"Calista," tawag ni Eva.Nawala sa pag-iisip si Calista, at nagulat siya sa boses nito."May sakit ka ba? Mukhang hindi ka okay eh." Maputi ang balat ni Calista, at bagama't wala siyang suot na anumang pampaganda, hindi siya mukhang masama. Napansin na lang ni Eva na nag-iisa siyang sumusunod, kaya kusa siyang pumili ng paksa. Medyo malapit na ang grupo, kaya napatigil silang lahat nang marinig nila ang kanyang mga alalahanin. Tumingala si Calista at sinalubong niya ang isang pares ng mapupungay na mga mata. Si Marcus iyon. He smirked suggestively at her nang mapansin nitong nakatingin ito sa kanya.Pagkatapos, bumalik siya sa tapat at simpleng kilos niya noong una silang magkita. Napakabilis ng pagbabago niya walang nakapansin maliban sa kanya. Nagsalubong ang kilay ni Lucian."May sakit ka ba?" Maganda ang hitsura niya noong nasa pintuan niya ito kaninang umaga. Siya tila medyo galit na galit up. Hindi nagustuhan ni Calista ang pagiging sentro ng atensyon. Umiling siya.
Sa halip na suportahan siya, hinila niya ito sa daan. Nakainom na si Calista at nahihilo ang ulo. Napirmahan na ang kontrata, at ginampanan niya ang kanyang bahagi. Malamang na magkahiwalay na sila ngayon.Naisip niya ang kanyang sarili na medyo mapagpasensya. Hindi niya matitiis ang ugali ni Lucian kung masama ang loob niya. Ngunit gayon pa man, hindi siya isang santo. Hindi niya kayang tiisin ang kanyang hindi makatwirang pag-uugali nang walang kondisyon."Tapos na ang deal natin. Ang pagsagot sa mga tanong na ganito ay mabibilang na bilang overtime. Sa ngayon, wala ako sa mood para dito, kaya keep your questions to yourself." Inalis niya ang kamay niya at naglakad patungo sa hagdan. Bagama't nasa ikaanim na palapag ang silid, samantalang ang restaurant ay nasa pangalawa, mas gugustuhin niyang umakyat ng apat na palapag kaysa mapag-isa sa kanya. Pinagmasdan ni Lucian ang pag-alis niya na may ngiti sa labi. Nang akmang aalis na siya, inabot niya ulit ito at hinila siya pabal
Namula ang mukha ni Calista nang makita kung sino iyon. "Mr. Packard." Namumula ang mukha niya at nadadapa siya. Malinaw na lasing siya.Ngumiti siya ng nakakaloko at binati, "Miss Calista." Bumagsak ang tingin ni Calista sa room card na hawak niya." Ipaliwanag mo kung paano mo nakuha ang isang key card na maaaring magbukas ng kwarto ko." Sa katotohanan, hindi na kailangan ng paliwanag. Malamang sinuhulan niya ang ilang sakim na tauhan para ibigay sa kanya ang key card.Ang kanyang tanong ay isang pagtatangka lamang upang kumpirmahin ang layunin ng kanyang pagdating. Nakatitig sa kanya si Marcus."Hindi mo ba hiniling na magkita tayo sa isang lugar na walang surveillance camera? Sinasagot ko lang ang imbitasyon mo." Pumasok siya at isinara ang pinto sa likod niya. Dahan-dahang lumapit si Marcus kay Calista, dinilaan ang labi."Walang lugar na mas ligtas at mas komportable kaysa sa isang silid. Nagsisimula akong isipin na totoo na gumastos si Mr. Northwood ng tatlong mil
Sumunod naman si David kay Lucian. Papalapit ang dalawang lalaki. Mahirap matukoy ang kanilang mga emosyon sa pamamagitan lamang ng kanilang mga ekspresyon.Huminto siya sa harap ni Calista at inabot niya para itaas ang baba niya. Dumapo ang malabo niyang tingin sa namamagang mukha nito na may handprint. Pumutok ang labi niya at may bahid ng dugo.Lumingon si Lucian kay Marcus na sobrang kinakabahan at nag-aalangan na salubungin ang tingin nito.Ngumiti siya at nagsalita sa mahinang boses, "Pinagbubuhatan mo na pala ng kamay kung ano ang akin ngayon, Mr. Packard? Paano mo planong ayusin 'to?"Sinasabi ba niya na may pag-uusapan?Sinubukan ni Marcus na kumalma at nakangiting sumagot, "Ibibigay ko ang dagdag na 20 percent ng profits ..."Pinag-aralan ni Marcus ang mukha ni Lucian at napag-alaman niyang hindi siya nabigla. Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at sinabing, "30 percent. Ibibigay ko ang 30 percent ng profits."Nag-aatubili siya. 30 percent ng profit ay nangangahulugang
