ตอนที่ 49 มันเอาเมียกูไป

น่านฟ้ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยขบเพราะพิษไข้ในเวลาบ่ายคล้อย หลายวันที่ผ่านมาเขาหักโหมทำงานจนแทบไม่ได้พักผ่อน แถมยังอยู่กับเชื้อโรคทุกวัน ร่างกายที่อ่อนแอทำให้เขาเป็นไข้จนได้

สำนึกสุดท้ายที่เขาจำได้คือสั่งให้ยุวดีโทรตามมะลิให้มาหา ถ้าอย่างนั้น น้ำหนักของร่างกายที่นอนกอดก่ายซุกซบอกแกร่งของเขา คงเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากสุดยอดดวงใจของเขาเท่านั้น

แม้จะยังมึนงงเพราะพิษไข้ แต่คนตัวโตกลับอิ่มเอมในหัวใจ เขากดจูบหน้าผากโหนกนูนอย่างแสนรัก แม้จะอดแปลกใจไม่ได้ว่ากลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของเธอเปลี่ยนไป

“อืมม หนูมานานแล้วหรอครับ”

คนที่เพิ่งตื่น เงยหน้ามองเขาทันทีที่เขาทักทายเธอเป็นคนอื่น คนที่ยังไม่ทันหายป่วยตกใจจนขยับตัวหนีอัตโนมัติ ความรีบลุกขึ้นมานั่งทำให้เขาเวียนหัวจนต้องกุมขมับและนั่งพิงหัวเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง

ร่างกายที่เย็นวาบหลังจากผ้าห่มผืนหนาตกลงไปที่เอว ทำให้เขาได้สติ ยกผ้าห่มขึ้นสำรวจร่างกายก็พบว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมผมอยู่ในสภาพนี้”

“ลินมาหาคุณ เห็นว่าคุณป่วยเลยเช็ดตัวและอยู่ดูแลคุณค่ะ”

“มะลิล่ะ มะลิไปไหน”

“ไม่รู้สิคะ ตั้งแต่ลินมาก็ไม่เห็นใคร