MAGKAYAKAP ang mag-ama sa loob ng hospital room nang dumating sina Angelie, Nannette, Melrose, at Alvin. Kasunod nila ang grupo ni Mon at ang grupo ni Norma. Masaya silang ipinakilala ni Andrei sa parents niya.
Ngiti ng pasasalamat ang tanging naging tugon ni Marcia habang abala sa pakikipagkulitan ang kaniyang asawa sa mga bisita nila.
"Balita ko'y mga dean's lister kayo. Sino ang nanunuhol kay prof?"
Nagtawanan at pabirong nagturuan ang magkakaklase hanggang si Andrei ang napagkaisahan ng lahat. "Ang anak ninyo po talaga, sir, lagi kasing may baong dimples."
"Well, masisisi ninyo ba ako, guys?" game namang sagot ng binata. "Pero natutunaw talaga sila sa owshi cuteness ni besh," si Angelie naman ang tinutukso niya. Lumakas ang tawanan dahil sa pagba-blush ni Angelie.
"Hala! Ang ingay natin, guys, baka mapagalitan tayo ng doctors."
"Sorry, madam," panunukso ni Alvin kay Norma. Nagsitahimik naman sila, inabot na ng hiya sa parents ni Andrei.
Hindi naman nagtagal sa loob ng kuwarto ang mga kaklase. Sa lobby sila nagkumpulan kasama ni Andrei.
"Siyanga pala, besh, tutal wala tayong pasok bukas, a-absent muna ako sa practice."
"Ipagpapaalam kita kay coach," sabad ni Norma.
"Nagpaalam na ako." Muli niyang kinausap si Angelie, "Hindi muna kita susunduin bukas, ha."
"S- sige. Okay, ako na lang mag-isa ang mag-grocery bukas."
"I can give her a ride. On the way naman ang condo nila sa amin."
Malapad ang naging ngiti ni Andrei sa ini-offer ni Norma. Napalitan naman agad ito ng alanganing ngiti nang makita ang hindi pagsang-ayon dito ni Angelie.
"Ako na lang ang sasama sa iyo," suntok sa buwang offer iyon.
"O, gusto mo bang si Alvin ang-"
"I'll ride with her. Maaabala ko pa si Alvin."
"Hindi naman-" Hindi na niya itinuloy ang sasabihin. It would be useless. Bagama't duda siya sa motibo ni Norma sa waring pakikipagmabutihan nito kay Angelie.
Maya-maya ay lumabas si Ronald, ang ama ni Andrei. Pinagmasdan niya ang anak habang nakikipag-usap sa mga kaklase. Nakita niyang sabay na nag-abot sa kaniyang anak ng mineral water sina Angelie at Norma. Si Alvin naman ay nasa isang tabi, nakatingin sa mag best friend. Ang mga kaibigan naman ni Norma na sina Vens at Ara ay panay ang pagsi-selfie habang abala sa pagkukulitan ang iba.
"Guys, we don't want to keep you here longer than you should. Baka hanapin kayo ng parents ninyo. In behalf of my family, I am giving our deepest appreciation sa ginawa ninyong pagdalaw sa mommy niya."
"Okay lang po, sir."
"You're welcome po, sir. We also would like to see Andrei's parents."
"Ilang araw lang po, nandito na kaagad kayo? Considering na galing po kayo ng Antarctica?" Hindi napigilan ni Mon ang sariling ma-overwhelm sa idea na iyon.
"No, last month pa ako umalis sa Antarctica. Galing akong Australia." Si Mon ang sinagot ni Ronald pero hindi niya napigilang mapatitig kay Angelie.
"Magaganda pala ang girls ninyo," wika niya habang nakatingin sa dalawang katatapos lang mag-selfie, sabay baling niya kay Norma. "I'm sorry, I forgot your name, miss beautiful."
"Ahem!" Hindi napigilan ng mga kasama ang mangantiyaw kay Norma dahil kinilig Ito sa sinabi ng ama ni Andrei.
"Norma po, sir." It was supposed to be a short handshake pero hindi kaagad bumitaw si Roland, hinintay ang idudugtong ng dalaga. "Agustin po."
Muli ring nagpakilala with complete name ang mga babae. Huli niyang hinarap si Angelie. "I suppose you're my son's girlfriend."
"Best friend po!" Sabay pang sumagot sina Andrei at Angelie.
"And your name is…?"
"Angelie Buenafalco, sir." Tipid ang naging sagot ng dalaga sa kabila ng matamang pagkakatitig sa kaniya ng kausap.
