigyan ng hustisya at kalayaan ang mga ito sa pamamagitan ng kapangyarihan. Kapangyarihan na sumira sa relasyon ng magkakapatid at pag abuso sa kapangyarihan.  Isang taon ang lumipas ng maipanganak si  Sebastian, ay naisilang naman si Sean Craig. Bakas ang tuwa sa mga mata ng kaniyang ama dahil nagkaroon ito ng pangalawang anak na lalake

Second child is a blessings kumpara sa panganay na anak na lalake. It does not matter if it is a girl or a boy. What matters is the second born.

Habang pinakikinggan ko ito ay hindi pa lubos na mag sink-in sa utak ako ang mga sinasabi niya. His looks were back and forth, telling me to believe his story or it's up to me to believe in it. He does his part so maybe I should believe in him.

But there is a part of me that couldn't process after hearing it. Luckily, his phone rang, I was interrupted by a mind blowing story of his. Naiwan ako sa harapan habang siya ay sinasagot ang tawag.

Hindi ko lubos maisip kung bakit ako sumama at nag desisyon na makipag kita o kausapin. Gayonf nakasalalay ang buhay ko sa tagpong iyon.

"Hey, we should go. I had to report what happened earlier to HQ." he said.

"Sure."sabi ko, "Hindi ba natin isusumbong sa mga pulis?" tanong ko ng makapasok kami sa kotse niya.

"Basti is more powerful because he got the positioned that was supposed to before Sean. In that case he holds the whole police department. Marumi siya kung makipaglaro. Walang sinasanto mapa babae man o kabataan."paliwanag niya. Tiim bagang itong bumuntong hininga.

"What you told earlier, are you related to this siblings? How come?"pag iiba ko sa usapan.

"Yeah. They are my cousins. Ang pinaka gwapo sa kanila."

"Okay na sana e, kaso may pahabol pa."natatawang sabi ko.

"Totoo naman. Gwapo talaga ako, look at your friends they added me on i*******m."nilapit niya sa mukha ko ang phone niya kung saan nangunguna ang pangalan ng mga kaibigan ko.

Napailing na lamang ako, habang siya ay ngingiti-ngiti habang nag da-drive. Maya-maya pa ay nakarating na kami sa isang building na hindi pamilyar sa akin.

It looks abandoned when I first examine every detail of this building. Nang makapasok kami sa loob ay namangha ako sa sobrang ganda. Para itong masyon dahil sa naglalakihang chandelier, nga paintings na hindi ko makilala dahil sa nakapa detailed ang pag gawa. Ngayon ko lamang iyon nakita sa tinagal-tagal kong pag iikot sa France at sa mga museum.

"Stay here. I forgot something in the car."wika ni Callie.

He led me into the couch before he left. The guards are looking in my direction. Tila manghang-mangha nang makita ako rito. Hindi nila ako niluyaban ng titig, kaya pinakatitigan rin nila ako.

Someone cleared throat kaya naagaw nito ang atensyon namin. A man wearing a fitted plain gray T-shirt with his maong pants. Kitang-kita roon ang kakisigan nito at namumutok na muscle.

"Boss, nakauwi na si Callie,"anang bodyguard na tumingin sa gawi ko. Sumulyap sa akin ang lalake dahilan para magsitayuan ang mga balahibo ko.

Ang mga titig niya, tila ba isang kuryenteng nag bigay ng bolta-boltaheng pakiramdam na hindi ko mawari. Tinanguan niya ang buddyguard saka humakbang papalapit sa akin.

"Hi! I was with-"

"She's with me."si Callie na ang sumagot para sa akin.

"You are?"he asks, habang titig na titig sa akin.

"Sydney Daine. Sydney for short."sagot ko sabay lahad ng kamay. He just stares my hand na kagaad ko namang binawi iyon.

"Sydney pangalan mo?"takang tanong ni Callie. Don't tell me hindi niya alam pangalan ko."

"O-oo."sagot ko at hinarap siya." Teka nga, magka chat lang tayo sa I*******m hindi mo alam pangalan ko? Unbelievable!"inirapan ko siya saka humarap sa lalake.

"I'm sorry, boo.  Ang ganda mo kasi e,"singit niya.

Pasimple ko siyang siniko sa sikmura at ngumiti doon sa lalake na nakamasid sa amin ni Callie. Baliw talaga itong si Callie, all this time, he doesn't know my name.  Pwede pala siyang maloko kung ganoon.

"In my office, now!"pareho kaming napitlag ng sumigaw ang lalake. Hindi malaman ang gagawin ni Callie kung susunod ba siya roon.

"Lagot ka."pang aasar ko. Pinitik niya lang ang tungki ng ilong ko saka tumakbo at hinabol ang lalake.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Woundead Heart (Tagalog)   Chapter 27

    "Kumain pa kayo ng marami at tiyak na pagod kayo sa biyahe." anang ni Nanay sa amin. Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang mga palad bilang pasasalamat na walang sawa niyang pag aalaga sa amin. Ibang-ibang awra ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. I felt like every move I make, someone is looking at me intensely. Para bang may nagawa akong kasalanan sa taong iyon. "Okay ka lang?" naagaw ang atensyon ko ng hawakan ni Albert ang palad ko. "Uh-huh, sorry. I'm fine. May iniisip lang. Pero ayos lang ako 'wag kang mag alala," wika ko. "Hey, don't force yourself, okay? Makakasama iyan sa kalusugan mo." may bahid na pag aalala sa tono niya. "I won't. Thank you," sabi ko at bumalik na sa pagkain. Ramdam kong nakatitig pa rin sa akin ang kaibigan ni Albert kaya nagmamadali akong tapusin ang pagkain ko dahil hindi ko na kaya. Parang sasabog ang puso ko kapag tumagal

