Salamat sa Ating Paglalakbay, at Maligayang Pagdating sa Panibago!Mula sa kaibuturan ng aking puso, nais kong ipaabot ang aking pinakamalalim na pasasalamat sa bawat isa sa inyo. Sa lahat ng naglaan ng kanilang oras, nagbigay ng kanilang emosyon, at naging tapat na kasama sa paglalakbay na ating pinagsaluhan sa aking nakaraang kwento—maraming, maraming salamat. Ang inyong suporta ang nagsilbing ilaw at lakas ko sa mga panahong ako'y pinanghihinaan ng loob. Ang bawat komento, bawat mensahe, at bawat reaksyon ninyo ay nagbigay-buhay hindi lamang sa mga karakter, kundi pati na rin sa akin bilang isang manunulat.Hindi ninyo lang binasa ang isang kwento; naging bahagi kayo nito. Kayo ang naging saksi sa bawat tagumpay at kabiguan, sa bawat tawa at luha. Dahil sa inyo, ang mundong aking nilikha ay naging isang tunay na tahanan. At dahil sa pambihirang suportang iyon, binigyan ninyo ako ng inspirasyon na lumikha muli—na gumawa ng isang bagong mundo na mas malawak, mas kapanapanab
Ang mahinang pagpisil sa kamay ni Ezikiel ay nagsilbing mitsa ng pag-asa para kay Brayan. Bagama't pagod at hinapo sa walang humpay na pagbabantay, ang simpleng galaw na iyon ay sapat na para bigyan siya ng panibagong lakas. Ito ang senyales na kanyang hinihintay: hindi pa tapos ang laban ng kanyang anak. Sa labas ng medbay, ang bawat hakbang ni Eizen ay sumasalamin sa bigat ng kanyang dibdib. Ang kanyang mga mata ay hindi maalis sa pintuan, habang ang puso'y kinukurot ng matinding pangamba para sa kapatid. Ang alaala ng pagkawala nina Alex, Fernan, at Gerald ay isang sariwang sugat, at ang isiping baka mawala rin si Ezikiel ay halos hindi niya makayanan. Lingid sa kanyang kaalaman, sa kabilang panig ng pinto, ang pag-asang iyon ay nagsisimula nang magkaroon ng katuparan. Patuloy ang paglalakbay ng kanilang halos gumuho nang Spaceship, isang paalala ng matinding labanan na kanilang tinakasan mula sa Dark Continent. Sina Jorge at Ivan ay walang tigil sa pagkumpuni, tinitiya
Ang nakabibinging pagsabog ay humupa, at pinalitan ito ng isang nakapangingilabot na katahimikan. Ang abo na dating hari ng mga halimaw ay dahan-dahang bumagsak sa sahig ng nawasak na Spaceship, na sumasama sa alikabok at mga labi ng digmaan. Sa isang saglit, ang buong Dark Continent ay tila huminto sa paghinga.Nakatayo si Brayan sa gitna ng pagkawasak, ang kanyang katawan ay nanginginig sa pagod. Ang nagniningas na aura ng Red Brilliant Stone na bumabalot sa kanya ay kumupas at naging isang mahinang pulso ng liwanag bago tuluyang namatay. Ang lakas na nagmula sa kanyang galit at pagmamahal ay naubos na, at ang bigat ng kanyang mga sugat at pagod ay bumagsak sa kanya. Napaluhod siya, ang kanyang paghinga ay malalim at hirap."Brayan!" sumigaw si Jorge, na agad tumakbo papalapit sa kanyang pamangkin, ang pag-aalala ay malinaw sa kanyang mukha. Inalalayan niya si Brayan, na halos hindi na makatayo.Sa labas, ang hukbo ng mga halimaw ay natigilan. Ang biglaa
Ang pagsabog mula sa pagtatagpo ng kapangyarihan ni Brayan at ng hari ng mga halimaw ay bumasag sa katahimikan ng Dark Continent. Ang alikabok at mga nagbabagang bato mula sa sahig ng Spaceship ay umikot sa hangin, na tila mga bituin sa isang madilim at magulong kalawakan. Sa gitna ng lahat, nagsimula ang isang sayaw ng kamatayan. Ang hari ng mga halimaw, sa kanyang nakakakilabot na anyo, ay gumalaw na may hindi inaasahang bilis. Ang kanyang mga kuko, na mas matigas pa sa diyamante, ay humahawi sa hangin, nag-iiwan ng mga itim na guhit ng purong enerhiya. Ngunit si Brayan, na binalot ng nagniningas na aura ng Red Brilliant Stone, ay tila isang propeta ng pagkawasak. Hindi niya ito iniiwasan; sa halip, sinasalubong niya ang bawat atake. Ang kanyang mga braso at binti ay naging sandata, bawat salag ay nagpapakawala ng sarili nitong shockwave na lalong sumisira sa kanilang paligid. "Para sa aking pamilya!" sigaw ni Brayan. Ang
Ang Poot ng Ama at ang Huling Paghaharap Nagpatuloy ang pag-atake ni Brayan. Ang bawat galaw niya ay puno ng bagsik, bawat suntok ay may kasamang puwersang kayang magpaguho ng bundok. Ang kanyang Red Brilliant Stone ay patuloy na nagliliyab, at ang buong Spaceship ay naging saksi sa kanyang walang kapantay na lakas. Ang mga natitirang halimaw ay tila nagulantang sa kapangyarihan na biglaang lumitaw mula sa isang tao. Nagsimula silang umatras, ngunit huli na ang lahat. Isa-isa silang pinaslang ni Brayan, ang kanilang mga katawan ay nagiging abo sa bawat tama ng enerhiya mula sa kanyang mga kamao. Sa gilid ng labanan, patuloy na pinoprotektahan ni Jorge ang mga sugatan. Ang kanyang mga mata ay nananatili kay Brayan, na puno ng paghanga at pag-aalala. Alam niyang ito ang pinakamalalim na galit ng kanyang pamangkin, ngunit batid din niyang ang ganitong kapangyarihan ay may kaakibat na malaking panganib. Habang nilalabanan ni Brayan ang mga halimaw, nadama niya ang paghina ng pulso ni Ezi
Sa labas, sa puso ng kadiliman ng Dark Continent, nadama ni Brayan ang matinding paghina ng enerhiya mula sa Spaceship. Kumirot ang kanyang puso, ngunit hindi niya lubos na maunawaan ang eksaktong nangyayari. Ang tanging alam niya ay kailangan niyang bilisan. Kailangan niyang iligtas si Renz at makabalik sa kanyang mga anak. Ang laban ay naging mas personal, at ang pusta ay mas mataas kaysa kailanman.Ang Dark Continent ay tila nagdiriwang sa bawat pagbagsak ng pamilya Briliones. Ngunit ang apoy sa puso ni Brayan ay patuloy na nagliliyab, na nagtutulak sa kanya na lumaban hanggang sa huling patak ng kanyang lakas.Sa wakas, matapos ang walang humpay na pakikipaglaban sa mga nagbabantang nilalang, narating nina Brayan at Jorge ang kuta ng hari ng mga alien. Isang malaking silid ang bumungad sa kanila, at sa gitna nito, nakita nila si Renz Vargas, nakagapos at may malalim na sugat sa tagiliran. Namumutla ang kanyang mukha, ngunit may bakas pa rin ng pag-asa sa kanyan