"Buenafalco?... Nasa America ba ang parents mo?"
"Yes, sir. They're both working in a hospital." Nakahinga siya ng maluwag nang tumango-tango ang kausap at binitiwan na ang kamay niya.
"Well, guys, nice meeting you all. Maybe we could have a dinner together by tomorrow night, celebration ng paglabas ng mommy ni Andrei dito sa ospital. I hope you could come."
"Sure, po."
"Darating po kami. Salamat po sa imbitasyon."
NAPANSIN ni Marcia ang kalungkutan sa mga mata ng lalaki nang pumasok Ito sa kuwarto.
"Nakausap mo ba siya?" Sinikap niyang makapagsalita kahit na nanghihina pa siya.
Hindi agad nakasagot ang lalaki, natigagal Ito ng ilang sandali.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin?"
"What difference would it make?" Larawan ng disappointment ang mukha ni Marcia. Bumaling ito ng tingin sa may bintana. "Pakibuksan ang bintana. Lumabas ka na rin. Nakakasikip ka rito. Gusto kong makahinga, magpahinga."
"Please stop saying things as if it's only my fault. Kasama kitang nagdesisyon. In fact, this wouldn't happen if you--"
Lumabas na lang ng hospital room ang lalaki. Ayaw niyang muling atakehin ng sakit sa puso ang asawa. Iniwan niya itong namumuo ang mga luha at napatiim-bagang sa mga narinig nito sa kaniya.
……
INIHATID na lang ng tanaw ni Alvin sina Angelie at Nannette nang magkasama ang dalawang sumakay ng bus. Hindi niya Ito binitiwan ng tingin hangga't hindi natabunan ang bus ng ibang sasakyan mula sa kaniyang kinatatayuan.
"Wala na, boy! Kumbaga sa kasabihan nila noon, kumakain ka lang ng alikabok."
Tipid na ngiti lang ang isinagot niya kay Jebon.
"Ba't 'di ka pa kasi pumorma? Kung nahihiya ka Kay Angelie, e di gawin mong tulay si Nannette!"
Dumugtong pa si Jebon sa winika ni Marc. "Kung ayaw, e di do'n ka na lang sa tulay. Maganda rin naman si Nannette."
"Hoy! Huwag ninyo namang gawing second option lang ang kaibigan ko. Ano, 'pag di pumasa sa iba, sa kaniya? Mahiya nga kayo sa sarili ninyo!" Pinamewangan pa ni Melrose ang mga lalaki habang tinatarayan niya ang mga ito.
…..
"Nagtapat na ba siya sa 'yo?"
Hindi inaasahan ni Angelie ang naging tanong ng katabi. "Ng ano? Sino?"
"Hmmh!" Gustong bawiin ni Nannette ang nabitiwang tanong. "Wala bang sinabi sa 'yo si Alvin?"
"Wala naman. Bakit, ano'ng meron?"
Tinimbang ni Nannette ang susunod na bibitiwang salita.
"Gosh! Sila na ba ni Melrose?" Kinilig pa ang dalaga sa naisip. "I knew it, me possibility nga!"
Nadismaya si Nannette sa nadiskubre. 'Napansin mong posibleng may gusto si Melrose Kay Alvin pero dense ka kung sino ang may gusto sa iyo.' Hindi na lang niya ibinuka ang bibig. Hinayaan niya ang katabi na magkusang ibahin ang topic.
"Sa Australia pala galing ang dad ni Andrei, 'no."
"Oo. Buti, nakarating siya agad. Ganiyan talaga 'pag may magkasakit sa pamilya, 'no? Iiwanan ang trabaho para sa pamilya, 'di talaga puwedeng tiisin."
Niyakap ng kalungkutan ang puso ni Angelie. "Kailangan bang magkasakit pa ako?"
Hindi masyadong narinig ni Nannette ang tinuran ng katabi. Nakita niyang pumikit ito kaya nanahimik na lang siya.
….
SAMANTALA, tahimik naman habang magkatabi sa upuan ng bus sina Alvin at Melrose. Tanging manaka-nakang buntunghininga lang ang naririnig nila mula sa isa't isa. Pinagbubulungan naman sila nina Mon sa kabilang upuan habang nagsi-selfie sa kanilang upuan sina Vens at Grecia.
Unang bumaba ng bus si Alvin na sinundan ng pangangantiyaw nina Marc at Jebon.
"Boy, iiwanan mo na ang forever mo?"
"Huwag kang pumayag, girl!"