  • Woundead Heart (Tagalog)   Chapter 26

    I just watched him monitoring my vital signs. Pinahinga niya ako ng malalim para kuhaan ng respiratory rate. Nang matapos ito ay hinarap niya ako. "May sumasakit pa ba sa iyo?" He asks"Wala naman," sabi ko."I see. If ever something hurt on you, do not hesitate to contact me, okay?""I will," sagot ko. "Uhm, matagal ka na bang doctor sa lugar na ito?""Well, I grew up here so yeah matagal na ako dito.""Ganoon ba? Salamat pala sa pag tyagang alagaan ako kahit hindi ko alam kung paano at bakit ganito ang kinahinatnan ko. Maraming salamat," wika ko."Hmm... You're welcome," aniyaNapalingon kami bigla ng bumukas ang kurtina na nag sisilbing harang sa pagitan ng kuwarto. Pumasok ang batang babae na anak ko raw. "Hello po, Mommy. Dinalhan po kita ng sopa, sabi po ni Nanay ay makakatulong po ito upang mabilis ka pong maka alala," mahabang sabi nito.

  • Woundead Heart (Tagalog)   Chapter 25

    "Ma'am, ano ang masasabi niyo tungkol sa kinasasangkutan niyo ngayon? Is this true ma'am?" sunod-sunod na tanong ng reporter."I'm sorry but I don't have to explain anything without my lawyer's consent." I explained to the reporter.Patakbo akong nag tungo aking sasakyan habang hinahabol ako ng mga reporter. Kaagad kong pinapatakbo ang sasakyan ng may humarang sa harapan ko. Thank God I was able to stop the car or else I would get hit in front of me. Nang makitang huminto ako ay tumakbo patungo sa akin ang mga report.I saw Sean, he knocked on my door in a hurry. Binuksan ko ang bintana para marinig siya. "What?!" inis kong tanong."Get out of your car, I'll take you away from here." he said in an authoritative voice.Kaagad naman akong lumabas ng sasakyan at walang tanong na sumakay sa sasakyan niya."Don't worry about your car, someone will pick it." he assures me."T-thanks," sabi ko. "You should have let me deal with them. I can tak

  • Woundead Heart (Tagalog)   Chapter 24

    "Kaya mo pa ba?" tanong sa akin ni Marianne. "Of course, ako pa ba?" "Hindi mo na kaya e, "reklamo namam ni Rebecca. "Watch me, I'll prove you guys I'm fine." sabi ko. Naglalakad ako palabas ng bar ng pagiwang-giwang. Ramdam ko ang pag alala nila sa akin mula sa likuran. Ganoon pa man ay pinilit kong mag lakad. "Told you guys, I'm fine-" bago ko pa matapos ang sasabihin ay natisod ako. My friends panicked, and didn't even know what to do. I pulled myself up but I couldn't because of my weight. I gained so much weight weeks after Sean and I got separated. Ibinuhos ko na lang sa pag kain ang sakit na nadarama ko. Pero kahit anong gawin ko ay masakit pa rin sa parte ko. "Leave her, I'll take her home," anang boses. My heart beat fast, I couldn't breathe properly as I heard that voice I was longing for. Kahit hindi ko man makita ng buo ang kanyang mukha, I know who he is. "Bye, Syd. Mauna na kami."paalam ng

  • Woundead Heart (Tagalog)   Chapter 23

    "Iiyak mo lang anak, mahirap kapag kinimkim mo ang sakit. Baka saan pa mapunta 'yan." ani mama. Pumasok ito sa kwarto ko. Hinayaan ko lamang na nakabukas ito at lahat ay pwedeng pumasok. "A-akala ko iba siya, akala ko masaya lang kami na magkasama." "Alam anak, ang pag ibig ay hindi ganyan. Mayroong saya, lungkot at pait. Parte 'yan ng buhay. Masakit oo. Pero hindi laging masaya ang buhay. Bawat problema ay may solusyon, napag uusapan." "Hindi ko pa kaya, ma." "Eh 'di hindi kaya. Huwag pilitin. Hayaan mong ang panahon ang mag desisyon para sa inyo, dahil alam naman natin na hindi natin ito hawak." Niyakap ako ni mama at hinagod ang likuran ko. Ramdam kong nahihirapan rin siya na makita akong ganito. She always see me as one of her bravest daughter. A fighter. Iniwan na ako ni mamasa kwarto ko at hinayaan akong mapag isa. Nagpapasalamat ako na walang nag balak istorbohin ako sa aking pag pahinga. Kaagad kong na

  • Woundead Heart (Tagalog)   Chapter 22

    Narito ako ngayon sa gender reveal party ng pinsan kong si Sam. Napaaga lamang ako dahil wala naman akong ginagawa sa ngayon. Marami na rin ang mga dumalo.Mga bigating tao ang nag puntahan. Nasa kwarto niya ako, naupo muna dahil medyo nahihilo nga ako kanina pa. Dumadalas ang pag sakit ng ulo ko. Nitong nakaraan ay medyo na stress ako sa trabaho. Gusto ko muna isara ang shop, pero paano ko pasasahurin ang mga empleyado ko."Hi! Okay ka lang?" tanong ni Sam. Kakapasok niya lamang. May bitbit itong tubig."Yep. Okay naman na." wika ko."Good. Tara sa labas at ipakikilala kita sa magiging ama ng anak ko." She held my wrists."Hey, babe." tawag niya sa lalake. Base sa tindig at tikas nito ay paniguradong guwapo ito at karapat dapat sa pinsan ko." dagdag pa niya.Bumilis ang kabog ng puso ko ng lumingon ito sa akin. Nagulat rin siya ng makita ako. Habang si Sam naman ay nakangiti lamang rito."Anong ginagawa mo-" hindi ko natapos an

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status