"Usapang mag-asawa 'to, Paul."Tense ang boses ni Lucian. Ang kahulugan ay halata; ang isang tagalabas ay walang negosyong nakikialam sa kanilang mga gawain.Naging kakaiba ang sitwasyon. Ang hangin ay tila sinisingil ng hindi malinaw na amoy ng pulbura.Naghalo ito sa amoy ng dugo at sa paminsan-minsang sakit na pag-iyak ni Marcus. Pakiramdam ko ay anumang oras ay pwedeng pumutok ang tensyon. Pero nanatiling hindi nabigla si Paul.Mahinahon siyang nagsalita,"Tama lang para sa amin na magkaroon ng anumang karagdagang usapan ngayong gabi kapag hindi mo mapigil ang iyong emosyon, Lucian. Dapat mong ayusin ang mga bagay dito. Ihahatid ko na si Calista."Iniwas niya ang tingin sa corridor sa magkabilang gilid. Nasulyapan din ni Lucian ang ilang pinto na bumukas.Nagdulot sila ng labis na kaguluhan na ikinaalarma ng mga bisita. Sumilip sila mula sa likod ng mga pintuan para makita kung ano ang nangyayari. Ang ilan ay nagre-record pa ng mga video sa kanilang telepono ...Nanatiling ma
Ni hindi nagsalita. Mabigat ang kanilang mga hininga. Naasar si Calista.Hindi niya makita ang ekspresyon ni Lucian, ni wala siyang oras para mag-isip-isip kung anong klaseng mood siya. Kinailangan niya ng kalahating minuto para medyo kalmahin ang sarili."Napirmahan na ang kontrata. Hindi ka na makakabalik sa sinabi mo."Sinagot siya ng lalaki sa mahinahon at sinasadyang tono."Walang follow-up partnership. Hindi success ang deal. Bakit hindi mo tanungin si Marcus Packard kung interesado pa rin siyang magkipagtrabaho sa Northwood Corporation?"Siguradong papayag si Marcus na gawin iyon. Ang kinabukasan ng kanyang kumpanya ay higit na mahalaga kaysa sa kanyang pagmamataas. Pero pagkatapos ng ginawa nito sa kanya, paano niya magagawa? Kumukulo siya sa galit."Lucian Northwood, hindi ka ba nahihiya?"Malamang na hindi pa napagalitan ng ganito si Lucian sa buong buhay niya.Malamig ang boses niya habang nagsasalita, "At, saan napunta ang ugali mo, Calista Everhart?"Ngumisi ang b
Nagulantang sa boses niya ang mga babaeng nasa gitna ng mainit na usapan. Agad silang tumalikod at itinago ang telepono sa kanilang likuran."Umm ... Mr. Brown."Si David ay hindi isang mahigpit na tao. Pero siya ay assistant ni Lucian at kinatawan siya. Kilala si Lucian na hindi gusto ang mga empleyadong nagtsitsismisan sa opisina kahit na sa oras ng break."Pupunta kami sa Finance Department at irereport ang sarilinamin. Pwede bang kalimutan niyo ang nakita niyo? Hindi ko sinasadyang nabuksan ito. Kaya, sumilip ako ng konti."Kumunot ang noo ni David at pinagpatuloy ang tanong niya."Anong tawag sa program na yan? Sagutin mo ang tanong ko. Hindi ako interesado sa katamaran niyo."Ang babaeng sekretarya ay isinumpa siya sa loob dahil sa pagiging maingay at sumagot, "Ito ay tungkol sa craftsmanship."Ang dokumentaryo ay tungkol sa mga tradisyunal na sining ng hindi nasasalat na pamana ng kultura. Itinampok sa unang episode ang mga conservator restorer.Pero ang naging interesad
Nagkagulo si Lucian nang ibagsak niya ang pinto. Sinenyasan nito sina Calista at Bryan na tumingala sa kanya.Matangkad ang lalaki. Ang simpleng pagtayo sa pintuan ay nakaharang sa liwanag ng araw. Ang kanyang mga gwapong katangian ay mahigpit at malamig. The way he gazed at her ay parang ipapa-freeze niya si Calista!Nagulat ang babae. Inayos niya ang sarili at nakakunot ang noo niyang tanong, "Anong ginagawa mo dito?"Ang kanyang naiinip na tono at di-disguised na ekspresyon ay nabaybay ng isang malinaw na mensahe. Tahimik na nagpakawala ng buntong-hininga si Bryan.Sa maikling sandali na iyon, ang kanyang puso ay hindi makontrol. Kahit ngayon, bakas ng kanyang banayad na halimuyak ang namamalagi sa kanyang mga butas ng ilong. Ito ay kakaibang nakakaakit.Nag-aalala siyang baka marinig ng iba ang hindi regular na tibok ng puso niya. Nahihiyang napalunok siya.Si Lucian ay namamahala sa Northwood Corporation sa loob ng maraming taon. Hindi mabilang na tao ang nakasalubong niya.