Nagngangalit na kamao at nanlalaking mga mata ang isinagot ni Melrose sa kanila. Isang tipid na pagkaway naman ang iniwan ni Alvin.
Tumabi kay Melrose si Mon.
"O, ba't ka nandito?!"
"Sungit naman nito."
"Siya na lang kaya ang forever mo, bagay naman kayo!"
Sinundan naman ni Marc ang pangangantiyaw ni Jebon. M and M, bagay na bagay! Ang tamis!"
Tila walang ibang mga kasama sa loob ng bus ang dalawa kung makatawa. Malapad naman ang pagngiti ni Mon habang pinandidilatan sila ni Melrose.
Nakikitawa rin sa kanila sina Vens at Grecia habang nagpapatuloy sa pagkuha ng litrato.
"Ambaho!"
"Di ako 'yun, ha!"
"Tawa kasi kayo ng tawa, ayan, kinakabagan na kayo!"
"Di ako 'yun!"
…..
NAGHAHANDA na sina Norma para sa pagsasara ng bakery. Kani-kaniya sila ng paglilinis at pagliligpit ng mga gamit.
"Puwede pa bang bumili?"
Magkahalong kaba at galak ang naramdaman ng babae nang mapagsino ang customer.
"Opo, sir. Puwede pa po. Pili lang po."
Masayang inistima ni Norma ang ama ni Andrei.
"Kayo pala ang may-ari ng Elaiza's Bakeshop."
"Oho."
"Bumibili ako dito noon, parang 'di naman kita nakita."
"Lately na lang po kami pinapatulong dito, sir. Para raw matuto. Salit-salitan kaming magkapatid."
"Ah, ganu'n ba? Balita ko'y matagal sa abroad ang father mo?"
"Opo. Kababalik land din po niya. Pero panghuli na raw po ito, mahirap daw po kasi ang buhay sa karagatan."
Tumango-tango ang lalaki. "Mahirap ang mawalay sa minamahal. Kaya dapat talagang pinanghahawakan natin ang taong mahalaga sa atin."
Matamis na ngiti ang isinagot ng dalaga.
"Alin kaya rito ang bibilhin ko?'
"Short cakes po, try ninyo."
"Hmm… oo nga, mahilig nga pala si Andrei sa shortcakes. Ano'ng flavor?"
"Kayo po, lahat naman po iyan, masarap. Pero Ito po ang madalas niyang bilhin," sabay turo sa blueberry shortcake.
"Alam na alam mo talaga ang gusto ng anak ko, ha." Nginitian niya ng matamis ang dalaga. "Hindi ko alam na paborito niya ang blueberry. Ni hindi namin siya mapilit kumain ng berries noon.."
Bahagyang napaubo ang dalaga. "P-paborito po siguro iyan ni Angelie, kung hindi niya paborito."
"Oh! I see…" inarok nito ang damdamin ng kausap.
"Well, it's nice na alam mo ang gusto ng mga kaklase mo. I hope you know what you want, too."
Malalim ang iniisip ni Roland habang hawak ang kartont ng biniling shortcake. Inilapag niya ito sa basurahan at saka pumara ng taxi. Pasakay na siya nang maalala niyang maaari naman niyang ibigay kina Flor ang binili. Nakagatan na Ito ng mga batang-kalye paglingon niya.
"Sori po."
Sinenyasan niya ang driver na paandarin ang taxi.
Napagtanto niyang nawawala siya sa focus dahil sa kaniyang mga natuklasan. Kailangan niyang gumawa ng hakbang. Ayaw niyang maulit ang pagkakamali.
"Hello, dad?"
"Son, we have to talk." Tinawagan niya ang anak para kausapin ito ng masinsinan.
Get ready for the twist of this story. I couldn't promise anything but it would be "all-new".
