Thank you for reading po :)
Maliwanag pa rin ang study room noong gabing iyon. Pero amoy usok—usok ng yosi, na humalo sa kape sa gitna ng gabi. Nakaupo sa ilalim ng dilaw na ilaw si Killian, nakasuot ng pajama. Gumagalaw ang mga anino sa mukha niya na para bang may tinatago.Maingat na pumasok si Jeremy. “Master,” sabi nito, bahagyang yumuko, “Gusto po kayong makausap sa personal ni Mr. Dominic Juarez.”Tumigil siya sa pagbuga ng usok. “Dominic Juarez?”Tumango ito. “Yes, sir. From the Juarez family. ‘Yung may-ari ng mining site sa north. Two years ago, biglang pinalit ng pamilya niya ang kanyang fiance. Imbes na ang adopted daughter ng pamilya Monteverde ay pinasya ng mga ito na pakasalan ang biological daughter ng Monteverde. Noong mga panahong lumulubog ang reputasyon ng mga Monteverde.”Tumaas ang isang sulok ng labi niya, pero hindi normal na ngiti sa halip ay ngising may lason iyon. “Ang galing ng plano niya, tama? ”Tila biglang lumamig ang hangin sa loob ng silid kahit hindi naman nakaandar ang aircon.“
Pero mayamaya’y tinawagan niya ulit si Charlotte. Gusto pa niyang makipag-tsimisan bago matulog. Naalala niya na mabilis pa sa nano second na kumalat ang balita. Pinagpipyestahan na pala ng madla ang fake news na pinagkalat ni Amelia.So this was her method. Pressure. Public spectacle.“Napawalang hiya niya, ‘di ba?” pagak ang boses na wika ni Charlotte nang muli nilang pinag-usapan si Amelia.Umarko ang kilay niya bago ito sinagot, bumakas ang aliw sa boses. “Kaawa-awa. Walang kaalam-alam si Dominic. Kapag malaman niya na hindi ‘yon pinagbibili ng may-ari,maging katawa-tawa siya sa lahat. At lalo na si Amelia.”Everyone knew Dominic had been eyeing RB Estate—that sleek, coveted stretch of property hugging the coast like a promise. But this time, the rumor twisted. He wasn’t just buying for himself; he was buying for his beloved Amelia.Lumalim ang ngiti niya. “In that case, he’ll want it even more. Kapag nabigo siya, pareho silang hahantong sa kangkongan.”Pumagting ang matalis pero
Roxas Boulevard Residence.Hundreds of millions for a house.For Amelia Monteverde.Halos gusto niyang humalakhak.Para mapasaya si Amelia—-hindi ‘yon pagmamahal. Kundi isang negosyo.A bribe for the Monteverde family’s favor. At si Shaira naman, nakikilalahok ang inosente, tanga, sunod-sunurang Shaira, na niniwala pa rin sa bawat kwento ni Amelia.Kaawa-awa. Ni hindi nito alam na ang lalaking patay na patay ito—si Lucas—ay may dalawang taong bastardong anak na tinatago. Magsisisi talaga ito kapag malaman nito na hindi perpekto ang ideal man nito at ginagamit lamang ito.Initsa niya ang cellphone sa lamesita. “What a waste of sleep.” Sumandal ulit siya sa couch nang saktong umilaw ang kanyang cellphone. Si Charlotte. Mas karapat-dapat sagutin ang tawag na ito.“Beshy,” bati nito sa banayad na tono. Charlotte was one of the few she didn’t mind hearing from.“Hindi mo ba narinig ang balita?” matalim nitong turan. “Gustong bilhin ni Dominic ang Roxas Boulevard Estate para kay Amelia. Hin
Muling umalingawngaw ang boses ni Shaira na puno ng hinanakit kay Hazel. “Still pretending to be composed, huh? Some things never change.”Binaba ni Hazel ang baso, sumandal sa couch at pinag-krus ang binti. “You called to reminisce?” malamig niyang tugon.Huling-huli ng tenga niya ang maiksi pero napang-uyam na tawa. “Ruminate? Tumawag ako para ipaalala sa’yo na isa kang kaawa-awa. No wonder Dominic doesn’t want you. Tingnan mo nga ‘yang sarili mo, you’re cheap and clingy. You should be grateful nga kasi he let’s you live long enough to see what you missed.”Ngumisi siya. “Bulag ka ba? I was the one who dumped him, remember?”Kalmado ang tono niya, pero mistulang kutsilyo ang bawat salitang minutawi ng bibig niya. Saka sinundan iyon ng panandaliang nang-uuyam na tawa nito.“You dumped him?” ulit nito, tumatawa na para bang nagbibiruan sila. “Oh please, ‘wag kang mahangin. You just wanted to climb higher, right? Gusto mong yumaman? Makinig ka sa sasabihin ko—-darating din ang panahon
“Don’t talk nonsense,” seryosong turan ni Dominic.Kumurap si Amelia. “Seryoso ako, Dom.” Nanginig ang mga labi nito, namumutla ang mga ito. “Tuwing aatakehin ako, hindi ko alam kung aabutin pa ako ng umaga rito… kung makikita ko pa ba ang langin sa bintana kinabukasan.”Mahina ang boses nito, pero mistulang hinihiwa ang katahikan ng silid. Hindi pa rin umaalis ang amoy ng disinfectant sa ere, steady ang tugtog ng monitor na parang naka-countdown.Tanging ang mga taong nasa bingit ng kamatayan ang makakintindi ng totoong takot. Iyong tipong gumagapang sa mga buto, nilalamot ka sa loob-looban. Hindi maigay o madrama ang lungkot sa mga mata na tila tahimik silang nilulunod.He reached over and wrapped her cold hand in his. Mainit ang kanyang palad at walang bakas ng pangangatog. “Don’t worry,” aniya. “Ilalabas kita rito.”Kumurap ito. “Talaga?”“Drake is already arranging things,” imporma niya. “Once it’s ready, I’ll discharge you myself. Makikita mo ulit ang bukang-liwayway at takip-si
Nasa kalagitnaan ng tawag si Claudia nang marinig ang pangalan ni Lucas pati ang ospital. Hindi siya naghintay magtanong. Humigpit ang kanyang mga daliri sa cellphone; ang susunod na mangyayari ay pinagkatiwala niya si Amelia kay Dominic.“Take care of her,” aniya, sabay sukbit ng kanyang hand bag.Nang sandali niyang marating ang ward kung saan ang kanyang unico hijo ay sinalubong siya ng malalamlam na ilaw na sinamahan ng madalim na mukha ni Lucas.“Anong nangyari sa’yo?” Nangatog ang kanyang boses sa gitna ng pagkabalisa at galit. “Sino ang may gawa sa’yo nito?”Pinilit nito ang sariling bumango, lumitaw ang ilang butil ng pawis sa noo nito. “You can’t open another card for Hazel,” umiigting ang panga nitong wika. “Not this time.”May sapat na lakas pa naman itong umungol, ibig sabihin ay hindi pa ito mamatay. Ngunit, sa ganoong kaliit na bahay ay sandali niyang nakalimutan huminga.“Alam ko,” aniya, pinasadahan ang tingin ang anak. “Hindi ko bubuksan iyon. Pero tapatin mo nga ako,