Roxas Boulevard Residence.Hundreds of millions for a house.For Amelia Monteverde.Halos gusto niyang humalakhak.Para mapasaya si Amelia—-hindi ‘yon pagmamahal. Kundi isang negosyo.A bribe for the Monteverde family’s favor. At si Shaira naman, nakikilalahok ang inosente, tanga, sunod-sunurang Shaira, na niniwala pa rin sa bawat kwento ni Amelia.Kaawa-awa. Ni hindi nito alam na ang lalaking patay na patay ito—si Lucas—ay may dalawang taong bastardong anak na tinatago. Magsisisi talaga ito kapag malaman nito na hindi perpekto ang ideal man nito at ginagamit lamang ito.Initsa niya ang cellphone sa lamesita. “What a waste of sleep.” Sumandal ulit siya sa couch nang saktong umilaw ang kanyang cellphone. Si Charlotte. Mas karapat-dapat sagutin ang tawag na ito.“Beshy,” bati nito sa banayad na tono. Charlotte was one of the few she didn’t mind hearing from.“Hindi mo ba narinig ang balita?” matalim nitong turan. “Gustong bilhin ni Dominic ang Roxas Boulevard Estate para kay Amelia. Hin
Muling umalingawngaw ang boses ni Shaira na puno ng hinanakit kay Hazel. “Still pretending to be composed, huh? Some things never change.”Binaba ni Hazel ang baso, sumandal sa couch at pinag-krus ang binti. “You called to reminisce?” malamig niyang tugon.Huling-huli ng tenga niya ang maiksi pero napang-uyam na tawa. “Ruminate? Tumawag ako para ipaalala sa’yo na isa kang kaawa-awa. No wonder Dominic doesn’t want you. Tingnan mo nga ‘yang sarili mo, you’re cheap and clingy. You should be grateful nga kasi he let’s you live long enough to see what you missed.”Ngumisi siya. “Bulag ka ba? I was the one who dumped him, remember?”Kalmado ang tono niya, pero mistulang kutsilyo ang bawat salitang minutawi ng bibig niya. Saka sinundan iyon ng panandaliang nang-uuyam na tawa nito.“You dumped him?” ulit nito, tumatawa na para bang nagbibiruan sila. “Oh please, ‘wag kang mahangin. You just wanted to climb higher, right? Gusto mong yumaman? Makinig ka sa sasabihin ko—-darating din ang panahon
“Don’t talk nonsense,” seryosong turan ni Dominic.Kumurap si Amelia. “Seryoso ako, Dom.” Nanginig ang mga labi nito, namumutla ang mga ito. “Tuwing aatakehin ako, hindi ko alam kung aabutin pa ako ng umaga rito… kung makikita ko pa ba ang langin sa bintana kinabukasan.”Mahina ang boses nito, pero mistulang hinihiwa ang katahikan ng silid. Hindi pa rin umaalis ang amoy ng disinfectant sa ere, steady ang tugtog ng monitor na parang naka-countdown.Tanging ang mga taong nasa bingit ng kamatayan ang makakintindi ng totoong takot. Iyong tipong gumagapang sa mga buto, nilalamot ka sa loob-looban. Hindi maigay o madrama ang lungkot sa mga mata na tila tahimik silang nilulunod.He reached over and wrapped her cold hand in his. Mainit ang kanyang palad at walang bakas ng pangangatog. “Don’t worry,” aniya. “Ilalabas kita rito.”Kumurap ito. “Talaga?”“Drake is already arranging things,” imporma niya. “Once it’s ready, I’ll discharge you myself. Makikita mo ulit ang bukang-liwayway at takip-si
Nasa kalagitnaan ng tawag si Claudia nang marinig ang pangalan ni Lucas pati ang ospital. Hindi siya naghintay magtanong. Humigpit ang kanyang mga daliri sa cellphone; ang susunod na mangyayari ay pinagkatiwala niya si Amelia kay Dominic.“Take care of her,” aniya, sabay sukbit ng kanyang hand bag.Nang sandali niyang marating ang ward kung saan ang kanyang unico hijo ay sinalubong siya ng malalamlam na ilaw na sinamahan ng madalim na mukha ni Lucas.“Anong nangyari sa’yo?” Nangatog ang kanyang boses sa gitna ng pagkabalisa at galit. “Sino ang may gawa sa’yo nito?”Pinilit nito ang sariling bumango, lumitaw ang ilang butil ng pawis sa noo nito. “You can’t open another card for Hazel,” umiigting ang panga nitong wika. “Not this time.”May sapat na lakas pa naman itong umungol, ibig sabihin ay hindi pa ito mamatay. Ngunit, sa ganoong kaliit na bahay ay sandali niyang nakalimutan huminga.“Alam ko,” aniya, pinasadahan ang tingin ang anak. “Hindi ko bubuksan iyon. Pero tapatin mo nga ako,
“Find that doctor,” ani Claudia. “Edward Cruz ang pangalan niya. Sigurado akong kilala mo siya.”Si Edward Cruz isang mahusay na heart surgeon galing France, ang doktor na hindi nauubusan ng pasyente. His hands were once called the hands that could command the rhythm of life itself. Kaso bigla itong naglaho sa medical world dalawang taon nakakaraan. Walang nakaalam kung bakit. Wala ring nangaas magtanong.“He hasn’t taken a single case then,” dugtong ni Claudia, halatang desperada. “Pero wala ng ibang makakapagligtas kay Amelia kundi siya lang. Sinubukan kong humanap ng ibang espesyalista pero walang nakakalpas sa kanya.”Dumilim ang mukha niya. Kinuyom ang kamay na nasa tagiliran. “You’re right about his skill,” amin niya. “Pero tiyak mahihirapan tayong kumbinsihin siya.” “E di, humanap ka ng paraan,” asik nito, hindi na makontrol ang takot sa lalamunan nito. Kulang na lang ay magpapadyak ito para makalumutan ang tako. “Maawa ka, Domz. Nakita mo ang medical records ni Amelia. Mabili
Tinatamad na sumandal si Edward sa kanyang upuan. Kumikibot ang dulo ng labi niya habang pinapanood si Hazel na walang humpay sa pagsubo ng pagkain nito. Sandali itong huminto, tinaasan siya ng kilay pero muling sinubo ulit ang kanin na may ilang pirasong gulay. Napapikit ito habang ngumunguya pero nang muling dinilat ang mga mata ay tila nakakita ng multo dahil nasulubong nito ang malamig na mukha ni Killian. Sinamaan lamang ito ng tingin ng dalaga bago nilunok ang pagkain.Mahina siyang napabuntong hininga. “See? Gaya ng sinabi ko—dapat hayaan natin maging malaya na lumaki ang mga bata. Tingan mo siya, kumakain na parang lion. Gutom na gutom. She’s much better than before.”Bumaba ang temperatura ng silid nang lumutang sa ere ang kanyang biro. Pinukulan siya ng mala-kutsilyong tingin ni Killian, dahilan para sumabit sa ere ang hawak nitong kutsara’t tinidor. Bahagyang umiigitng ang panga.He only smirked, undeterred. “What? Nagsasabi lang naman ako ng totoo ah.”He wasn’t wrong, and