CHAPTER 1 2 "Are you okay?" Naninibago man siya sa ipinapakitang kabaitan ni Norma, ipinagpapasalamat naman niya ito. "Kanina ka pa matamlay." "Oo nga, girl." Tila magkatulad ng tunog ng kay Norma ang tono ni Nannette, pero kay Nannette, sigurado siyang genuine ang sympathetic tone nito. "I'm alright. Medyo napuyat lang ako." "Bakit?" "Tigilan mo nga muna iyang kapanonood mo ng anime. Kailangan nating mag-focus, girl." "Bibigyan na lang kita ng link ng gusto mong anime para you can watch it any time. Di mo na kailangang pagpuyatan." Kinuha ni Norma ang gadget para papiliin si Angelie. "Girl, para iyan 'di ka mapuyat, ha. Di mo iyan dapat tapusin in one sitting." "Oo na po, tita!" "Huh!? I'm two months younger than you, miss!" Natatawang iniwan sila ni Norma at lumapit kina Mon. "Oy, don't be late mamaya ha. Call us para halos sabay ang arrival natin do'n." "Oo nga. Magtawagan tayo para sabay tayo," ani Jebon. "Iyon na nga ang sinabi, 'di ba," inilapit pa ni Marc ang muk
Abala sa paghahanap ng kakantahin ang mga babae sa song catalog ng videoke nina Andrei. Masaya namang kumakanta at sumasayaw sina Marc, Jebon, at Alvin. Nakasarado ang music room na may katamtamang laki kaya tiwala sila na hindi maririnig sa buong kabahayan ang boses nila. Nang matapos ang tatlong lalaki ay kaagad na bumirit ng madamdaming kanta si Nannette. Nakatayo naman sa magkabilang tabi niya sina Norma at Angelie, sumasabay sa pagkanta niya habang pumapalakpak na may ritmo. Natutuwang inasar sila ni Mon. "Bigyan n'yo nga ng mic iyang dalawa at birit na birit na! Baka agawan na nila ng mic si Nannette." Tumawa siya nang panlisikan siya ng mga mata ng dalawa. "Kung maka-emote kasi kayo, akala mo naman inlab na inlab!" Sabay naman siyang binelatan nina Angelie at Norma. At dahil hindi sila tinatantanan ng pang-aasar ni Mon ay nagkasundo ang dalawa na huwag nang pansinin ang mga banat sa kanila ni Mon. "Tingnan mo 'yang dalawa," ani Mon kay Andrei, "siguro kung una silang nagkaki
EXCITED si Angelie habang naghihintay kay Andrei. May usapan kasi silang dalawa na magkikita sila ngayon. Susunduin siya ng kaibigan para mag-jogging. Twenty minutes before five siya susunduin pero alas kuwatro pa lang ng umaga ay nakabihis na siya. Nang malapit na ang oras ay bumaba na siya at nag-abang sa lobby. Nang makita ni Angelie ang papalapit na taxi ay agad siyang lumabas ng building. "Good morning!" Masaya niyang kinawayan ang binata. "Good morning!" Pinagbuksan niya si Angelie para makaupo sa backseat ng taxi, sa tabi niya.. Agad namang sumakay ng taxi si Angelie. "Mabuti, walang ulan ngayon. Tama ang weather prediction mo." Kinikilig pa ang dalaga habang nakikipag-usap sa kaibigan. Bahagya namang natawa si Andrei. "Internet iyong tinanong ko." Parang hindi siya makapaniwala sa nakikita niyang kasiglahan ng babae. "Alive na alive yata ang nocturnal naming dalaga ngayon." Bumungisngis naman siya agad. "I'd like to shed some fats." "Oh!" Hindi muna niya tinanggal ang ka
HINDI mapakali si Angelie habang tinitingnan ang oras sa ka iyang cellphone. Kanina pa siya naghihintay sa may corridor. Malapit na ang oras ng ensayo nila para sa nalalapit na cheering competition, pero wala pa rin si Andrei. Kahit na friendly competition lang ang isasagawa ay gusto pa rin nilang mag all-out sa kanilang performance. Ito ang dahilan ng pagbabago nila ng cheering uniform. Bagay kasi ito sa bago nilang cheering moves. Hindi pa nakikita ni Andrei ang bago nilang uniform kaya't gusto niyang sorpresahin ang kaibigan. Pero malapit na siyang ma-late sa cheering practice nila. 'Andrei?' Nakikita na niya ang noo at buhok ni Andrei. Natatakpan ng ilang estudyanteng naglalakad ang mukha ng lalaki, pero natitiyak niyang si Andrei ito. Dahil kailangan na niya itong makausap, halos patakbo niya itong sinalubong. "Besh,..." tawag niya kay Andrei nang malapit na siya rito. "O? Besh,..." nakangiti siyang binistahan ang suot na cheering uniform ni Angelie. "Iba yata ang uniform n'y
HINDI niya kayang mawala sa kaniya si Angelie. Alam din niya na mahihirapan si Angelie kapag mawala siya sa buhay ng dalaga. Isipin pa lang niya na magkakahiwalay silang dalawa ng landas ay ramdam na niya agad ang kalungkutan, at ang pagkaawa kay Angelie. "This is just a test to our friendship. Self, don't give in," mahina niyang sambitla habang nakatingin siya sa sarili sa harap ng salamin. Kinurot-kurot pa niya ang sariling mga pisngi at kapagkuwa'y tinampal-tampal ito ng mahina. "Don't imagine weird things," ang bilin niya sa sarili bago siya umalis ng bahay. Habang nakasakay siya ng bus papuntang school ay mukha ni Angelie ang nakikita niya sa kaniyang isipan. Napabuntunghininga na lang siya. Mukhang hindi siya pinakinggan ng kaniyang 'self'. Kung sino ang pinipilit niyang huwag isipin kanina ay siya namang nag-aabang sa kaniya sa paaralan. Masaya siyang sinalubong ni Angelie sa may lobby. "Andrei!" Nang magtagpo sila ay agad nanulis ang nguso ng babae na tila nagtatampo. "Wha
HINDI pa rin siya makapaniwala na nagawa niyang dampian ng halik sa labi si Angelie, kaya madaling-araw na ay hindi pa rin siya makatulog. Hindi niya maipaliwanag ang naramdamang sensasyon sa isang segundong halik na iyon. Ang mahirap, hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin siya sa tuwing naaalala niya ang sandaling iyon. Umaga na. Heto siya ngayon, hindi alam kung paano iiwasan si Angelie sa school. Nakita niya ang dalaga na naglalakad sa lobby patungo sa direksyon niya. Bigla siyang lumiko para makaiwas sa dalaga. Mabilis siyang naglakad at nagpaliko-liko. Pagdating niya sa classroom nila ay nagtaka siya dahil walang tao. Gusto niyang tawagan si Angelie para magtanong, sa halip ay si Mon ang tinawagan niya. "Bro, nasaan ka?" ang bungad na tanong ni Mon sa kaniya nang sinagot nito ang tawag niya. "Nandito ako sa classroom natin. Bakit walang tao rito?" "Bakit ka nandyan? Nandito na kami sa school ground. Ikaw na lang ang wala rito!" "Ba't kayo nandyan? Ano'ng meron?" Wala siyang
Legit ang kalungkutan sa puso ni Andrei. Pinanindigan niya ang pag-iwas na makipag bonding kay Angelie tuwing matapos ang school time. Hindi na rin siya nakipagkita sa kaibigan kahit sa weekend. Mag-isa siyang naglaro ng basketball sa likuran ng bahay nila. Ginusto niyang magpapawis. Habang nagdi-dribble ay hindi pa rin makatkat sa isipan niya ang kaibigang si Angelie. Iniisip niya na kawawa ito, na paniguradong malungkot ito ngayon. Nalulungkot siya para sa kaibigan. Pero hindi pa kasi niya ito handang harapin, habang ginugulo pa siya ng 'weird' niyang imaginations tungkol sa kanilang dalawa. Ayaw niyang maging unfair sa dalaga. DUMATING na ang coronation ng Campus Crush. May dance ball sila ngayong gabi. Kagaya ng inaasahan nilang magkakaklase, si Angelie ang nanalong Female Campus Crush. Siya naman ang nanalong Male Campus Crush. Dati ay Campus King and Queen ang naturang patimpalak. Pero binago ito at idinaan sa botohan ng mga estudyante. Ang hindi lang binago ay ang araw ng n
"Just for experience lang naman," ang narinig niyang sabi ni Nannette kina Angelie at Melrose habang magkasama na nakaupo ang mga ito sa canteen. Sinadya niyang magpahuli ng pagpunta sa canteen, baka sakaling magkaroon siya ng dahilan para sa iba muna siya makigrupo for this lunch time at hindi muna kina Angelie. "Andrei!" Tinawag siya ni Angelie at automatic naman siyang umupo sa tabi nito. Muli siyang tumayo para kumuha ng pagkain. Habang pumipila para kumuha ng pagkain ay natawa na lang siya sa sarili. Wala ring nangyari sa pagpahuli niya, heto at gutom na siya pero doon pa rin ang puwesto niya sa tabi ni Angelie. Sina Mon naman ay nasa katabing mesa lang nila. Pinili niyang tahimik na kumain habang nag-uusap ang mga katabing babae. Pero hindi naman papayag ang mga ito na hindi siya sasali sa usapan nila. "Payag ka ba, Andrei?" ang tanong ni Nannette sa kaniya. "H-ha?" "Di pa raw kasi nagkaka-boyfriend si Angelie. Irereto ko siya sa pinsan ko." Kinilig pa siya na bumaling ka